Piętnasty Kneset

Piętnasty Kneset – piętnasta kadencja parlamentu Izraela odbywająca się w latach 1999–2003.

Wybory odbyły się 17 maja 1999, a pierwsze posiedzenie parlamentu miało miejsce 7 czerwca 1999.

Oficjalne wyniki wyborów

	Partia	Głosy	Procent	Mandaty (zmiana)
	Jeden Izrael (Yisra'el Ahat, ישראל אחת)  : Partia Pracy (Awoda) (ליכוד) Geszer (גשר) Meimad (מפלגת מימד)	670.484	20,2%	26	-8
	Likud (ליכוד)	468.103	14,46%%	19	-13
	Szas, (ש"ס)	430.676	13,28%	17	+7
	Merec – Demokratyczny Izrael, (מרצ)	253.525	7,6%	10	+1
	Jisra’el ba-Alijja, (ישראל בעלייה)	171.705	5,1%	6	-1
	Szinui, (שינוי)	167.748	5,0%	6	0
	Partia Centrum, (Mifleget Hamerkaz, מפלגת המרכז)	165.622	5,0%	6	0
	Narodowa Partia Religijna (Mafdal), (מפלגה דתית לאומית-מפד"ל)	140.307	4,2%	5	-4
	Zjednoczony Judaizm Tory, (יהדות התורה)	125.741	3,7%	5	+1
	Zjednoczona Lista Arabska (Ra’am), (רע"ם)	114.810	3,4%	5	+1
	Unia Narodowa, (האיחוד הלאומי)	100.181	3,0%	4	0
	Hadasz (Demokratyczny Front na Rzecz Pokoju i Równości), (החזית הדמוקרטית לשלום ולשוויון)	87.022	2,6%	3	-2
	Nasz Dom Izrael, (עם אחד)	86.153	2,6%	4	0
	Balad (partia arabska)	66.103	1,9%	2	0
	Am Echad (עם אחד)	64.143	1,9%	2	0
	Inne	197.093	5,9%	0	–
	Razem	3.309.416	100,0%	120	–

Posłowie

Posłowie wybrani w wyborach:

Partia	Posłowie
Jeden Izrael	Ehud Barak, Szimon Peres, Dawid Lewi, Szelomo Ben Ammi, Josi Belin, Mattan Wilnaj, Awraham Burg, Ra’anan Kohen, Uzzi Baram, Dalja Icik, Binjamin Ben Eli’ezer, Chajjim Ramon, Eli Goldschmidt, Awraham Szochat, Ja’el Dajan, Ofir Pines-Paz, Micha’el Melchior, Maksim Lewi, Efrajim Sneh, Nawaf Masalaha, Awraham Jechezkel, Sofa Landwer, Salih Tarif, Szalom Simchon, Josi Kac, Weizman Sziri
Likud	Binjamin Netanjahu, Silwan Szalom, Mosze Kacaw, Limor Liwnat, Me’ir Szitrit, Gidon Ezra, Na’omi Blumenthal, Ariel Szaron, Uzzi Landau, Re’uwen Riwlin, Dan Nawe, Cachi Hanegbi, Jisra’el Kac, Micha’el Etan, Jehoszua Maca, Mosze Arens, Awraham Hirszson, Cippi Liwni, Ajjub Kara
Szas	Arje Gamliel, Elijjahu Suwisa, Eli Jiszaj, Szelomo Benizri, Jicchak Kohen, Amnon Kohen, Nissim Dahan, Dawid Azulaj, Dawid Tal, Jicchak Waknin, Rahamim Malul, Meszullam Nahari, Jicchak Saban, Nissim Ze’ew, Ja’ir Perec, Ofer Hugi, Jicchak Gagula
Merec	Josi Sarid, Ran Kohen, Chajjim Oron, Amnon Rubinstein, Anat Ma’or, Zehawa Galon, Awszalom Wilan, Ilan Gilon, Na’omi Chazzan, Husnijja Dżabara
Jisra’el ba-Alijja	Natan Szaranski, Juli-Jo’el Edelstein, Roman Bronfman, Marina Solodkin, Giennadij Riger, Aleksander Cinker|
Szinui	Tommy Lapid, Awraham Poraz, Jehudit Na’ot, Josef Paricki, Eli’ezer Sandberg, Wiktor Brailowski
Partia Centrum	Jicchak Mordechaj, Amnon Lipkin-Szachak, Dan Meridor, Roni Milo, Uri Sawir, Dalja Rabin-Pelosof
Narodowa Partia Religijna	Jicchak Lewi, Chajjim Drukman, Sza’ul Jahalom, Jigga’el Bibi, Zewulun Orlew
Zjednoczony Judaizm Tory	Me’ir Porusz, Awraham Rawic, Ja’akow Litzman, Mosze Gafni, Szemu’el Halpert
Zjednoczona Lista Arabska	Abdulmalik Dehamsze, Taleb El-Sana, Haszem Mahameed, Taufik Chatib, Muhammad Kanan
Unia Narodowa	Rechawam Ze’ewi, Chanan Porat, Micha’el Kleiner, Binjamin Elon
Hadasz	Muhammad Baraka, Isam Machul, Tamar Gożanski
Nasz Dom Izrael	Awigdor Lieberman, Jurij Sztern, Micha’el Nudelman, Eli’ezer Kohen
Balad	Azmi Biszara, Ahmad at-Tajjibi
Am Echad	Amir Perec, Chajjim Kac

