Przyborowice (województwo świętokrzyskie)
50°40′23″N 21°14′30″E/50,673056 21,241667
| wieś | |
 Wiejski Dom Kultury w Przyborowicach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) |
232[2] |
| Strefa numeracyjna |
15 |
| Kod pocztowy |
28-210[3] |
| Tablice rejestracyjne |
TSZ |
| SIMC |
0788525[4] |
Położenie na mapie gminy Bogoria  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu staszowskiego  | |
| 50°40′23″N 21°14′30″E/50,673056 21,241667[1]
| |
Przyborowice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Bogoria[4][5].
Za II RP wieś była siedzibą gminy Malkowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 757.
Współczesne części wsi[edytuj | edytuj kod]
Poniżej w tabeli 1 integralne części wsi Przyborowice (0788525)
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0788531 | Brzegi | przysiółek |
Dawne części wsi – obiekty fizjograficzne[edytuj | edytuj kod]
W latach 70. XX wieku przyporządkowano i opracowano spis lokalnych części integralnych dla Przyborowic zawarty w tabeli 2.
Tabela 2. Wykaz urzędowych nazw miejscowych i obiektów fizjograficznych[6] Nazwa wsi – miasta Nazwy części wsi
– miastaNazwy obiektów fizjograficznych
– charakter obiektuI. Gromada PRZYBOROWICE
- Przyborowice
- Brzegi
- Pod Wiatrakiem
- Przyborowice-Ko-
lonia- Stara Wieś
- Brzegi — pole
Historia[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość (wieś z folwarkiem rycerskim) została odnotowana w XV w. przez Jana Długosza (L. B., I, 320 i II, 327) jako należąca do parafii Kiełczyna. Jej właścicielami byli Mikołaj i Tomasz herbu Róża. Do wsi należało wówczas 5 łanów kmiecych, karczma z rolą i zagroda z rolą, z których archidiakonowi sandomierskiemu płacono dziesięcinę snopową i konopną, wartości 5 grzywien. Z folwarku rycerskiego płacono dziesięcinę plebanowi w Kiełczynie[7].
Według „Słownika Geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich” w XVI wieku miejscowość nosiła nazwy Przeborowicze i Przeborowice. Według reg. pob. powiatu sandomierskiego z 1508 roku część wsi Przeborowicze należała do Mikołaja Krępskiego, a część Przeborowic do Bernarda z Przeborowic. W 1578 roku wieś Przeborowice należała do Adama Przeborowskiego i liczyła 6 osad, 3 łany oraz 2 zagrody[7].
Pod koniec XIX wieku Przyborowice były wsią z folwarkiem należącą do ówczesnego powiatu opatowskiego, gminy Malkowice, parafii Kiełczyna, odległą o 20 wiorst od Opatowa. W 1827 roku liczyły 12 domów i 66 mieszkańców, zaś w 1888 roku 20 domów i 100 mieszkańców. W 1887 r. folwark obejmował 11 budynków drewnianych oraz 262 morgi, w tym: 216 morg gruntów ornych i ogrodniczych, 5 morg łąk, 33 morgi pastwisk i 8 morg nieużytków. Na wieś składało się 15 osad i 109 morg gruntów[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 111355
- ↑ Wieś Przyborowice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-10-20], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1044 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Por. Leon Kaczmarek (red. nauk. zeszytu), Witold Taszycki (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970, s. 42, 77-96.
- ↑ a b c Przyborowice (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 194.
Literatura[edytuj | edytuj kod]
- Kaczmarek Leon (red. nauk. zeszytu), Taszycki Witold (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie |
|
| Integralne części wsi |
|
