Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1960 – 100 m stylem dowolnym mężczyzn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pływanie
100 m stylem dowolnym mężczyzn
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1960
1956 1964
Miejsce

 Włochy
Rzym

Termin

26 sierpnia 1960 (eliminacje i półfinały)
27 sierpnia 1960 (finał)

Liczba ekip

34

Liczba sportowców

51

Obiekt rozgrywek

Kompleks pływacki w Foro Italico

Złoty medal Złoty medal

John Devitt
 Australia

Srebrny medal Srebrny medal

Lance Larson
 Stany Zjednoczone

Brązowy medal Brązowy medal

Manuel dos Santos
 Brazylia

Pływanie na
Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1960
Styl dowolny
100 m mężczyźni   kobiety
400 m mężczyźni   kobiety
1500 m mężczyźni
Styl grzbietowy
100 m mężczyźni   kobiety
Styl klasyczny
200 m mężczyźni   kobiety
Styl motylkowy
100 m   kobiety
200 m mężczyźni
Sztafety – styl dowolny
4 × 100 m   kobiety
4 × 200 m mężczyźni
Sztafety – styl zmienny
4 × 100 m mężczyźni kobiety

100 m stylem dowolnym mężczyzn – jedna z konkurencji pływackich rozgrywanych podczas XVII Igrzysk Olimpijskich w Rzymie. Eliminacje i półfinały odbyły się 26 sierpnia, a finał 27 sierpnia 1960 roku.

W finale po 50 metrach najszybszy był Brazylijczyk Manuel dos Santos, podczas gdy na drugim miejscu znajdowali się ex aequo Australijczyk John Devitt i Amerykanin Lance Larson. Santos osłabł nieco w drugiej części dystansu, co pozwoliło Devittowi dogonić reprezentanta Brazylii. Larson zrównał się z Australijczykiem na 20 metrów przed metą. Widzowie obserwujący wyścig byli przekonani, że Amerykanin wygrał wyścig, nieznacznie wyprzedzając Johna Devitta. Ostatecznie okazało się, że Larson i Devitt uzyskali ten sam czas (55,2) i pobili rekord olimpijski. Ówcześnie w przypadku remisu sześciu sędziów[a] decydowało czy lub jaki medal przyznać zawodnikom. Sędziowie nie mogli podjąć jednak ostatecznej decyzji (w głosowaniu był remis). Podczas wyścigu przy każdym torze czas mierzyły trzy osoby i to zanotowane przez nich wyniki miały wyłonić zwycięzcę. Czasy Larsona zmierzone przez trzech sędziów były następujące: 55,0, 55,1, 55,1, kiedy u Devitta trzykrotnie podano wynik 55,2, co oznaczałoby, że to Amerykanin zostanie mistrzem olimpijskim. Zdecydowano jednak się wykorzystać zapasowy pomiar czasu, który wskazał, że Amerykanin uzyskał czas 55,10, a Australijczyk 55,16 (co powinno być zanotowane jako 55,2). Pomimo tego sędzia główny, Szwed Henry Runströmer ogłosił, że złoty medal zdobył John Devitt, a ponieważ w 1960 roku przepisy nie dawały sędziemu głównemu prawa głosu ani możliwości rozstrzygania remisu (w takich sytuacjach najważniejszy był pomiar czasu), spowodowało to apelację reprezentacji Stanów Zjednoczonych. Została ona jednak dwukrotnie odrzucona przez członków Komitetu Wykonawczego Światowej Federacji Pływackiej (FINA). W tych kontrowersyjnych okolicznościach na najwyższym stopniu podium stanął Australijczyk Devitt, srebro otrzymał Amerykanin Larson, a brąz przypadł Brazylijczykowi Manuelowi dos Santosowi, który uzyskał w finale czas 55,4.

Rekordy[edytuj | edytuj kod]

Przed zawodami rekord świata i rekord olimpijski wyglądały następująco:

Rekord Zawodnik Czas Miejsce Data
Rekord świata Australia John Devitt 54,6 Australia Brisbane 28 stycznia 1957 [1]
Rekord olimpijski Australia Jon Henricks 55,4 Australia Melbourne 30 listopada 1956 [2]

W trakcie zawodów ustanowiono następujące rekordy:

Data Etap konkurencji Zawodnik Czas Rekord
27 sierpnia finał Australia John Devitt
Stany Zjednoczone Lance Larson
55,2 OR
= OR

