Mistrzostwa Świata Juniorów w Hokeju na Lodzie 2015
| |||
Miejsce finału | |||
---|---|---|---|
Podium | |||
Pierwsze miejsce | |||
Drugie miejsce | |||
Trzecie miejsce | |||
Statystyki indywidualne | |||
MVP | |||
Król strzelców |
39. Mistrzostwa Świata Juniorów w Hokeju na Lodzie – turniej hokejowy, który odbywał się pomiędzy 26 grudnia 2014–5 stycznia 2015 w kanadyjskich miastach Toronto i Montrealu[1]. Mecze rozgrywano w dwóch halach: Air Canada Centre oraz Bell Centre. Były to jedenaste zawody o mistrzostwo świata w Kanadzie, w których po raz pierwszym gospodarzem spotkań było także Toronto. Poprzednio Montreal był gospodarzem mistrzostw w 1978 roku. Pierwsze z miast jest gospodarzem 10 meczów fazy grupowej i dwóch ćwierćfinałów, natomiast Montreal dokłada do tego mecze półfinałowe oraz mecze o 3. miejsce i finał.
Obrońcą tytułu mistrzowskiego jest reprezentacja Finlandii, która w 2014 roku w Malmö po dogrywce pokonała reprezentację Szwecji 3:2.
Złoty medal zdobyli reprezentanci Kanady pokonując w finale reprezentację Rosji 5:4. Było to szesnaste w historii zwycięstwo tej reprezentacji, a pierwsze od 2009 roku. Po raz drugi w historii Słowacja zdobyła brązowy medal.
Elita
[edytuj | edytuj kod]Lp. | Drużyna |
---|---|
Kanada | |
Rosja | |
Słowacja | |
4 | Szwecja |
5 | Stany Zjednoczone |
6 | Czechy |
7 | Finlandia |
8 | Dania |
9 | Szwajcaria |
10 | Niemcy |
W tej części mistrzostw uczestniczyło 10 najlepszych drużyn na świecie. System rozgrywania meczów jest inny niż w niższych dywizjach. Najpierw drużyny rozgrywały mecze w fazie grupowej (2 grupy po 5 zespołów), systemem każdy z każdym. Do fazy pucharowej, czyli ćwierćfinałów awansowało po 4 drużyny z obu grup. Najsłabsza drużyna z każdej z grup zagrała w fazie play-off do dwóch zwycięstw. Drużyna, która przegrała dwukrotnie, spadła do niższej dywizji.
Najszybsza bramka turnieju zdobyta została w finale. Zdobył ją Kanadyjczyk Anthony Duclair, który pokonał w 23 sekundzie spotkania bramkarza reprezentacji Rosji. Najskuteczniejszym zawodnikiem turnieju został jego rodak Sam Reinhart, który w siedmiu spotkaniach zdobył 11 punktów[2]. Dylan Larkin jako jedyny w pięciu spotkaniach zdobył pięć bramek i został królem strzelców turnieju[3]. Do piątki gwiazd wyznaczonej przez media zaliczono reprezentanta Słowacji - Denisa Goldę na pozycji bramkarza (zawodnik ten zdobył również tytuł MVP turnieju), obrońców: Forslinga ze Szwecji i Kanadyjczyka Morrissey. W linii ataku wystawiono kanadyjskie trio: Sam Reinhart, Max Domi i Connor McDavid[4].
Pierwsza dywizja
[edytuj | edytuj kod]W mistrzostwach pierwszej dywizji uczestniczyło 12 zespołów, które zostały podzielone na dwie grupy po 6 zespołów. Rozegrały one mecze systemem każdy z każdym. Zwycięzca turnieju grupy A awansował do mistrzostw świata elity w 2016 roku, zaś najsłabsza drużyna grupy B spadła do drugiej dywizji.
Turnieje Grup A i B odbyły się w dniach 14–20 grudnia 2014 roku, odpowiednio we włoskim Asiago oraz w węgierskim Dunaújváros.
Druga dywizja
[edytuj | edytuj kod]Grupa A
Lp. | Drużyna |
---|---|
1 | Wielka Brytania |
2 | Litwa |
3 | Korea Południowa |
4 | Holandia |
5 | Estonia |
6 | Rumunia |
W mistrzostwach drugiej dywizji uczestniczyło 12 zespołów, które zostały podzielone na dwie grupy po 6 zespołów. Rozegrały one mecze systemem każdy z każdym. Zwycięzca turnieju grupy A awansował do mistrzostw świata pierwszej dywizji w 2016 roku, zaś najsłabsza drużyna grupy B spadła do trzeciej dywizji.
Turniej Grupy A odbył się w dniach 7 – 13 grudnia 2014 roku w estońskim Tallinnie.
Turniej Grupy B odbył się w dniach 13 – 19 grudnia 2014 w hiszpańskiej Jacy.
Trzecia dywizja
[edytuj | edytuj kod]Lp. | Drużyna |
---|---|
1 | Chiny |
2 | Nowa Zelandia |
3 | Meksyk |
4 | Południowa Afryka |
5 | Turcja |
W mistrzostwach trzeciej dywizji uczestniczyło 5 zespołów (zespół bułgarski został wycofany z rozgrywek), rozgrywając mecze systemem każdy z każdym. Zwycięzca turnieju awansował do mistrzostw świata drugiej dywizji w 2016 roku.
Turniej odbędzie się w dniach 20 – 25 stycznia 2015 roku w nowozelandzkim Dunedin.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona mistrzostw. iihf.com. [dostęp 2014-12-28]. (ang.).