Przejdź do zawartości

Obsza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Obsza
wieś
Ilustracja
Zabudowa usługowa w centrum wsi
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

biłgorajski

Gmina

Obsza

Liczba ludności (2021)

770[2][3]

Strefa numeracyjna

84

Kod pocztowy

23-413[4]

Tablice rejestracyjne

LBL

SIMC

0896137[5]

Położenie na mapie gminy Obsza
Mapa konturowa gminy Obsza, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Obsza”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Obsza”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Obsza”
Położenie na mapie powiatu biłgorajskiego
Mapa konturowa powiatu biłgorajskiego, blisko dolnej krawiędzi nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Obsza”
Ziemia50°18′48″N 22°57′42″E/50,313333 22,961667[1]

Obsza (pierwotnie Psza lub Psze) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim, w gminie Obsza[5][6]. Leży na Płaskowyżu Tarnogrodzkim.

Wieś jest sołectwem, siedzibą w gminy Obsza[7] oraz rzymskokatolickiej parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny[8]. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 794 mieszkańców i była trzecią co do liczby ludności miejscowością gminy[9].

Gmina Obsza jest najdalej wysuniętą na południe gminą woj. lubelskiego. Równolegle do wsi przebiega droga wojewódzka nr 863 w relacji TarnogródCieszanów.

Urząd Gminy w Obszy
Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny
Pomnik Józefa Piłsudskiego w Obszy

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Obsza była siedzibą ruskiego rodu Kustrów i leżała w ziemi przemyskiej (województwo ruskie). Od XV wieku Obsza stała się wsią królewską, w 1515 wzmiankowana jako należąca do grodu w Leżajsku[10], a potem w starostwie Zamch, z którym w 1588 znalazła się w dobrach Jana Zamoyskiego (później Ordynacji Zamojskiej). W 1867 Obsza została siedzibą gminy Babice w nowo utworzonym powiecie biłgorajskim. Podczas okupacji hitlerowskiej wieś została wysiedlona przez Niemców, a gospodarstwa polskie objęli Ukraińcy.

W latach 1954–1972 wieś była siedzibą gromady Obsza. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.

Zabytki i atrakcje turystyczne

[edytuj | edytuj kod]

W Obszy znajduje się zabytkowy kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, zbudowany w 1860 jako cerkiew unicka, następnie użytkowany przez parafię prawosławną[11]. Znajdują się tu również trzy cmentarze: unicko-prawosławny z XIX w., zachowany szczątkowo, prawosławny z XIX w. oraz rzymskokatolicki ze zbiorowymi mogiłami żołnierzy Wojska Polskiego z września 1939 roku[12].

Przez Obszę przebiega czerwony szlak rowerowy. Prowadzi on do Puszczy Solskiej (gdzie łączy się z innym szlakiem rowerowym i pieszymi tzw.szlak ziemi Józefowskiej) i wraca do Obszy.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 90941
  2. Wieś Obsza w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-01-15], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 853 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  5. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  6. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. BIP gminy, sołectwa [dostęp 2023-12-12]
  8. Opis parafii na stronie diecezji
  9. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  10. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom XV cz.2 [online], dir.icm.edu.pl [dostęp 2019-07-11] (pol.).
  11. Paulina Cynalewska-Kuczma, Architektura cerkiewna Królestwa Polskiego narzędziem integracji z Imperium Rosyjskim, Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Adama Mickiewicza, 2004, s. 144, ISBN 83-232-1463-8, OCLC 69452580.
  12. D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994, s. 167-169.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]