Paul Watzlawick
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
profesor nauk społecznych | |
Specjalność: psychologia | |
Alma Mater |
Instytut C.G. Junga w Zurychu |
Stanford University[1] |
Department of Psychiatry and Behavioral Sciences at Stanford University Medical Center[2] |
Okres zatrudn. |
1976 - 2007 |
Paul Watzlawick (ur. 25 lipca 1921 w Villach, zm. 31 marca 2007 w Palo Alto[1]) – austriacko-amerykański psycholog rodzin, teoretyk komunikacji i filozof. Podczas pracy terapeutycznej utworzył własną teorię komunikacji. Autor ponad 150 artykułów i 22 książek, przetłumaczonych na ponad 80 języków[3].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w 1921 roku w Villach w Austrii jako syn dyrektora banku[4]. W roku 1939 ukończył szkołę średnią w rodzinnym mieście, a w 1949 roku – neofilologię na weneckim Uniwersytecie Ca' Foscari, uzyskując tytuł doktora. Rok później uczęszczał do Instytutu C.G. Junga w Zurychu[1], gdzie w roku 1954 uzyskał dyplom psychoterapeuty.
W latach 1957–1960 wykładał psychiatrię i psychoterapię na University of El Salvador i Temple University w Filadelfii[5]. W 1960 roku Watzlawick poznał Dona Jackona, założyciela Mental Research Institute (MRI) w Palo Alto, Kalifornia. Od tego czasu, przez 46 lat, Watzlawick pracował w MRI[3].
Zmarł w 2007 roku w Palo Alto.
Teoria komunikacji Paula Watzlawicka
[edytuj | edytuj kod]Na podstawie pracy z osobami ze schizofrenią[6] skonstruował teorię komunikacji, którą oparł na pięciu aksjomatach:
- Człowiek nie może się nie komunikować, warunkiem jest tu jednak konieczność jego fizycznej obecności;
- Komunikat zawiera w sobie dwa aspekty: treść i relację[7];
- Człowiek komunikuje się werbalnie i niewerbalnie;
- Istotą relacji jest subiektywnie widziana przyczynowość. W interakcji nie ma obiektywnego początku, ani przyczyny. Komunikacja nie jest więc aktem jednostronnym, lecz cyklicznym[7];
- Relacje interpersonalne mogą mieć charakter symetryczny lub komplementarny.
Wybrane publikacje
[edytuj | edytuj kod]w języku polskim
[edytuj | edytuj kod]- „Jak być nieszczęśliwym”, 1993
w języku angielskim
[edytuj | edytuj kod]- An Anthology of Human Communication, 1964
- Pragmatics of Human Communication, 1967
- Change: Principles of Problem Formation and Problem Resolution (z Johnem Weakland i Richardem Fisch), 1974
- How Real Is Real?, 1976
- The Language of Change, 1977
- The Situation Is Hopeless, But Not Serious: The Pursuit of Unhappiness, 1983
- The Invented Reality: How Do We Know What We Believe We Know? (Contributions to Constructivism), 1984
- Ultra-Solutions, or, How to Fail Most Successfully, 1988
- The Interactional View: studies at the Mental Research Institute, Palo Alto, 1965-1974, 1977
- Munchausen's Pigtail and other Essays,1990
w języku niemieckim
[edytuj | edytuj kod]- Menschliche Kommunikation – Formen, Störungen, Paradoxien. (z Janet H. Beavin, Donem D. Jacksonem) 1969
- Lösungen – Zur Theorie und Praxis menschlichen Wandels. (z Johnem H. Weakland, Richardem Fisch), 1974
- Wie wirklich ist die Wirklichkeit – Wahn, Täuschung, Verstehen. 1976
- Die Möglichkeit des Andersseins – Zur Technik der therapeutischen Kommunikation. 1977
- Gebrauchsanweisung für Amerika – Ein respektloses Reisebrevier. 1978
- Die erfundene Wirklichkeit – Wie wissen wir, was wir zu wissen glauben? 1981
- Anleitung zum Unglücklichsein.1983
- Vom Schlechten des Guten oder Hekates Lösungen. 1986
- Die Unsicherheit unserer Wirklichkeit – Ein Gespräch über den Konstruktivismus.(z Franz Kreuzer)
- Münchhausens Zopf oder Psychotherapie und „Wirklichkeit“.1988
- Vom Unsinn des Sinns oder vom Sinn des Unsinns. 1992
- Wenn du mich wirklich liebtest, würdest du gern Knoblauch essen – Über das Glück und die Konstruktion der Wirklichkeit. 2006
- Man kann nicht nicht kommunizieren. 2011
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Biografie von Paul Watzlawick. [dostęp 2013-11-04]. (niem.).
- ↑ Paul Watzlawick, 85; pioneering Stanford family therapist. 6 kwietnia 2007. [dostęp 2013-11-14]. (ang.).
- ↑ a b Paul Watzlawick - MRI [online], MRI [dostęp 2016-01-07] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-02] (ang.).
- ↑ Paul Watzlawick - Biography | Stc Arezzo [online], www.centroditerapiastrategica.org [dostęp 2016-01-05] [zarchiwizowane z adresu 2015-11-24] .
- ↑ M.Ramage, K. Shipp (2009) "System Thinkers" London, Springer.
- ↑ Barbara Behrnd-Wenzel, Hartmut Wenzel: Rozważania na temat kompetencji komunikowania się w szkole. [dostęp 2013-11-04].
- ↑ a b Sztuka komunikacji. [dostęp 2013-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-22)]. (pol.).
- ISNI: 0000000109317862
- VIAF: 108687087
- LCCN: n50020679
- GND: 118629549
- NDL: 00460319
- BnF: 11928939q
- SUDOC: 050326996
- SBN: CFIV036030
- NKC: jn19990008948
- BNE: XX967813
- NTA: 073119873
- BIBSYS: 90074495
- CiNii: DA01004517
- Open Library: OL753328A
- PLWABN: 9810666159305606
- NUKAT: n95213742
- J9U: 987007447674905171
- LNB: 000028688
- CONOR: 17690723
- ΕΒΕ: 68190
- KRNLK: KAC2018I9404