Mistrzostwa świata juniorów w hokeju na lodzie
Dyscyplina | |
---|---|
Organizator rozgrywek | |
Data założenia | |
Zwycięzcy | |
Pierwszy zwycięzca | |
Obecny zwycięzca | |
Najwięcej zwycięstw |
Kanada U-20 (20) |
Mistrzostwa świata U-20 w hokeju na lodzie – turniej hokeja na lodzie w kategorii juniorów do lat 20, organizowany przez IIHF na przełomie roku[1] tj. w grudniu i w styczniu, która ma na celu wyłonić najlepszą drużynę świata w kategorii do lat dwudziestu. Inną nazwą tych rozgrywek jest Mistrzostwa świata Juniorów w hokeju na lodzie.
W głównym turnieju rozgrywanym tuż po świętach Bożego Narodzenia uczestniczy dziesięć drużyn podzielonych na dwie pięciodrużynowe grupy z których trzy czołowe awansują do drugiej rundy, a dwie najgorsze walczą o utrzymanie w elicie w czterodrużynowej grupie jak to ma miejsce w Mistrzostwach Świata seniorów.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Turniej po raz pierwszy został rozegrany w 1977 w Czechosłowacji. Mecze rozgrywane były na dwóch lodowiskach. W Zwoleniu i Bańskiej Bystrzycy wystartowało osiem drużyn (w tym Polska). Historycznym pierwszym zwycięzcą została ekipa ZSRR, która zwyciężyła we wszystkich siedmiu spotkaniach. Polacy zdobyli tylko jeden punkt remisując z USA 2:2 i spadli do grupy B mistrzostw.
Dominacja drużyny Związku Radzieckiego trwała aż do rozpadu państwa w 1991 roku. W rozegranych do tego momentu 15 imprezach tylko dwa razy radzieccy hokeiści znaleźli się poza podium, a osiem razy zdobyli złoty medal.
Po zniknięciu Związku Radzieckiego z mapy świata nastąpiła dominacja drugiego potentata hokeja, czyli Kanady. W kolejnych 16 edycjach zawodnicy „klonowego liścia” tylko raz nie stanęli na podium, dzięki czemu stała się najbardziej utytułowaną reprezentacją tego turnieju.
W mistrzostwach świata biorą udział najlepsi zawodnicy danych państw, często mających już za sobą wybór w drafcie NHL. Turniej służy także do wykreowania przyszłych gwiazd hokeja na lodzie, jak np. Wayne Gretzky, Michael Nylander czy Peter Forsberg.
Edycje
[edytuj | edytuj kod]Rok | Miasta gospodarze | Złoto | Srebro | Brąz |
---|---|---|---|---|
1977 | Zwoleń, Bańska Bystrzyca | ZSRR | Kanada | Czechosłowacja |
1978 | Montreal, Quebec | ZSRR | Szwecja | Kanada |
1979 | Karlstad | ZSRR | Czechosłowacja | Szwecja |
1980 | Helsinki | ZSRR | Finlandia | Szwecja |
1981 | Füssen | Szwecja | Finlandia | ZSRR |
1982 | Rochester, Duluth, Bloomington Winnipeg, Kenora |
Kanada | Czechosłowacja | Finlandia |
1983 | Leningrad | ZSRR | Czechosłowacja | Kanada |
1984 | Norrköping, Nyköping | ZSRR | Finlandia | Czechosłowacja |
1985 | Helsinki, Turku | Kanada | Czechosłowacja | ZSRR |
1986 | Hamilton | ZSRR | Kanada | USA |
1987 | Pieszczany[2] | Finlandia | Czechosłowacja | Szwecja |
1988 | Moskwa | Kanada | ZSRR | Finlandia |
1989 | Anchorage | ZSRR | Szwecja | Czechosłowacja |
1990 | Helsinki, Turku | Kanada | ZSRR | Czechosłowacja |
1991 | Saskatoon, Regina | Kanada | ZSRR | Czechosłowacja |
1992 | Füssen, Kaufbeuren | WNP | Szwecja | USA |
1993 | Gävle | Kanada | Szwecja | Czechosłowacja |
1994 | Ostrawa, Frydek-Mistek | Kanada | Szwecja | Rosja |
1995 | Red Deer, Calgary, Edmonton | Kanada | Rosja | Szwecja |
1996 | Boston | Kanada | Szwecja | Rosja |
1997 | Genewa, Morges | Kanada | USA | Rosja |
1998 | Helsinki, Hämeenlinna | Finlandia | Rosja | Szwajcaria |
1999 | Winnipeg, Brandon | Rosja | Kanada | Słowacja |
2000 | Skellefteå, Umeå | Czechy | Rosja | Kanada |
2001 | Moskwa, Podolsk | Czechy | Finlandia | Kanada |