Zmiany

Zmiany w trakcie kadencji:

Następca	Poprzednik	Partia	Data
Juwal Steinitz	Binjamin Netanjahu	Likud	6 lipca 1999
Nachum Langental	Jicchak Lewi	Narodowa Partia Religijna	15 lipca 1999
Cewi Hendel	Chanan Porat	Unia Narodowa	20 października 1999
Eli Ben-Menachem	Josi Belin	Jeden Izrael	17 listopada 1999
Colette Awital	Mattan Wilnaj	Jeden Izrael	17 listopada 1999
Mosi Raz	Chajjim Oron	Merec	25 lutego 2000
Ze’ew Bojm	Mosze Kacaw	Likud	31 lipca 2000
Mordechaj Miszani	Eli Goldschmidt	Jeden Izrael	15 lutego 2001
Efi Oszaja	Uzzi Baram	Jeden Izrael	15 lutego 2001
Dawid Magen	Uri Sawir	Partia Centrum	8 marca 2001
Nehama Ronen	Amnon Lipkin-Szachak	Partia Centrum	8 marca 2001
Etan Kabel	Ehud Barak	Jeden Izrael	9 marca 2001
Jechi’el Lasri	Jicchak Mordechaj	Partia Centrum	28 marca 2001
Uri Ari’el	Rechawam Ze’ewi	Unia Narodowa	17 października 2001
Eli Kohen	Jehoszua Maca	Likud	22 lutego 2002
Jehuda Gilad	Maksim Lewi	Jeden Izrael	5 czerwca 2002
Orit Noked	Szelomo Ben Ammi	Jeden Izrael	11 sierpnia 2002
Cali Reszef	Ra’anan Kohen	Jeden Izrael	21 sierpnia 2002
Uzzi Ewen	Amnon Rubinstein	Merec	31 października 2002
Pinchas Cabari	Dawid Tal	Szas	14 listopada 2002

Historia

Jako wynik wyborów, w parlamencie pojawiły się dwie duże frakcje polityczne, co było korzystną zmianą po poprzednich, mocno rozdrobnionych Knesetach. Był to drugi parlament, w którym zwycięskie partie zawarły umowę koalicyjną o składzie rządu. W jej wyniku pierwszy rząd został sformowany przez partię Jeden Izrael, a drugi rząd przez partię Likud. Premierzy zostali wybrani w wyniku bezpośredniego głosowania, a nie jako przywódcy zwycięskich partii. Natychmiast po powstaniu rządu Ariela Szarona, Kneset przegłosował z inicjatywy rządu, unieważnienie bezpośredniego wyboru premiera. Został przywrócony stary system, w którym premierem zostawał przywódca zwycięskiej partii politycznej.

