Piotr Michera
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność |
od 1971 |
| Powiązania |
Old Drug, Grupa Kalisz, Supeł, Tadeusz Golachowski, Marek Grechuta i Grupa WIEM, Antoni Krupa, Eugeniusz Obarski, Jan Cichy, Wojciech Tarczyński, Kazimierz Jonkisz, Completorium, Kaliska Orkiestra Symfoniczna i in. |
| Instrument | |
| skrzypce elektryczne | |
Piotr Michera (ur. 22 czerwca 1954 w Kaliszu) – polski skrzypek jazz-rockowy, rozrywkowy i klasyczny[1][2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Początkowo próbował swych sił jako perkusista, lecz został zapisany do klasy skrzypiec w szkole muzycznej[3]. Rozpoczął naukę w wieku 6 lat[1]. Jako autodydakta uczył się także gry na gitarze[3]. W wieku 17 lat, będąc uczniem I Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Asnyka w Kaliszu, założył zespół bluesowy, działający pod nazwą Old Drug[3]. Najmłodszym z członków grupy był jego brat Wojciech Michera (perkusja), który liczył wówczas zaledwie 13 lat[3].
Próbowaliśmy grać bluesa, ale nie takiego amerykańskiego, raczej polskiego, a nawet kaliskiego. No dobra, takiego mojego bluesa. Nazwa zespołu Old Drug wzięła się właśnie od takiego skojarzenia, że blues to stary, dobry lek na wszystko.
Dyrektor kaliskiego Domu Kultury, w którym Old Drug odbywał próby, zgłosił zespół na eliminacje do II Wielkopolskich Rytmów Młodych w Jarocinie[3]. Młodzi muzycy wzięli udział w eliminacjach, wykonując dwa utwory i zakwalifikowali się do finału, co spowodowało, że musieli pozostać w Jarocinie dłużej[3].
Przewodniczącym jury był poznański pianista, wokalista i kompozytor – Wojciech Skowroński. Zaś jego pozostałym członkami byli: Ryszard Gloger – krytyk muzyczny miesięcznika Jazz (później także dziennikarz muzyczny Radia Merkury Poznań); Wojciech Kubiak – muzyk związany z poznańską Telewizją i Radiem; Sławomir Marcinkowski – dziennikarz Słowa Powszechnego i Krzysztof Wodniczak – dziennikarz Gazety Poznańskiej (współorganizator WRM)[3].
W efekcie zespół wywalczył II nagrodę, tj. Srebrnego Kameleona dla najlepszego wykonawcy bluesa[3][4]. Puchar z rąk W. Skowrońskiego w imieniu zespołu odebrał jego lider, zaś Old Drug powrócił do Kalisza i zakończył działalność w grudniu 1971 roku[3].
Następnie skrzypek miał na swym koncie epizod z formacją fusion pod nazwą Tabu[5]. Od października 1972 roku współtworzył wraz z Tadeuszem Golachowskim (saksofon sopranowy, altowy i barytonowy), Edwardem Crosio (gitara basowa) i Piotrem Wolskim (perkusja), jazz-rockową Grupę Kalisz[6], która zajęła II miejsce na III FMMW w Kaliszu[7] i zarejestrowała trzy utwory w studiu nagraniowym PR w Warszawie[7].
Wielokrotnie wyróżniany i nagradzany również na innych festiwalach i konkursach, m.in.: Jazz nad Odrą, Złota Tarka, Jazz Juniors, FAMA[8]. W 1973 roku, krótko po zdanej maturze trafił do Grupy WIEM (W Innej Epoce Muzycznej), którą po rozstaniu z Anawą, powołał do życia Marek Grechuta z którym muzyk współpracował przez trzy lata oraz nagrał album pt. Magia obłoków (1974)[3], gdzie oprócz skrzypiec zagrał także na gitarze akustycznej[9].
