Równica (szczyt)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Równica
Ilustracja
Równica widziana z Orłowej (2005)
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Położenie

Ustroń

Pasmo

Beskid Śląski, Karpaty

Wysokość

884,6 m n.p.m.

Wybitność

249,6[a][1] m

Położenie na mapie Beskidu Śląskiego
Mapa konturowa Beskidu Śląskiego, u góry nieco na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Równica”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Równica”
Ziemia49°43′28,85″N 18°51′23,43″E/49,724681 18,856508

Równica – szczyt górski o wysokości 884,6 m n.p.m.[2] w odgałęzieniu Pasma Wiślańskiego w Beskidzie Śląskim, położony pomiędzy dolinami Wisły i Brennicy.

Nazwa góry nawiązuje do "równego", prawie zupełnie poziomego i długiego na ok. 1 km odcinka grzbietu na południowy-wschód od szczytu, widocznego zarówno z Ustronia Polany jak i z Brennej. W postaci Rownicze nazwa góry wymieniana była już w dokumentach z 1566 r., zaś w drugiej połowie XVII w. ...na łące Równica funkcjonował już szałas[3].

Stoki i sam wierzchołek są porośnięte lasami, głównie bukowymi i mieszanymi. Podszczytowa polana o wystawie południowo-zachodniej była w przeszłości żywym ośrodkiem pasterskim[4]. Ludomir Sawicki, prowadzący badania nad pasterstwem na Śląsku Cieszyńskim, w 1913 r. zanotował na Równicy szałas, w którym 3 wspólników z Ustronia pasło 266 owiec i 10 krów[5], a także drugi szałas, położony pod szczytem od strony wschodniej (istniała tam kiedyś hala Szlapówka[6], dziś już zupełnie zarośnięta), na którym 5 wspólników z Brennej pasło 200 owiec i 10 krów[5].

W dolnej części polany, na lokalnym wypłaszczeniu formującego się krótkiego, bocznego grzbietu, na wysokości 758 m n.p.m., znajduje się dawne schronisko PTTK na Równicy otwarte w 1928 r., którego wygląd nawiązuje do architektury regionalnej. Wewnątrz mieści się placówka GOPR[7].

Od 4 lipca 1934[8] do schroniska prowadzi ogólnodostępna droga z Ustronia. Budowała ją w latach 1933-34 młodzież z Ochotniczych Drużyn Roboczych (informuje o tym skromna płyta pamiątkowa, wykuta w miejscowym piaskowcu i umieszczona przy placyku na końcu drogi). W 1966 r. w związku z budową ośrodka wypoczynkowego w Jaszowcu droga ta, pierwotnie brukowana, otrzymała nawierzchnię asfaltową[9]. Na szczycie Równicy oraz obok schroniska znajdują się węzły znakowanych szlaków turystycznych, którymi dotrzeć można do centrum Ustronia, Ustronia Polany, Skoczowa, Brennej i na Przełęcz Salmopolską. Przebiega tędy Główny Szlak Beskidzki.

Spod szczytu rozciąga się rozległa panorama Beskidu Śląskiego ze szczytami Czantorii Wielkiej, Małej, Tułu, Skrzycznego, Soszowa Wielkiego, Baraniej Góry, Malinowskiej Skały.

U zachodnich podnóży Równicy, na Zawodziu, duży ośrodek sanatoryjny Uzdrowiska Ustroń. U podnóży południowych, w dolinie potoku Jaszowiec, duży ośrodek wczasowy zwany również Jaszowcem.

Na zachodnich stokach Równicy, przy szlaku czerwonym z Ustronia (Główny Szlak Beskidzki), przy tzw. "Kamieniu" jeden z tzw. "leśnych kościołów" - miejsce nabożeństw protestanckich, odprawianych pod gołym niebem w czasach prześladowań religijnych[10] w XVII i XVIII w. i ponownie w naszych czasach.

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

  • szlak turystyczny żółty ze Skoczowa – 3.30 godz., z powrotem 3 godz.
  • szlak turystyczny czerwony z Ustronia (centrum) – 1.30 godz., z powrotem 1 godz.
  • szlak turystyczny czerwony z Ustronia Polany – 1.30 godz., z powrotem 1 godz.
  • szlak turystyczny zielony z Brennej – 1.45 godz., z powrotem 1.15 godz.
  • szlak turystyczny niebieski z Trzech Kopców przez Orłową – 3.15 godz., z powrotem 2.45 godz.
  • szlak turystyczny czarny szlak turystyczny niebieski z Ustronia Polany przez Ustroń Dobkę i Trzy Kopce – 5.15 godz.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Nad przełęczą pod Świniorką

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Analiza wybitności polskich szczytów w Karpatach
  2. Geoportal. [dostęp 2010-02-05].
  3. Mirosław J. Barański: Beskid Śląski. Pasma Klimczoka i Równicy. Przewodnik turystyczny. Warszawa: Wydawnictwo PTTK "Kraj", 1995, s. 259, seria: Polskie góry (2). ISBN 83-7005-360-2.
  4. Franciszek Popiołek: Historia osadnictwa w Beskidzie Śląskim. Katowice: Wydawnictwa Instytutu Śląskiego, 1939, s. 228, seria: Pamiętnik Instytutu Śląskiego, XIII.
  5. a b Ludomir Sawicki. Szałaśnictwo na Śląsku Cieszyńskim. „Materiały antropologiczno-archeologiczne i etnograficzne”. Tom XIV, dział III, s. 179, 1919. Akademia Umiejętności, Kraków. (pol.). 
  6. Kazimierz Sosnowski: Przewodnik po Beskidach Zachodnich. Tom I. Beskid Śląski i Żywiecki. Wyd. IV. Kraków: Wydawnictwo Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Krakowie, 1948, s. 137.
  7. Tomasz Biesik: Schroniska górskie dawniej i dziś. Beskid Mały i Beskid Śląski. Bielsko-Biała: Wyd. „Logos” Agnieszka Korzec-Biesik, 2013, s. 170–180. ISBN 978-83-925599-3-1.
  8. Wybór źródeł do dziejów Ustronia, tom 2
  9. Mirosław J. Barański: Beskid Śląski. Pasma Klimczoka i Równicy. Przewodnik.... s. 144-145.
  10. K. Sosnowski: Przewodnik.... s. 135.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]