Niesłabin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Niesłabin
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

śremski

Gmina

Śrem

Wysokość

60-70 m n.p.m.

Liczba ludności (2022)

446[2]

Strefa numeracyjna

61

Kod pocztowy

63-100[3]

Tablice rejestracyjne

PSE

SIMC

0596441

Położenie na mapie gminy Śrem
Mapa konturowa gminy Śrem, u góry znajduje się punkt z opisem „Niesłabin”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Niesłabin”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Niesłabin”
Położenie na mapie powiatu śremskiego
Mapa konturowa powiatu śremskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Niesłabin”
Ziemia52°08′33″N 17°00′26″E/52,142500 17,007222[1]

Niesłabinwieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Śrem.

Wieś duchowna Niesłabino, własność kapituły katedralnej poznańskiej, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie pyzdrskim województwa kaliskiego[4].

W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Niesłabin, po jej zniesieniu w gromadzie Śrem. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Wieś położona 7 km na północ od Śremu, przy drodze powiatowej nr 2464 z Świątnik do Zbrudzewa[5], nad rozlewiskami i starorzeczami Warty, wśród których położone jest grodzisko.

W dokumentach Niesłabin pierwszy raz wymieniany był w 1395 jako wieś wchodząca w skład majątku kapituły poznańskiej. W 1773 przeszła na własność Raczyńskich herbu Nałęcz. Od 1912 właścicielami byli Piotrowiacy i Staszewscy. Miejscowa tradycja głosi, że we wsi istniała kaplica św. Benona[6].

Zabytkami wsi znajdującymi się w gminnej ewidencji zabytków jest zespół folwarczny z pocz. XX wieku, budynek szkoły z pocz. XX w., ochronka z końca XIX w., zabytkowe domy mieszkalne i zagrody[7]. Świątkami przydrożnymi jest figura św. Jana Nepomucena sprzed II wojny światowej, figura Najświętszego Serca Jezusa sprzed II wojny światowej przy ul. Jeziornej, kapliczka z Krzyżem Świętym z 1945 przy drodze do Orkowa oraz krzyż przydrożny z lat 60. XX wieku[8].

We wsi znajduje się filia Biblioteki Publicznej im. Heliodora Święcickiego w Śremie, według danych z 31 grudnia 2008 znajduje się tutaj 7906 woluminów, z biblioteki korzysta 58 czytelników, którzy odwiedzili ją 1511 razy, wypożyczyli 550 książek i 80 czasopism[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 86988
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 823 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Atlas historyczny Polski. Wielkopolska w drugiej połowie XVI wieku. Część II. Komentarz. Indeksy, Warszawa 2017, s. 246.
  5. Powiatowy Zarząd Dróg w Śremie: Wykaz dróg powiatowych. [dostęp 2009-07-06].
  6. Zbigniew Szmidt: Powiat Śremski, przewodnik turystyczny. Śrem: Unia Gospodarcza Regionu Śremskiego - ŚOWMP, 2010, s. 25-29.
  7. Biuletyn Informacji Publicznej Gminy Śrem: Gminna ewidencja zabytków - Niesłabin. [dostęp 2009-07-06].
  8. Zachowanie lokalnego dziedzictwa. Świątki przydrożne i kościoły w gminie Śrem. Śrem: Unia Gospodarcza Miast Regionu Śremskiego - ŚOWMP, 2010.
  9. Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy Śrem: Filia nr 3 Niesłabin. [dostęp 2009-07-06].