Piotr Konderla

Piotr Konderla

Data i miejsce urodzenia	3 stycznia 1943 Skoczów
profesor nauk technicznych
Specjalność: mechanika konstrukcji, mechanika materiałów
Alma Mater	Politechnika Wrocławska
Doktorat	1973
Habilitacja	1986
Profesura	9 czerwca 2001
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Politechnika Wrocławska
Odznaczenia

Piotr Józef Konderla (ur. 3 stycznia 1943 w Skoczowie), profesor zwyczajny na Politechnice Wrocławskiej.

Promotor przewodów doktorskich, recenzent 6 przewodach doktorskich, w 1 przewodzie habilitacyjnym oraz autor 3 książek naukowych. Jest stałym recenzentem ogólnokrajowych czasopism naukowych.

Absolwent Technikum Budowlanego w Cieszynie w 1963 r. W 1964 r. podjął studia na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Wrocławskiej. Ukończył je z wyróżnieniem na specjalności Teoria konstrukcji w 1969 r. Jego praca dyplomowa nosiła tytuł Wpływ odkształcalności osiowej na drgania ram, którą napisał pod kierunkiem prof. Jana Langera. Przeprowadził się na stałe do Wrocławia, następnie podjął pracę w Instytucie Inżynierii Lądowej Politechniki Wrocławskiej jako asystent stażysta.

W 1973 doktoryzował się, a jego praca nosiła tytuł Statyka powłoki o kształcie hiperboloidy jednopowłokowej przy uwzględnieniu nieliniowości geometrycznej przygotowaną pod kierunkiem prof. Ottona Dąbrowskiego. W 1986 r. na podstawie rozprawy habilitacyjnej Mechanika ciała odkształcalnego o narastającej masie oraz zdanego kolokwium Rada Wydziału Budownictwa Lądowego Politechniki Wrocławskiej nadała mu stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie budownictwa, mechaniki budowli i wytrzymałości materiałów. Za pracę tę otrzymał indywidualną nagrodę Ministra Edukacji Narodowej. Był przewodniczącym Komisji Uprawnień Akademickich Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego w kadencji 2010-2013.

Jest żonaty, ma syna Michała.

Działalność naukowa

Polska

Najważniejszymi dziedzinami działalności naukowej Piotra Konderli są:

• mechanika teoretyczna
• mechanika budowli
• teoria i zastosowania metod numerycznych w mechanice.

W pierwszym okresie pracy przedmiotem jego zainteresowania była teoria powłok cienkich. Oryginalnym osiągnięciem było sformułowanie algorytmów MES analizy powłok w zakresie nieliniowo-geometrycznym. Zostały one opublikowane na początku lat 70. i należały do nielicznych polskich prac dotyczących nieliniowego modelowania powłok w ujęciu MES. Rozwinięcie tych badań stanowiły prace związane z analizą dynamiczną powłok. Analizował między innymi powłoki obrotowe jako ciała lepkosprężyste poddane periodycznemu wymuszeniu brzegu powłoki określając wpływ częstotliwości wymuszenia na reakcję na brzegu powłoki.

Kolejnym kierunkiem jego badań jest modelowanie konstrukcji inżynierskich, głównie powłokowych. Istotnym przedmiotem jego zainteresowań naukowych jest jedna z największych konstrukcji inżynierskich – hiperboloidalna chłodnia kominowa. Inspiracją do tych badań były najczęściej jego współpraca z przemysłem. Proces wznoszenia tego typu budowli był analizowany w pracy habilitacyjnej jako przykład zastosowania teorii ciała o narastającej masie.

Jest autorem szeregu prac teoretycznych oraz zastosowań metod komputerowych w analizie konstrukcji inżynierskich takich jak MES, MRS i MEB. W ostatnich latach prowadzi badania naukowe nad zastosowaniem sztucznych sieci neuronowych w systemach eksperckich. Jest autorem lub współautorem wielu użytkowych programów komputerowych.

Pełni szereg funkcji organizacyjnych na uczelni, w towarzystwach naukowych oraz w organizacjach zawodowych. Był członkiem Senatu Politechniki Wrocławskiej i zastępcą dyrektora Instytutu Inżynierii Lądowej Politechniki Wrocławskiej. Od wielu lat jest współredaktorem czasopisma „Studia Geotechnica et Mechanica”, członkiem Sekcji Komitetu Inżynierii Lądowej PAN oraz przewodniczącym Oddziału Wrocławskiego PTMTS. Jest też członkiem Sekcji Budownictwa i Materiałów Budowlanych KBN.

Od 1994 jest kierownikiem Zakładu Wytrzymałości Materiałów Instytutu Inżynierii Lądowej Politechniki Wrocławskiej dbającym o warunki umożliwiające rozwój naukowy młodszym współpracownikom. W ostatnim okresie dwóch pracowników zakładu uzyskało doktorat, a jeden – stopień doktora habilitowanego.

W czasie pracy na Politechnice Wrocławskiej prowadził zajęcia dydaktyczne wszystkich typów z przedmiotów związanych z mechaniką budowli, zaś dla pracowników Politechniki Wrocławskiej – szereg kursów szkoleniowych, których tematem były modele materiału i konstrukcji dźwigarów powierzchniowych oraz metoda elementów skończonych.

Zagranica

W 1975 r. przebywał przez miesiąc na Uniwersytecie w Liverpoolu. W latach 1988–1990 zajmował się badaniami materiałów kompozytowych wspólnie z pracownikami Université de Sherbrooke – w ramach współpracy w 1990 r. przebywał tam przez 6 tygodni uczestnicząc między innymi w unikatowych badaniach laboratoryjnych kompozytów włóknistych. Poza kontaktami z ośrodkami uniwersyteckimi uczestniczył w pracach naukowo-badawczych zleconych przez firmy zagraniczne.

W latach 1986–1995 zajmował się modelowaniem zagadnień kontaktowych dla Dichtungstechnik G.Bruss & Co i KG Hoisdorf/Hamburg. Wynikiem współpracy jest szereg wspólnych publikacji. W latach 1996–1998 współpracował z Ośrodkiem Naukowo-Badawczym firmy MBT w Zurychu. Przedmiotem badań były kompozyty na bazie matrycy cementowej. Z jego inicjatywy oraz pod jego kierunkiem opracowano system ekspercki pozwalający na optymalny dobór składników kompozytu dla uzyskania określonych właściwości materiału.

Publikacje

Piotr Konderla jest autorem lub współautorem ponad 90 prac naukowych opublikowanych w czasopismach i materiałach konferencyjnych, 1 podręcznika akademickiego oraz około 60 prac niepublikowanych.

Swoje prace prezentował na licznych konferencjach zagranicznych i krajowych. Wielokrotnie był współorganizatorem konferencji o zasięgu krajowym, m.in. konferencji naukowych „Metody komputerowe w mechanice konstrukcji”, sympozjonów poświęconych reologii, konferencji naukowych KILiW i KN PZITB w Krynicy. Jako przewodniczący Oddziału Wrocławskiego Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej był głównym organizatorem sympozjonu na temat: Kompozyty i konstrukcje warstwowe organizowanego przez PTMTS.

Odznaczenia i nagrody

Został odznaczony: Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką Politechniki Wrocławskiej oraz Złotą Odznaką PZITB. Ponadto za działalność naukową otrzymał 2 nagrody Ministra Edukacji Narodowej. W 1989 otrzymał nagrodę im. prof. Stefana Bryły.

Linki zewnętrzne

• Biografia prof. Piotra Konderli w „Pryzmat”
• Prof. dr hab. inż. Piotr Józef Konderla, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2009-12-13] .