RWD-20
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
samolot doświadczalny |
| Konstrukcja |
mieszana, kryta płótnem. |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1937 |
| Liczba egz. |
1 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
4-cylindrowy silnik rzędowy Walter "Major 4" |
| Moc |
96 kW (130 KM) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
11,64 m |
| Długość |
7,85 m |
| Wysokość |
2,75 m |
| Powierzchnia nośna |
16 m² |
| Masa | |
| Własna |
560 kg |
| Użyteczna |
210 kg |
| Startowa |
770 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
200 km/h |
| Prędkość przelotowa |
180 km/h |
| Prędkość minimalna |
72 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
4,5 m/s |
| Pułap |
5000 m |
| Rozbieg |
90 m |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
RWD-20 – polski dwumiejscowy samolot doświadczalny.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Prototyp został wykonany na bazie istniejącego prototypu RWD-9 w celu zbadania zachowania samolotu z podwoziem z kołem przednim dla potrzeb projektu RWD-18. Przeróbka prototypu RWD-9 została wykonana przez Bronisława Żurakowskiego w Doświadczalnych Warsztatach Lotniczych (DWL) w roku 1937[1]. Samolot zmodyfikowano poprzez pozostawienie w nim tylko dwóch miejsc, usunięto tylne okna w kabinie oraz zmieniono usterzenie pionowe na zbliżone do stosowanego w RWD-13[2].
Samolot początkowo badano w locie z kółkiem przednim nie posiadającym sterowania i amortyzacji. Po pierwszych lotach koło przednie zostało zmodyfikowane, dalsze loty doświadczalne wykazały pozytywne własności rozwiązania nowego podwozia, znacznie wzrosła widoczność podczas kołowania na lotnisku i startu samolotu. Podczas prób kołowania z prędkością 30 km/h samolot miał promień zakrętu 8 m. Samolot uległ zniszczeniu podczas bombardowania wytwórni we wrześniu 1939 roku[1].
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Dwumiejscowy samolot doświadczalny o konstrukcji mieszanej w układzie zastrzałowego górnopłata.
Kadłub wykonany ze spawanych rur stalowych, kryty płótnem. Kabina załogi zamknięta z dwoma miejscami obok siebie. Skrzydła o konstrukcji drewnianej, kryte płótnem. Składane, wyposażone w dwa zbiorniki paliwa oraz w automatyczne sloty. Usterzenie klasyczne, statecznik pionowy stanowił część kadłuba, statecznik poziomy wolnonośny, dwuczęściowy. Podwozie trójpunktowe z kółkiem przednim. Kółko przednie skrętne, sprzężone z drążkiem i sterem kierunku, osłonięte owiewką. Golenie główne z amortyzatorem olejowo-powietrznym, zamocowane przy okuciu zastrzału. Koła główne były wyposażone w hamulce[2].
Silnik rzędowy chłodzony powietrzem Walter Major 4, o mocy nominalnej 120 KM przy 2100 obr./min i mocy startowej 130 KM. Napędzał drewniane dwułopatowe śmigło Szomański o stałym skoku[1].
Malowanie[edytuj | edytuj kod]
Cały samolot był malowany na zielonooliwkowo, statecznik pionowy i ster kierunku miał kolor kremowy[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Glass 1976 ↓, s. 328.
- ↑ a b Skrzydlata Polska 1959 ↓, s. 6.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1976. OCLC 830596725.
- Feliks Pawłowicz. Samolot turystyczny RWD-20. „Skrzydlata Polska”. 14/1959, 1 kwietnia 1959. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.