Pierwszym utworem z promowanej właśnie Drogi… była Wędrówka (z tekstem Wincentego Fabera) – klasyczny przykład progresywnego jazz-rocka; niezwykle motoryczny numer z charakterystyczną melodeklamacją Grechuty i chórkiem męskim w tle. Uwagę po raz kolejny zwraca partia skrzypiec elektrycznych (których w wersji oryginalnej nie było) oraz jazzowy podkład fortepianu; obaj instrumentaliści – Piotr Michera i Eugeniusz Obarski – chętnie zresztą wchodzą ze sobą w dialog, na czym zyskuje cała kompozycja... Godzina miłowania, która siedem miesięcy później zostanie zarejestrowana w studiu z myślą o Magii obłoków (1974), drugiej płycie Grupy WIEM, jest powrotem do nowego, jazz-rockowego wcielenia artysty. Dość powiedzieć, że solo Piotra Michery na skrzypcach, równie dobrze mogłoby znaleźć się w którymś z ówczesnych kawałków Mahavishnu Orchestra!
Ponadto na festiwalu Jazz nad Odrą '74 pojawił się na scenie ze stworzoną specjalnie na tę okazję formacją Supeł w której skład oprócz niego wchodzili: Tadeusz Golachowski (saksofon, pianino), Edward Crosio (gitara basowa) i Wojciech Michera (perkusja)[7]. 21 marca 1974 roku w programie koncertu znalazły się dwa jego utwory Pętla i Kwas oraz kompozycja Golachowskiego pt. Ballada blada[7]. Publiczność przyjęła występ kaliskich muzyków z dużym aplauzem[7].
W późniejszych latach skrzypek współpracował, m.in. z zespołami: Completorium, Jazz Service, country'owym Konwojem, folkową Kapelą znad Baryczy[1], a także z Kaliską Orkiestrą Symfoniczną oraz Teatrem im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu i Teatrem STU w Krakowie[5][10]. Pracował także jako frontman w holenderskim Circus Althoff[5] i wspierał włoskich symfoników podczas występów w Bari i Lecce[1][10].
Dwukrotnie zapraszany do współpracy ze szwedzkim projektem Don Cherry & Äge Delbanco Tägarps Skola[8]. Występował na estradach w kraju i za granicą (Rosja, Niemcy, Francja, Włochy, Holandia i Szwecja[8])[5][10].
Obecnie podczas swoich recital prezentuje program pt. Kraków – wspomnienie z piosenkami Ewy Demarczyk, Zbigniewa Wodeckiego, Marka Grechuty i Grzegorza Turnaua w całkowicie odmiennych, nowych aranżacjach[1][10].
Kolejny program sygnowany jest nazwą „Piotr Michera Violin Project” i zawiera covery światowych hitów funky, rocka i bluesa z repertuaru takich wykonawców jak: Whitney Houston, Stevie Wonder, Sting, Eric Clapton, Earth, Wind & Fire czy Carlos Santana[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e michalak@rc.fm: Michera o Krakowie. rc.fm, 2015-07-24. [dostęp 2023-11-01]. (pol.).
- ↑ Piotr Michera (facebook). facebook.com. [dostęp 2023-11-03]. (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i j k Robert Kaźmierczak: Nagroda WRM '71 w zbiorach SPR. spichlerzpolskiegorocka.pl, 2020-07-13. [dostęp 2023-11-01]. (pol.).
- ↑ Wielkopolskie Rytmy Młodych – Jarocin. venco.com.pl. [dostęp 2023-11-01]. (pol.).
- ↑ a b c d Redakcja: Fenomenalny skrzypek Piotr Michera na płycie Rynku Głównego. calisia.pl, 2015-08-02. [dostęp 2023-11-01]. (pol.).
- ↑ Bogdan Bogiel, Grzegorz Kuczyński, Jerzy Redlich, Folder III Festiwalu Młodzieżowej Muzyki Współczesnej, Kalisz 1973
- ↑ a b c d e Andrzej Dąbrowski: "Antologia Muzyki Rozrywkowej w Kaliszu, część 9". opinia.co.uk, 2014-08-04. [dostęp 2023-10-24]. (pol.).
- ↑ a b c d Światowe hity na skrzypcach. calisia.pl, 2016-07-17. [dostęp 2023-11-02]. (pol.).
- ↑ Marek Grechuta – Magia obłoków (LP, 1974). discogs.com. [dostęp 2023-11-01]. (ang.).
- ↑ a b c d Redakcja: Grube Ryby i Piotr Michera na Muzycznym Rynku. calisia.pl, 2015-08-02. [dostęp 2023-11-01]. (pol.).