Przejdź do zawartości

Piotr Czerski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Czerski

Piotr Czerski, właściwie Kordian Piotr Klecha[1] (ur. 1 kwietnia 1981) – polski poeta i prozaik, a także współzałożyciel zespołu muzycznego Towary Zastępcze.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył informatykę na Politechnice Gdańskiej, studiował także filozofię na Uniwersytecie Gdańskim.[potrzebny przypis]

Debiutował w 1999 r. na łamach „Toposu”; wiersze, prozę, reportaże i eseje publikował także m.in. w „FA-arcie”, „Studium”, „Lampie”, „Tygodniku Powszechnym”, „Polityce”, oraz czasopismach i antologiach zagranicznych („Иностранная литература”[2] [Rosja], „Jahrbuch Polen”[3] [Niemcy], „Quorum” [Słowenia]).

W 2002 roku nakładem „Korporacji Ha!art” ukazała się książka poetycka Czerskiego pt. pospieszne, osobowe (nagroda Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki). 2 kwietnia 2006 roku to samo wydawnictwo opublikowało mini-powieść (albo fabularyzowany reportaż), zatytułowaną Ojciec odchodzi, będącą zapisem wydarzeń towarzyszących śmierci papieża Jana Pawła II i celebrze następującej po niej narodowej żałoby oraz portretem tzw. „pokolenia JP2” (nazywanego w tekście „pokoleniem Dżej Pi Tu”).

Czerski jest m.in. zwycięzcą 41. Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego o Laur Czerwonej Róży (2000) i XXI Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego o Laur Akantu (2002), laureatem Nagrody Miasta Gdańska dla Młodych Twórców w Dziedzinie Kultury (2005)[4], a także stypendystą Marszałka Województwa Pomorskiego (2003) i programu Homines Urbani (2005). W 2007 nominowany do nagrody Grand Press w kategorii „reportaż prasowy” za tekst zatytułowany Outland[5].

Od 2006 współtworzy zespół Towary Zastępcze, z którym nagrał dwie płyty (Ciche dni, 2006 i Dolne Miasto OST, Nasiono Records, 2009) i koncertował w Polsce, Niemczech i na Słowacji. Brał także udział w pracach grupy Nasiono All Stars, których pokłosiem jest album Europejski Poeta Wolności (Gdańsk, 2010). Aktywnie uczestniczy w działaniach muzycznego kolektywu wydawniczego Nasiono Records.

Od 2010 publikuje nieregularnie felietony w portalu Wirtualna Polska[6].

Przez kilka lat prowadził blog osobisty (m.in. nagroda „bloger roku 2007” Wiadomosci24.pl w kategorii "kultura"[7]), a w latach 2003-2006 współtworzył (z Michałem Piotrowskim) popularny blog obrazkowy gadugadu.blog.pl. Od kilku lat na miniblogu bezpośrednia transmisja z końca świata publikuje autorski wybór memów (czerski.tumblr.com, wcześniej czerski.soup.io).

11 lutego 2012 roku w „Dzienniku Bałtyckim” ukazał się jego tekst My, dzieci sieci, opublikowany na licencji cc-by-sa 3.0[8]. W ciągu kilku tygodni tekst - porównywany często z „Deklaracją Niepodległości Cyberprzestrzeni” – dotarł do kilkuset tysięcy osób i został przetłumaczony na kilkanaście języków: angielski („The Atlantic Monthly[9], Boing Boing – blog Cory’ego Doctorowa[10] i falkvinge.net[11]), niemiecki (tygodnik „Die Zeit[12]), hiszpański (magazyn ALT1040[13] i argentyńska Partia Piratów[14]), francuski (framablog.org[15]), włoski (magazyn Internazionale[16], niderlandzki[17], szwedzki[18], estoński[19], bułgarski, czeski[20], chiński, turecki, serbski[21], macedoński[22], rosyjski[23][24], duński i węgierski (www.kalozmedia.org[25]).

W Polsce tekst (pod tytułem Do analogowych) przedrukował tygodnik „Polityka[26], odnosi się do niego często także Edwin Bendyk w książce „Bunt Sieci”.

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Masz wiadomość. „Gazeta Wyborcza Toruń”. nr 240, s. 3, 2004-10-12. 
  2. Иностранная литература, No 10/2011 [online], Русский журнал [dostęp 2012-05-04] [zarchiwizowane z adresu 2012-01-09] (ros.).
  3. Jahrbuch Polen 2008 Jugend [online], Deutsches Polen Institut [dostęp 2012-05-04] [zarchiwizowane z adresu 2008-02-29] (niem.).
  4. Laureaci Nagrody Miasta Gdańska dla Młodych Twórców w Dziedzinie Kultury. gdansk.pl. [dostęp 2016-07-07].
  5. Piotr Czerski, Outland [online], Onet.pl, 11 września 2007 [dostęp 2012-05-04] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-25] (pol.).
  6. Piotr Czerski – felietony. [dostęp 2012-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-02)]. (pol.).
  7. Wiadomosci24.pl nagrodziły blogera roku. Internet Standard. [dostęp 2012-05-04]. (pol.).
  8. My, dzieci sieci. [dostęp 2012-02-23]. (pol.).
  9. We, the Web Kids. [dostęp 2012-02-23]. (ang.).
  10. Web Kids' manifesto. [dostęp 2012-02-23]. (ang.).
  11. We, The Web Kids. 2012–02–25. [dostęp 2012-03-23]. (ang.).
  12. Wir, die Netz-Kinder. [dostęp 2012-02-23]. (niem.).
  13. Nosotros, los niños web. [dostęp 2012-05-04]. (hiszp.).
  14. Piotr Czerski, Nosotros, los hijos de la Web [online], Partido Pirata Argentino, 23 lutego 2012 [dostęp 2012-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-15] (hiszp.).
  15. Nous sommes les enfants du Web. Framablog.org. [dostęp 2012-02-25]. (fr.).
  16. Cresciuti con la rete. [dostęp 2012-05-04]. (wł.).
  17. Stijn Meurkens, Wij, kinderen van het netwerk [online], Stijn Meurkens, 23 marca 2012 [dostęp 2012-02-25] [zarchiwizowane z adresu 2012-04-01] (niderl.).
  18. Piotr Czerski: „Vi, nätbarnen”. opassande.se, 2012–02–26. [dostęp 2012-03-23]. (szw.).
  19. Piotr Czerski: Meie, võrgulapsed. [dostęp 2012-06-19]. (est.).
  20. Piotr Czerski, My, děti Sítě [online], 26 lutego 2012 [dostęp 2012-06-19] [zarchiwizowane z adresu 2012-05-25] (cz.).
  21. Piotr Czerski, Društvo je mreža, a ne hijerarhija [online], e-Novine, 28 lutego 2012 [dostęp 2012-10-28] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-01] (serb.).
  22. Ние, децата на интернетот [online], он.нет, 28 lutego 2012 [dostęp 2012-10-28] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-01] (mac.).
  23. Мы – дети Сети (манифест). [dostęp 2012-09-28]. (ros.).
  24. Пётр Черски: Мы, дети сети [online], Paweł Zalewski, 22 marca 2012 [dostęp 2012-06-19] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-29] (ros.).
  25. Mi, a háló gyerekei. www.kalozmedia.org. [dostęp 2012-10-28]. (węg.).
  26. Do analogowych. 2012–03–16. [dostęp 2012-03-23]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]