Pastwiska (Grudziądz)
| Dzielnica Grudziądza | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
| W granicach Grudziądza |
1 lipca 1976[1] |
| SIMC |
0983416[2] |
| Wysokość |
38 m n.p.m. |
| Strefa numeracyjna |
56 |
| Kod pocztowy |
86-300 |
| Tablice rejestracyjne |
CG |
Położenie na mapie Grudziądza
| |
| 53°26′30″N 18°47′20″E/53,441667 18,788889 | |
Pastwiska[2] (hist. Pastwisko, niem. Pastwitz, Altweide[3]) – dzielnica[2] Grudziądza, położona w południowo-wschodniej części miasta. Jej obszar leży w granicach miasta od 1976 roku[4].
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Pastwiska rozpościerają się w widłach ulic Skowronkowej i Bażanciej. Od północny krótkim odcinkiem graniczy z Lotniskiem, od wschodu z Węgrowem, od południa z obszarem gminy Grudziądz, której granicę stanowi rzeczka Marusza. Od zachodu dzielnica sąsiaduje z Lasem Komunalnym (Rudnickim).
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o wsi występuje w aktach grudziądzkich z 1623 roku, kiedy to Jan Działyński – starosta pokrzywieński nadał tę posiadłość szlachcicowi Janowi Lichtianowi. Około 1765 r. zamieszkiwali tu dzierżawcy: Paweł Bremer, Henryk Dreus, Piotr Heinrich, Konrad Kikbur, Jerzy Kuhn, Herman Schmade i Andrzej Paul, którzy płacili 57 florenów czynszu. Byli to sprowadzeni menonici z zachodu Europy, w celu zmeliorowania tych obszarów. W północno-wschodniej części wsi w tym czasie istniał mały folwark Melkarnia, należący do Pokrzywna. Właścicielem był Konrad Krank. Wysiew wynosił 26 korcy, a dochodu przynosił 430 florenów i 12,5 grosza[5].
W czasach zaboru pruskiego Pastwiska stanowiły gminę jednostkową w powiecie grudziądzkim. W 1778 roku 12 włók i 23 morgi należące do melkarni wydzierżawiono miejscowym chłopom za opłatę roczną 386 talarów. W 1868 r. obszar Pastwiska wynosił 815,31 mórg. Istniało 81 budynków, w tym 25 domów mieszkalnych z 165 mieszkańcami. Pod koniec XIX w. przy ul. Jaskółczej wytyczono obszar gruntu pod zabudowę cmentarza komunalnego[3].
W 1910 roku właścicielem wsi był Otto Werber. W następnych latach wieś podupadała ze względu na słabą glebę. Od 1919 Pastwiska znajdowały się w województwie pomorskim, natomiast od 1934 w granicach nowej zbiorowej gminy Grudziądz[5], gdzie we wrześniu 1934 utworzyło gromadę Pastwisko[6]. W 1944 roku zajmowały powierzchnię 190,4 ha i liczyły tylko 124 mieszkańców[3].
Po wojnie Pastwisko stanowiło jedną z 15 gromad gminy Grudziądz w powiecie grudziądzkim, od 1950 w województwie bydgoskim[7]. W związku z reformą administracyjną kraju jesienią 1954 część gromady Pastwisko (przysiółek Jałowa Buda o powierzchni 21 ha) włączono do Grudziądza, natomiast Pastwisko weszło w skład nowo utworzonej gromady Piaski[8], gdzie przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[9].
1 stycznia 1973 Pastwisko weszły w skład reaktywowanej gminy Grudziądz, jako część sołectwa Kobylanka[10]. W latach 1975–1976 miejscowość położona była w województwie toruńskim. 1 lipca 1976 roku Pastwiska (310,36 ha) włączono w obręb miasta Grudziądza[3][1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Dz.U. z 1976 r. nr 24, poz. 144
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). GUS. [dostęp 2021-01-09].
- ↑ a b c d Edward Wiśniewski, Biuletyn Koła Miłośników Dziejów Grudziądza 2006, Rok 4, nr 33(107): Dzieje Maruszy i okolicznych miejscowości, „Biuletyn Koła Miłośników Dziejów Grudziądza”, Kujawsko-Pomorska Biblioteka Cyfrowa, 2006 [dostęp 2023-09-15] (pol.).
- ↑ Jerzy Danielewicz – Dzieje Grudziądza, s. 115
- ↑ a b Dz.U. z 1934 r. nr 68, poz. 600
- ↑ Pomorski Dziennik Wojewódzki. 1934, nr 19, poz. 220
- ↑ Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
- ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 1 grudnia 1954 r., Nr. 12, Poz. 63
- ↑ Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.
- ↑ Uchwała Nr XVIII/88/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 6 grudnia 1972 r. w sprawie utworzenia gmin w województwie bydgoskim
