Proces barceloński
Partnerstwo Eurośródziemnomorskie, proces barceloński – platforma współpracy państw członkowskich Unii Europejskiej oraz 12 państw basenu Morza Śródziemnego[1][2] (Maroko, Algieria, Tunezja, Egipt, Izrael, Autonomia Palestyńska, Liban, Jordania, Syria, Turcja) zainicjowana w Barcelonie w 1995 roku. Współpraca obejmuje trzy dziedziny: kwestie polityczne i bezpieczeństwo, gospodarkę i finanse oraz partnerstwo społeczne, kulturalne i humanitarne.
Od listopada 1995 w ramach tzw. procesu barcelońskiego Wspólnota Europejska buduje wraz z 12 państwami Magrebu (Maroko, Algieria, Tunezja, Egipt) i Bliskiego Wschodu strefę pokoju i stabilizacji. W zakresie Wspólnej Polityki Handlowej proces barceloński miał doprowadzić do stworzenia w 2010 roku strefy wolnego handlu poprzez zawarcie umów stowarzyszeniowych z państwami śródziemnomorskimi. Malta i Cypr są już w UE.
Unia na rzecz Regionu Morza Śródziemnego[edytuj | edytuj kod]
14 marca 2008 podczas szczytu Rady Europejskiej został zaakceptowany przez przywódców państw UE wstępny projekt utworzenia Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego[3]. Przyjęta wersja projektu zakładała wejście w struktury Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego wszystkich państw członkowskich UE, podczas gdy pierwotna wersja prezydenta Francji Nicolasa Sarkozy’ego mówiła o przystąpieniu do niej jedynie państw Unii położonych nad Morzem Śródziemnym. Rozszerzenie projektu na całą Unię Europejską nastąpiło po interwencji kanclerz Niemiec Angeli Merkel.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ redirect
- ↑ Justyna Zając, Partnerstwo Eurośródziemnomorskie, Warszawa 2005, Wydawnictwo Sejmowe
- ↑ UE/ Powstanie Unia Śródziemnomorska - Portal Spraw Zagranicznych psz.pl [online], www.psz.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rudolf Ostrihansky, Wspólna Polityka Handlowa, [w:] Prawo Unii Europejskiej. Zagadnienia systemowe. Prawo materialne i polityki, pod. red. J. Barcza, Warszawa 2006