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Eliminacje[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Wyścig Tor Zawodnik Państwo Czas Uwagi
1. 7 4 Lance Larson  Stany Zjednoczone 55,7 Q
2. 2 4 John Devitt  Australia 56,0 Q
3. 2 3 Alain Gottvallès  Francja 56,3 Q
4. 3 4 Manuel dos Santos  Brazylia 56,3 Q
5. 7 6 Aubrey Bürer  Południowa Afryka 56,3 Q
6. 3 8 Andrzej Salamon Polska 56,5 Q
7. 4 4 Gyula Dobay  Węgry 56,5 Q
8. 6 4 Bruce Hunter  Stany Zjednoczone 56,6 Q
9. 6 6 Dick Pound  Kanada 56,7 Q
10. 1 4 Karri Käyhkö  Finlandia 56,8 Q
11. 5 4 Jon Henricks  Australia 56,9 Q
12. 5 5 Per-Ola Lindberg  Szwecja 57,1 Q
13. 1 5 Keigo Shimizu  Japonia 57,3 Q
14. 5 3 László Lantos  Węgry 57,4 Q
15. 7 5 Katsuki Ishihara  Japonia 57,5 Q
16. 3 6 Cam Grout  Kanada 57,6 Q
17. 3 3 Jorge Escalante  Meksyk 57,6 Q
18. 3 5 Ron Kroon  Holandia 57,7 Q
19. 2 5 Igor Łużkowskij  ZSRR 57,9 Q
20. 2 6 Uwe Jacobsen  Niemcy 57,9 Q
21. 7 8 Bernard Aluchna Polska 57,9 Q
22. 7 3 Paul Voell  Niemcy 58,0 Q
23. 1 2 Ezio Della Savia  Włochy 58,2 Q
24. 4 3 Witalij Sorokin  ZSRR 58,2 Q
25. 1 3 Gert Kölli  Austria 58,3
26. 6 2 Rubén Roca  Kuba 58,3
27. 4 5 Bengt Nordwall  Szwecja 58,5
28. 6 5 Janez Kocmur  Jugosławia 58,7
29. 4 6 Jan Bouwman  Holandia 58,8
30. 6 3 Giorgio Perondini  Włochy 58,9
31. 2 7 Achmad Dimyati  Indonezja 59,1
32. 5 2 Stanley Clarke  Wielka Brytania 59,1
33. 7 2 William O'Donnell  Wielka Brytania 59,2
34. 3 2 Gérard Gropaiz  Francja 59,3
35. 4 7 Amiram Trauber  Izrael 59,7
36. 5 7 Fernando de Abreu  Brazylia 1:00,1
37. 1 7 Herlander Ribeiro  Portugalia 1:00,2
38. 2 2 Luis Nicolao  Argentyna 1:00,2
39. 7 7 Gojko Arneri  Jugosławia 1:00,5
40. 1 6 Leopoldo Rodés  Hiszpania 1:00,7
41. 5 6 Gudmunður Gíslason  Islandia 1:00,8
42. 7 1 Itzhak Luria  Izrael 1:00,9
43. 4 2 Cheung Kin Man  Hongkong 1:01,1
44. 6 7 Phan Hữu Dong  Wietnam Południowy 1:01,3
45. 3 1 Peter Bärtschi  Szwajcaria 1:02,9
46. 5 1 Freddie Elizalde  Filipiny 1:03,0
47. 6 1 Ünsal Fikirci  Turcja 1:03,0
48. 2 1 Fong Seow Jit  Federacja Malajska 1:03,4
49. 1 1 René Wagner  Luksemburg 1:04,3
50. 2 8 Alfred Grixti  Malta 1:07,8
51. 5 8 Christopher Dowling  Malta 1:08,9
3 7 Murray McMachlan  Południowa Afryka DNS

Półfinały[edytuj | edytuj kod]

Półfinał 1[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Tor Zawodnik Państwo Czas Uwagi
1. 4 Lance Larson  Stany Zjednoczone 55,5 Q
2. 3 Bruce Hunter  Stany Zjednoczone 55,7 Q
3. 5 Aubrey Bürer  Południowa Afryka 56,5 Q
4. 2 Keigo Shimizu  Japonia 57,1
5. 1 Igor Łużkowskij  ZSRR 57,5
6. 7 Cam Grout  Kanada 58,0
7. 8 Paul Voell  Niemcy 58,4
8. 6 Alain Gottvallès  Francja 58,5

Półfinał 2[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Tor Zawodnik Państwo Czas Uwagi
1. 4 John Devitt  Australia 55,8 Q
2. 3 Dick Pound  Kanada 56,5 Q
3. 5 Andrzej Salamon Polska 56,9
4. 6 Jon Henricks  Australia 57,2
5. 1 Uwe Jacobsen  Niemcy 57,4
6. 2 László Lantos  Węgry 58,0
7. 8 Witalij Sorokin  ZSRR 58,7
8. 7 Jorge Escalante  Meksyk 59,0

Półfinał 3[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Tor Zawodnik Państwo Czas Uwagi
1. 4 Manuel dos Santos  Brazylia 56,3 Q
2. 5 Gyula Dobay  Węgry 56,3 Q
3. 6 Per-Ola Lindberg  Szwecja 56,4 Q
4. 3 Karri Käyhkö  Finlandia 56,6
5. 2 Katsuki Ishihara  Japonia 57,8
6. 1 Bernard Aluchna Polska 57,8
7. 7 Ron Kroon  Holandia 57,9
8. 8 Ezio Della Savia  Włochy 58,4

Finał[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Tor Zawodnik Państwo Czas Uwagi
złoto 3 John Devitt  Australia 55,2 OR
srebro 4 Lance Larson  Stany Zjednoczone 55,2 = OR
brąz 6 Manuel dos Santos  Brazylia 55,4
4. 5 Bruce Hunter  Stany Zjednoczone 55,6
5. 2 Gyula Dobay  Węgry 56,3
6. 1 Dick Pound  Kanada 56,3
7. 8 Aubrey Bürer  Południowa Afryka 56,3
8. 7 Per-Ola Lindberg  Szwecja 57,1

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Trzech sędziów decydowało o przyznaniu pierwszego miejsca, tyle samo było odpowiedzialnych za przyznanie drugiego miejsca.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]