Piotr Stanisz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Piotr Stanisz
ks. prof. dr hab.
Data i miejsce urodzenia

4 grudnia 1966
Brzozów

dziekan Wydziału Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji KUL
Okres sprawowania

2012-2016

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1991

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Piotr Stanisz (ur. 4 grudnia 1966 w Brzozowie) – polski ksiądz katolicki, prawnik, kanonista i teolog, profesor doktor habilitowany nauk prawnych, specjalista prawa wyznaniowego. W latach 2012-2016 dziekan Wydziału Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1985–1991 odbył studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu. Uzyskał tytuł zawodowy magistra teologii. W latach 1994-1999 studiował na Wydziale Prawa Kanonicznego i Świeckiego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (magister prawa kanonicznego i magister prawa). W 2000 na podstawie rozprawy pt. Ubezpieczenie społeczne duchownych jako wyraz stosunku państwa do kościołów i innych związków wyznaniowych w Polsce w latach 1945-1999 napisanej pod kierunkiem Henryka Misztala nadano mu stopień doktora nauk prawnych w zakresie prawa[1].

Od 1 października 1999 pracownik naukowo-dydaktyczny w Katedrze Prawa Wyznaniowego Wydziału Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji KUL, od 1 października 2001 zatrudniony jako adiunkt. W 2007 na podstawie dorobku naukowego oraz monografii pt. Porozumienia w sprawie regulacji stosunków między państwem i niekatolickimi związkami wyznaniowymi we włoskim porządku prawnym uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych[2]. Od 2008 kierownik Katedry Prawa Wyznaniowego. Rok później został zatrudniony na stanowisku profesora nadzwyczajnego. W latach 2008–2012 był prodziekanem, a w 2012 został wybrany na dziekana tego Wydziału na czteroletnią kadencję[3]. Postanowieniem Prezydenta RP z 4 stycznia 2022 otrzymał tytuł profesora nauk społecznych w dyscyplinie nauki prawne[4].

Pod jego kierunkiem stopień naukowy doktora uzyskali Jerzy Nikołajew (2010)[2] i Jakub Pawlikowski (2016)[5].

Członek Zespołu Redakcyjnego periodyku naukowego Studia z Prawa Wyznaniowego. Od 2008 wiceprezes Zarządu Polskiego Towarzystwa Prawa Wyznaniowego (w 2016 ponownie wybrany na tę funkcję)[6]. W latach 2008–2009 był redaktorem naczelnym czasopisma Przegląd Prawa Wyznaniowego; nadal jest członkiem jego kolegium redakcyjnego. Członek zarządu Fundacji Naukowej im. Pawła Włodkowica z siedzibą w Lublinie.

Jest konsultorem Rady Naukowej Konferencji Episkopatu Polski[7].

Ważniejsze publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Ubezpieczenie społeczne duchownych w prawie polskim, Lublin 2001.
  • Porozumienia w sprawie regulacji stosunków między państwem i niekatolickimi związkami wyznaniowymi we włoskim porządku prawnym, Lublin 2007.
  • Prawo wyznaniowe, Warszawa 2006, 2008 i 2011 (we współautorstwie z Arturem Mezglewskim i Henrykiem Misztalem).
  • Religioni et scientiae. Materiały V Sympozjum Prawa Kanonizacyjnego (Lublin, 25 kwietnia 2001 r.), Lublin 2001 (redakcja naukowa).
  • Podstawy regulacji stosunków państwo-Kościół w Rzeczypospolitej Polskiej i Republice Włoskiej. I fondamenti della regolazione delle relazioni stato - chiesa nella Repubblica di Polonia e nalla Repubblica Italiana, Lublin 2010 (redakcja naukowa wspólnie z Przemysławem Czarnkiem i Dariuszem Dudkiem).
  • Układowe formy regulacji stosunków między państwem a związkami wyznaniowymi (art. 25 ust. 4-5 Konstytucji RP), Lublin 2013 (redakcja naukowa wspólnie z Martą Ordon).
  • Aktualne problemy wolności myśli, sumienia i religii (red. nauk. wspólnie z Anetą Abramowicz, Michałem Czelnym, Martą Ordon, Michałem Zawiślakiem), Wydawnictwo KUL, Lublin 2015.
  • Obecność krzyża w przestrzeni publicznej. Doświadczenia niektórych państw europejskich (red. nauk. z Michałem Zawiślakiem i Martą Ordon), Wydawnictwo KUL, Lublin 2016[8]
  • Religion and Law in Poland, Kluwer Law International 2017[9]

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

W 2014 Prezydent RP na wniosek Ministra Administracji i Cyfryzacji „za zasługi w działalności na rzecz rozwoju nauki prawa wyznaniowego” odznaczył go Srebrnym Krzyżem Zasługi[10][11].

Zarząd Główny Lubelskiego Towarzystwa Naukowego nadał mu w styczniu 2018 Wyróżnienie Naukowe Lubelszczyzny Sertum Scientiarum Lublinense za rok 2017 za publikację pt. Religion and Law in Poland[12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Prof. Henryk Misztal, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2017-09-12].
  2. ↑ a b Dr hab. Piotr Stanisz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2008-10-09].
  3. ↑ KUL - Wydział Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji - Ks. dr hab. Piotr Stanisz, prof. KUL, www.kul.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
  4. ↑ Nominacja profesorska dla ks. dr. hab. Piotra Stanisza, www.kul.pl [dostęp 2022-01-20] (pol.).
  5. ↑ Dr hab. Jakub Karol Pawlikowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2020-04-29].
  6. ↑ Skład Zarządu III kadencji (dostęp: 7 października 2016). [dostęp 2016-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 października 2016)].
  7. ↑ Informacja o konsultorach Rady Naukowej Konferencji Episkopatu Polski (KEP) na stronie internetowej KEP. [dostęp 2020-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  8. ↑ Publikacje z prawa wyznaniowego 2016. ptpw.pl. [dostęp 2017-03-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-18)].
  9. ↑ Publikacje z prawa wyznaniowego 2017. ptpw.pl. [dostęp 2017-11-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-07)].
  10. ↑ M.P. z 2014 r. poz. 747
  11. ↑ Informacja na witrynie Polskiego Towarzystwa Prawa Wyznaniowego (dostęp: 17 maja 2014 r.).. [dostęp 2014-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 maja 2014)].
  12. ↑ Wyróżnienie dla ks. prof. Piotra Stanisza. kul.pl, 2018-01-08. [dostęp 2018-02-21].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Stanisz&oldid=67438235”