Przewłoka (powiat parczewski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przewłoka
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

parczewski

Gmina

Parczew

Liczba ludności (2021)

387[2][3]

Strefa numeracyjna

83

Kod pocztowy

21-200[4]

Tablice rejestracyjne

LPA

SIMC

0016917[5]

Położenie na mapie gminy Parczew
Mapa konturowa gminy Parczew, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Przewłoka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Przewłoka”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Przewłoka”
Położenie na mapie powiatu parczewskiego
Mapa konturowa powiatu parczewskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Przewłoka”
Ziemia51°39′00″N 23°00′13″E/51,650000 23,003611[1]

Przewłokawieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie parczewskim, w gminie Parczew[5][6]. Leży nad Piwonią, przy drodze wojewódzkiej nr 815.

Integralne części wsi Przewłoka[5][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0016923 Welin kolonia

Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie lubelskim województwa lubelskiego[7]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa bialskopodlaskiego.

Wieś stanowi sołectwo w gminie Parczew[8]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 463 mieszkańców[9].

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Chrzciciela w Parczewie.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś notowana w dokumentach historycznych w roku 1414, dziedzicami byli wówczas Bartłomiej oraz Anna córka Wawrzyńca z Przewłoki, żona Chwalisława z Blimowa.
Według registrów poborowych powiatu lubelskiego z r. 1531-33 wieś Przewłoka[a], w parafii Parczów, stanowiła własność szlachty bez kmieci, byli to: Jan względnie Mikołaj Chojecki, Stanisław Sasin, Wawrzyniec Rzewuski, Mikołaj Paszkowski, Gabriel Chojecki, Jan Niewęgłoski, odnotowano pobór z 1 łana oraz 1 młyna (Pawiński, Małopolska., 362)[10]. Dobra Przewłoka były w XIX wieku własnością hrabiego Scipio del Campo, które wziął po Firlejach. W 1546 roku wieś położona na granicy z Wielkim Księstwem Litewskim. Rzeka Piwonia, stanowiąca tu niegdyś granice województwa brzeskiego, dzieli ten majątek na dwie części, jedna zowie się Przewłoka Korona a druga Przewłoka Litwa (opis podaje Bronisław Chlebowski SgKP)[11].

Urodzeni w Przewłoce[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Przewłoka według słownika języka polskiego to także miejsce na dziale wodnym którędy przeciągano łodzie z systemu jednej rzeki do systemu drugiej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 111188
  2. Wieś Przewłoka w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2023-05-19] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych, Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-05-19].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1043 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2017-02-25].
  6. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  7. Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
  8. Jednostki pomocnicze gminy Parczew. Urząd Gminy Parczew. [dostęp 2016-08-25].
  9. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  10. Przewłoka, [w:] Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu [online], Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2014.
  11. Przewłoka alias Przywłoka (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 182.