Park Narodowy „Marij Czodra”

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Park Narodowy „Marij Czodra”
Национальный парк «Марий Чодра»
Ilustracja
Jezioro Tot-Jer położone na terenie parku
park narodowy
Państwo

 Rosja

Republika

 Mari El

Siedziba

Krasnogorskij

Data utworzenia

13 września 1985[1]

Powierzchnia

366 km²

Ochrona

kategoria IUCNII (park narodowy)

Odwiedzający

ok. 40 000[2]

Położenie na mapie Mari El
Mapa konturowa Mari El, na dole znajduje się punkt z opisem „Park Narodowy „Marij Czodra””
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej znajduje się punkt z opisem „Park Narodowy „Marij Czodra””
Ziemia56°09′N 48°22′E/56,150000 48,366667
Strona internetowa

Park Narodowy „Marij Czodra” (ros. Национальный парк «Марий Чодра») – rosyjski park narodowy położony w dużej części na obszarze rejonów: morkińskiego, zwienigowskiego i wołżańskiego w republice Mari El[1]. Powierzchnia parku wynosi około 366 km². Został ustanowiony 13 września 1985 roku[1].

Fauna i flora[edytuj | edytuj kod]

Park narodowy Marij Czodra utworzono w celu ochrony rzadkich gatunków roślin. Spośród udokumentowanych na tym obszarze ponad 115 gatunków 56 znajduje się w tzw. czerwonych księgach Federacji Rosyjskiej i Republiki Mari El, jako gatunki zagrożone wyginięciem. Park masowo zamieszkują zwierzęta, z których część jest również objęta ochroną[3]. Wśród różnym stopniu zagrożonych wyginięciem znajduje się około: 17 gatunków ssaków, 44 gatunki ptaków, 1 gatunek płazów, 7 gatunków ryb, 9 gatunków owadów[3].

W parku wytyczono 14 tras turystycznych, które przebiegają w pobliżu pomników przyrody i innych atrakcji turystycznych. Należą do nich m.in.: jeziora Jalczik i Kiczijer, flisactwo uprawiane na rzekach Ilet' i Juszut oraz „Dąb Pugaczowa”.

Dąb Pugaczowa[edytuj | edytuj kod]

Jedną z większych atrakcji parku jest najbardziej okazały pomnik przyrody – „Dąb Pugaczowa”. Został on nazwany na cześć kozackiego powstańca Jemieliana Pugaczowa, który według legendy odpoczywał pod tym drzewem. Dąb ma 26 metrów wysokości, a średnica jego pnia na poziomie gruntu wynosi 159 cm[2], Wiek dębu jest szacowany – przez różnych specjalistów – na 350–400 lat[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]