Mistrzostwa Świata w piłce nożnej kobiet, potocznie nazywane mundialem (hiszp.światowy) – międzynarodowy turniej piłkarski organizowany co 4 lata dla zrzeszonych piłkarskich reprezentacji krajowych kobiet w wybranym państwie przez FIFA. Obecnie siedem państw uczestniczyło we wszystkich sześciu dotychczasowych edycjach.
Zostały po raz pierwszy zorganizowane przez FIFA w roku 1991. Rozgrywki miały miejsce na stadionach Chin. W turnieju finałowym 1991 uczestniczyło 12 reprezentacji: Brazylia, Chiny, Tajwan, Dania, Japonia, Niemcy, Nigeria, Norwegia, Nowa Zelandia, Stany Zjednoczone, Szwecja i Włochy. Faza grupowa rozegrała się w podziale na 3 grupy, po czym ósemka najlepszych zespołów grała systemem pucharowym. Pierwszy turniej wygrała reprezentacja Stanów Zjednoczonych[1].
Dotychczas tytuł mistrzyń świata czterokrotnie zdobywały Amerykanki. Dwukrotnie mundial wygrywały Niemki. Norweżki i Japonki zdobywały tytuł po jednym razie. Do finałów docierały także reprezentacje: Brazylii, Chin, Holandii i Szwecji.
W pierwszych dwóch edycjach (1991 i 1995) w turnieju uczestniczyło dwanaście drużyn. W 1999 roku po raz pierwszy wystąpiło 16 reprezentacji. W ten sposób turniej rozgrywany był do 2011 roku, kiedy to drużyny zostały podzielone na cztery czterodrużynowe grupy, z których po dwie najlepsze awansowały do fazy pucharowej. Od 2015 roku w turnieju występują 24 zespoły.
Stany Zjednoczone
Niemcy
Norwegia
Japonia
Szwecja
Brazylia
Chiny
Holandia
Anglia