Początek kadencji charakteryzował się dużym optymizmem do dalszej kontynuacji procesu pokojowego. Pomimo ciężkich dyskusji i licznych kontrowersji, Ehud Barak zdecydował się na uczynienie postępu w procesie pokojowym z Palestyńczykami i z Syrią. Te dyskusje i rozterki znajdywały swoje odbicie podczas debat w Knesecie. W rok po utworzeniu rządu Baraka, izraelska armia wycofała się z południowego Libanu. To również było przedmiotem dyskusji w parlamencie.

We wrześniu 2000 wybuchło drugie palestyńskie powstanie Intifada Al-Aksa, które zniweczyło jakiekolwiek nadzieje zbudowania trwałego pokoju w krótkim czasie. W tym samym czasie szyiccy terroryści z Hezbollahu porwali do południowego Libanu i zamordowali 3 izraelskich żołnierzy. Porwano również izraelskiego obywatela, który odbywał zagraniczną podróż. Wraz z rozwojem Intifady wzrastała liczba samobójczych zamachów terrorystycznych wewnątrz Izraela. 23 października 2000 palestyńscy terroryści zamordowali ministra Revhava Ze’ewi, w Hyatt Hotel w Jerozolimie. Zmusiło to izraelską armię do podjęcia zdecydowanych kroków, które miały zapewnić bezpieczeństwo mieszkańcom Izraela. Operacja wojskowa na dużą skalę rozpoczęła się pod koniec marca 2002. Wszystkie te wydarzenia były obszernie dyskutowane w Knesecie.

Początek kadencji piętnastego Knesetu charakteryzował się wzrostem i stabilnością gospodarki Izraela. Jednakże wybuch Intifady negatywnie wpłynął na gospodarkę. Globalny kryzys gospodarczy i załamanie się rynków high-tech również przyczyniły się do głębokiej recesji, w którą pogrążyła się izraelska gospodarka. Kneset podjął się wraz z ministerstwem finansów walką z kryzysem gospodarczym. Ich wynikiem były poważne cięcia w budżecie na 2001 i 2002.

Wybuch drugiej Intifady zwiększył zapotrzebowanie na zagranicznych robotników, których liczba pod koniec kadencji parlamentu wzrosła do 260 tys. osób. Prawie dwie trzecie z tej liczby znajdowała się w Izraelu bez legalnego zezwolenia na pracę. Wraz ze wzrostem liczby nielegalnych robotników zagranicznych nastąpił wzrost liczby bezrobotnych. Liczba bezrobotnych wzrosła do 200 tys. osób. Parlament utworzył komitet, którego zdaniem było rozwiązanie kwestii zagranicznych robotników. Zajęto się również problemem bezrobocia.

Inne ważniejsze ustawy przyjęte przez piętnasty Kneset: ustalenie warunków służby wojskowej dla ultraortodoksyjnych studentów Jesziwy; zatrudnienie robotników przez podwykonawców pracy; poprawienie prawa zasiłków, które podwoiło wysokość zasiłku na narodzenie czwartego i kolejnych dzieci; przepisy w wymiarze sprawiedliwości, które określiły działalność wewnętrzną służb wywiadowczych.

Dwudziesty ósmy rząd (1999–2001)

Dwudziesty ósmy rząd został sformowany przez Ehuda Baraka w dniu 6 lipca 1999.

Rząd upadł z powodu kwestii związanych z bezpieczeństwem po wybuchu drugiej Intifady.

Dwudziesty dziewiąty rząd (2001–2003)

Dwudziesty dziewiąty rząd został sformowany przez Ariela Szarona w dniu 7 marca 2001.

Zobacz też

• Ustrój polityczny Izraela
• Partie polityczne w Izraelu