Wysoki Małe
50°39′14″N 21°18′58″E/50,653889 21,316111| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) |
90[2] |
| Strefa numeracyjna |
15 |
| Kod pocztowy |
28-210[3] |
| Tablice rejestracyjne |
TSZ |
| SIMC |
0788732[4] |
Położenie na mapie gminy Bogoria  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu staszowskiego  | |
| 50°39′14″N 21°18′58″E/50,653889 21,316111[1]
| |
Wysoki Małe – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Bogoria[4][5].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
W 2004 roku z unijnych dotacji została odnowiona droga, a także oczyszczony i odnowiony staw znajdujący się w centrum wsi.
Dawne części wsi – obiekty fizjograficzne
[edytuj | edytuj kod]W latach 70. XX wieku przyporządkowano i opracowano spis lokalnych części integralnych dla Wysok Małych zawarty w tabeli 1.
Tabela 1. Wykaz urzędowych nazw miejscowych i obiektów fizjograficznych[6] Nazwa wsi – miasta Nazwy części wsi
– miastaNazwy obiektów fizjograficznych
– charakter obiektuI. Gromada SZCZEGLICE
- Wysoki Małe
—
- Brodek — łąka
- Druga Góra — wzniesienie, pole
- Kalugi — łąka, błoto, wąwóz
- Ogrody — pole
- Pastwiska — pole, nieużytki, bagna
- Pierwsza Góra — wzniesienie, pole
- Ślęk — pole
- Świrgól — pole
- Za Wsią — pole
Historia
[edytuj | edytuj kod]Według Jana Długosza (Długosz, L.B., I, 318, 319, II, 332, 333) w XV wieku rozróżniano cztery wsie o nazwie Wysokie: prima, secunda, tertia i quarta alias Mała Wieś. W 1578 roku wieś Wysoczki należała do Stanisława Lipnickiego. Czterej osadnicy gospodarowali w niej na 1 łanie[7]
W 1629 roku wieś Wysoki Małe należała do Pakosława Lipnickiego[8]. Według rejestru poborowego powiatu sandomierskiego z 1629 roku we wsi mieszkało 4 chłopów, którzy gospodarowali na 1 łanie i płacili 4 floreny polskie podatku. W miejscowości tej znajdował się także 1 młyn roczny, z którego płacono 1 floren 18 groszy podatku. W sumie z wsi tej płacono 5 florenów i 18 groszy poboru.
W 1895 roku Wysoczki Małe wymienione są w Słowniku geograficznym jako wieś i folwark. W 1827 roku liczyły 11 domów i 63 mieszkańców, zaś w 1895 roku 18 domów i 97 mieszkańców. W roku 1885 folwark obejmował 297 mórg, z czego 212 mórg gruntów ornych i ogrodniczych, 10 mórg łąk, 7 mórg pastwisk, 63 morgi lasu (nieurządzony) oraz 4 morgi nieużytków. Stosowano płodozmian 10-polowy. W folwarku znajdowało się 6 budynków drewnianych. Wieś liczyła wówczas 16 osadników gospodarujących na 105 morgach[7].
Krzyże przydrożne
[edytuj | edytuj kod]Przy skrzyżowaniu z drogą wiodącą do Pęcławic Górnych znajduje się kamienny krzyż wykonany przez Władysława i Ignacego Sadłochów, upamiętniający poległych w okolicy powstańców z 1863 roku.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 153614
- ↑ Wieś Wysoki Małe w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-10-20], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1561 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Por. Leon Kaczmarek (red. nauk. zeszytu), Witold Taszycki (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970, s. 55-56, 77-96.
- ↑ a b Wysoczki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 122.
- ↑ Zbigniew Anusik. Własność ziemska w powiecie sandomierskim w roku 1629. „Przegląd Nauk Historycznych 2012, R. XI, Nr.2”. s. 70.
Literatura
[edytuj | edytuj kod]- Kaczmarek Leon (red. nauk. zeszytu), Taszycki Witold (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970.
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie |
|
| Części miasta |
|
| Części wsi |
|
| Kolonie wsi |
|
| Przysiółki wsi |
