Przejdź do zawartości

Piatruś Brouka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piatruś (Piotr) Brouka
Пятрусь (Пётр) Усцінавіч Броўка
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 czerwca 1905
Puciłkawicze

Data i miejsce śmierci

24 marca 1980
Mińsk

Zawód, zajęcie

poeta i prozaik

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Leninowska Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonej Gwiazdy Order Przyjaźni NarodówOrder „Znak Honoru”

Piatruś (Piotr) Uscinawicz Brouka (biał. Пятрусь (Пётр) Усцінавіч Броўка; ur. 12 czerwca?/25 czerwca 1905 w Puciłkawiczach w powiecie borysowskim, zm. 24 marca 1980 w Mińsku) – białoruski poeta i prozaik.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w biednej rodzinie chłopskiej. Skończył szkołę w Lepelu, później pracował jako kopista w gminnym komisariacie, kancelista w gminnym komitecie wykonawczym i rachmistrz w kołchozie, w 1923 wstąpił do Komsomołu i został sekretarzem organizacji komsomolskiej w rodzinnej wsi. Publikował w powiatowej gazecie „Biadniak” w Borysowie i innych gazetach, m.in. „Sawieckiej Biełarusi”, w 1924 został przewodniczącym rady wiejskiej, 1925–1927 kierował wydziałem Komitetu Okręgowego Komsomołu w Połocku, 1927–1928 był sekretarzem odpowiedzialnym redakcji gazety „Czyrwonaja Połaczczyna” w Połocku, w 1931 ukończył studia na Wydziale Pedagogicznym Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego. Od 1926 publikował swoje wiersze w „Czyrwonej Połaczczynie” i w lokalnym almanachu literackim, 1927–1928 był jednym z założycieli białoruskiej organizacji literackiej. Przyjaźnił się z Janką Kupałą. W latach 30. był jednym z bardziej znanych białoruskich poetów. W latach 1941–1942 służył w Armii Czerwonej, był instruktorem gazety „Za Sowieckuju Biełaruś” na Froncie Zachodnim i Briańskim, 1943–1945 sprawował funkcję sekretarza odpowiedzialnego Związku Pisarzy Białoruskiej SRR. W 1940 i ponownie 1945–1948 był redaktorem naczelnym gazety „Połymia”, 1948–1967 przewodniczącym Związku Pisarzy Białoruskiej SRR i sekretarzem Zarządu Związku Pisarzy ZSRR, a 1967–1980 redaktorem naczelnym „Białoruskiej Encyklopedii Radzieckiej”. Poza wierszami pisał poematy, opowiadania i powieści. Od 1940 należał do WKP(b), 1952–1980 był członkiem KC KPB, 1947–1955 deputowanym do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR, a 1956–1980 do Rady Najwyższej ZSRR. Był również przewodniczącym Komitetu Nagród Państwowych Białoruskiej SRR w dziedzinach literatury, sztuki i architektury. W 1962 otrzymał tytuł Ludowego Poety Białoruskiej SRR, a w 1980 honorowe obywatelstwo Mińska. W Mińsku utworzono Państwowe Muzeum Literackie im. Petrusa Browki. Jego imieniem nazwano kołchoz, wydawnictwo „Biełaruskaja Encykłapiedyja”, szkołę i ulice w Mińsku, Witebsku, Homlu, Połocku, Uszaczu i Lepelu.

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]