2002 | Pardubice, Hradec Králové | Rosja | Kanada | Finlandia |
2003 | Halifax, Sydney | Rosja | Kanada | Finlandia |
2004 | Helsinki, Hämeenlinna | USA | Kanada | Finlandia |
2005 | Grand Forks, Thief River Falls | Kanada | Rosja | Czechy |
2006 | Vancouver, Kelowna, Kamloops | Kanada | Rosja | Finlandia |
2007 | Mora, Leksand | Kanada | Rosja | USA |
2008 | Liberec, Pardubice | Kanada | Szwecja | Rosja |
2009 | Ottawa | Kanada | Szwecja | Rosja |
2010 | Regina, Saskatoon | USA | Kanada | Szwecja |
2011 | Buffalo | Rosja | Kanada | USA |
2012 | Calgary, Edmonton | Szwecja | Rosja | Kanada |
2013 | Ufa | USA | Szwecja | Rosja |
2014 | Malmö | Finlandia | Szwecja | Rosja |
2015 | Toronto, Montreal | Kanada | Rosja | Słowacja |
2016 | Helsinki | Finlandia | Rosja | USA |
2017 | Montreal, Toronto | USA | Kanada | Rosja |
2018 | Buffalo, Orchard Park | Kanada | Szwecja | USA |
2019 | Vancouver, Victoria | Finlandia | USA | Rosja |
2020 | Ostrawa, Trzyniec | Kanada | Rosja | Szwecja |
2021 | Edmonton | USA | Kanada | Finlandia |
2022 | Edmonton | Kanada | Finlandia | Szwecja |
2023 | Halifax, Moncton | Kanada | Czechy | USA |
2024 | Göteborg | USA | Szwecja | Czechy |
2025 | Ottawa |
Najlepiej punktujący
[edytuj | edytuj kod]Lista najlepiej punktujących zawodników w każdej edycji Mistrzostw:
Rekordy
[edytuj | edytuj kod]- Najwięcej medali Mistrzostw Świata Juniorów ma na koncie Kanada, która zdobyła ich 28 z czego 15 z najcenniejszego kruszcu.
- Polacy siedmiokrotnie uczestniczyli w najważniejszych zawodach, a było to w latach: 1977, 1979, 1985, 1987, 1988, 1990 i 1997.
- Najwięcej bramek (25) oglądali widzowie meczu Czechosłowacja - Austria w 1981 roku. Wtedy to nasi południowi sąsiedzi rozgromili Austriaków 21:4. W tym samym meczu najwięcej bramek strzeliła jedna reprezentacja.
- Najwięcej punktów w klasyfikacji kanadyjskiej w historii ma Szwed Peter Forsberg, który w dwóch edycjach zdobył 42 punkty (10 bramek + 32 asyst)
- Najwięcej meczów rozegrali Jochen Hecht z Niemiec oraz Björn Christen ze Szwajcarii - 26.
- Najdłużej czyste konto na bramce miał Szwed Pelle Lindbergh, który nie wpuścił do bramki krążka przez 1000 minut.
- Najwięcej bramek w historii mistrzostw zdobył Rosjanin Pawieł Bure. Trafił do bramki rywali 27 razy.
- Najwięcej asyst zaliczył Szwed Peter Forsberg, którego 32 podania znalazły drogę do bramki.
- Najwięcej minut na ławce kar (109) siedział Rosjanin Aleksandr Switow.
- Najwięcej punktów klasyfikacji kanadyjskiej (31) w jednym turnieju zdobył Szwed Peter Forsberg. Wydarzenie to miało miejsce podczas mistrzostw w Szwecji w 1993 roku.
- Najwięcej goli w jednym turnieju (13) zdobył Markus Näslund. Wydarzenie to miało miejsce podczas mistrzostw w Szwecji w 1993 roku.
- Najwięcej minut (68) na ławce kar podczas jednego turnieju „osiągnął” Czech Petr Čajánek podczas mistrzostw w 1995 roku w Kanadzie.
- Najwięcej obronionych rzutów karnych w historii mistrzostw ma na koncie Słowak Jaroslav Halák, który obronił 4 strzały. Natomiast najwięcej obronionych w czasie jednego turnieju Kanadyjczyk Justin Pogge.
- Najwięcej widzów oglądało mecz finałowy mistrzostw świata w 2009 roku. Wtedy to na meczu Kanada - Szwecja było 20 380 osób[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Niższe „ligi” mistrzostw organizowane są tylko w grudniu
- ↑ Z powodu bójki podczas meczu Kanada - ZSRR zdyskwalifikowano obydwie drużyny, przy czym Kanada miała szanse na zdobycie mistrzostwa.
- ↑ O meczu finałowym