Mistrzostwa Świata w piłce nożnej kobiet, potocznie nazywane mundialem (hiszp.światowy) – międzynarodowy turniej piłkarski organizowany co 4 lata dla zrzeszonych piłkarskich reprezentacji krajowych kobiet w wybranym państwie przez FIFA. Obecnie siedem państw uczestniczyło we wszystkich sześciu dotychczasowych edycjach.
Zostały po raz pierwszy zorganizowane przez FIFA w roku 1991. Rozgrywki zostały rozegrane na stadionach Chin. W turnieju finałowym 1991 uczestniczyły reprezentacje Brazylii, Chin, Chińskiego Tajpej, Danii, Japonii, Niemiec, Nigerii, Norwegii, Nowej Zelandii, Stanów Zjednoczonych, Szwecji i Włoch. Najpierw 12 drużyn zostały podzielone na 3 grupy, a potem ósemka najlepszych zespołów systemem pucharowym wyłoniła mistrza. Pierwszy turniej wygrała reprezentacja Stanów Zjednoczonych[1].
Niemki i Amerykanki dwukrotnie zdobyły tytuł mistrzyń świata. Z tym, że Europejki uczyniły to w dwóch kolejnych edycjach. Jeden raz najlepszą drużyną globu została Norwegia oraz Japonia. W finałach występowały również reprezentacje: Brazylii, Chin i Szwecji.
Początkowo w turnieju uczestniczyło dwanaście drużyn. Turniej w tej formule przetrwał dwie edycje (1991 i 1995). W 1999 roku po raz pierwszy wystartowało 16 reprezentacji. W ten sposób turniej rozgrywany był do 2011 roku, kiedy to drużyny zostały podzielone na cztery czterodrużynowe grupy, z których po dwie najlepsze awansowały do fazy pucharowej. Od 2015 roku w turnieju ma wystartować 24 zespoły.
Stany Zjednoczone
Niemcy
Norwegia
Japonia
Szwecja
Brazylia
Chiny
Anglia
