Przejdź do zawartości

Rościsław Oniszczyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rościsław Oniszczyk
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 marca 1913
Ostrołęka

Data i miejsce śmierci

7 października 1991
Opole

docent nauk matematycznych
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Opolu
Wyższa Szkoła Inżynierska w Opolu

(1) Rektor WSI w Opolu
Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”

Rościsław Oniszczyk (ur. 15 marca 1913 w Ostrołęce, zm. 7 października 1991 w Opolu[1]) – polski matematyk, nauczyciel akademicki związany z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Opolu; inicjator, organizator oraz pierwszy rektor Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Opolu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Młodość

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1913 roku w Ostrołęce w rodzinie robotniczej. Szkołę średnią ukończył w Brześciu nad Bugiem. Następnie po uzyskaniu świadectwa dojrzałości rozpoczął studia matematyczne na Uniwersytecie Warszawskim, które musiał przerwać ze względu na wybuch II wojny światowej. Następnie pracował jako nauczyciel w niepełnej szkole średniej w Tomaszowie Lubelskim. Chcąc uniknąć represji ze strony niemieckiego okupanta, podjął pracę jako robotnik w tomaszowskiej mleczarni (do 1944 roku). Przez kolejne trzy lata uczył w szkole średniej we szkole średniej we Włodawie, wracając na studia na Uniwersytet Warszawski, które ukończył magisterium w 1947 roku[2].

Pobyt na Dolnym Śląsku i Opolszczyźnie

[edytuj | edytuj kod]

Niedługo potem wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej i przeniósł się na Dolny Śląsk. Pracował przez rok w jaworskiej szkole średniej, a w 1948 roku przeprowadził się do Wrocławia, gdzie początkowo był nauczycielem w szkole średniej, a później do 1954 roku, wykładowcą w Wyższej Szkole Pedagogicznej, która powstawała na bazie Instytutu Pedagogicznego ZNP[2].

Po przeniesieniu uczelni do Opola w 1954 roku, osiedlił się na stałe w tym mieście. W latach 1954–1961 pełnił na Wyższej Szkole Pedagogicznej funkcję dziekana Wydziału Matematyczno-Informatycznego. W tym czasie uzyskał stopień naukowy doktora oraz stanowisko docenta. Został zapamiętany przez swoich współpracowników jako doskonały organizator życia uczelnianego, organizując od podstaw struktury pierwszej opolskiej uczelni[2].

Organizacja WSI w Opolu

[edytuj | edytuj kod]

W 1959 roku na prośbę opolskiego oddziału Naczelne Organizacji Technicznej zajął się organizacją w Opolu Punktu Konsultacyjnego Politechniki Śląskiej, prowadzącego inżynierskie studia wieczorowe, zostając jego kierownikiem. Rozpoczął tym samym żmudną pracę organizacyjną, polegającą na pozyskiwaniu wykładowców z politechnik: Śląskiej i Wrocławskiej i z opolskiej WSP, a także pozyskiwania lokali do prowadzenia zajęć oraz tworzenia laboratoriów, jak również niezbędnych na ten cel środków finansowych. Wysiłek ten zaowocował rozpoczęciem w październiku 1959 roku zajęć dydaktycznych na kierunku mechanika i elektrotechnika. Pierwsi studenci Punktu Konsultacyjnego otrzymali dyplomy inżynierskie w 1964 roku[3].

Punkt Konsultacyjny miał stanowić tylko podstawę do utworzenia w Opolu samodzielnej uczelni technicznej. W 1964 roku władze województwa opolskiego, przedstawiciele NOT i Rościsław Oniszczyk zabiegali u ministra szkolnictwa wyższego, Henryka Golańskiego o zezwolenie na przekształcenie punktu konsultacyjnego w samodzielny ośrodek, co zakończyło się fiaskiem. W związku z tym Rościsław Oniszczyk podjął decyzję o dalszej rozbudowie bazy lokalowej oraz laboratoryjnej jak i utworzeniu biblioteki, co zaowocowała wydaniem pozytywnej zgody ministerstwa i powołaniem do życia 1 czerwca 1966 roku Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Opolu, na której pierwszego rektora wybrano właśnie Oniszczyka, którą sprawował nieprzerwanie przez trzy kadencje, do 1975 roku. W czasie jego rządów WSI uzyskała prawa nadawania tytułu zawodowego magistra inżyniera na wszystkich trzech wydziałów: Budownictwa, Elektrycznego oraz Mechanicznego. Po odejściu z funkcji rektora 1 września 1975 roku, objął stanowisko dyrektora Instytutu Matematyki, Fizyki i Chemii, którą sprawował do przejścia na emeryturę we wrześniu 1982 roku[4].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wspomnienie o pierwszym rektorze WSI w Opolu Wiadomości Uczelniane nr 4 październik 1991 s. 3-4
  2. a b c S. Nicieja, Alma Mater Opoliensis. Ludzie, fakty, wydarzenia, Opole 2004, s. 30.
  3. Historia Politechniki Opolskiej [on-line] [dostęp: 8.03.2012]
  4. Wrocławskie Środowisko Akademickie. Twórcy i ich uczniowie, pod red. A. Chmielewskiego, Wrocław 2007, s. 232.
  5. Wspomnienie o pierwszym rektorze WSI w Opolu Wiadomości Uczelniane nr 4 październik 1991 s. 4
  6. M.P. z 1955 r. nr 86, poz. 1044

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • S. Nicieja, Alma Mater Opoliensis. Ludzie, fakty, wydarzenia, wyd. UO, Opole 2004.
  • Wrocławskie Środowisko Akademickie. Twórcy i ich uczniowie, pod red. A. Chmielewskiego, wyd. Ossolineum, Wrocław 2007.