Robert Jahoda

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Robert Jahoda
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 czerwca 1862
Bochnia

Data i miejsce śmierci

28 lutego 1947
Kraków

Miejsce spoczynku

cmentarz Rakowicki w Krakowie

Zawód, zajęcie

introligator

Dzieci

Robert Jahoda-Żółtowski

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi (II RP, nadany dwukrotnie) Srebrny Wawrzyn Akademicki

Robert Jahoda (ur. 1 czerwca 1862 w Bochni[1], zm. 28 lutego 1947 w Krakowie) – polski introligator, autor artystycznych opraw wydawniczych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Karola i Anny z Soczków[1]. W 1874 roku po ukończeniu przez Roberta 2 klas szkoły realnej rodzina przeniosła się do Krakowa. Tu Robert uczęszczał do Gimnazjum nowodworskiego, ale szkoły nie ukończył. Z powodu choroby ojca przerwał naukę i rozpoczął prace w zakładzie introligatorskim Filipa Kwisa na ulicy Floriańskiej. W 1884 roku zdał egzamin czeladniczy. Podjął pracę w zakładzie introligatorskim w Tarnowie. Równocześnie uczęszczał na kursy wieczorowe w Szkole Przemysłowo-Handlowej. Po zakończeniu praktyki w 1883 roku wyjechał do Lwowa, gdzie zatrudnił się u Witolda Kuczabińskiego, a potem u Władysława Wierzbickiego. W 1885 roku wyjechał do Wiednia i tam pracował w introligatorni Hubera. Zakład ten specjalizował się w oprawach artystycznych[2]. W 1887 założył w Krakowie oficynę introligatorską[3], która mieściła się pod adresem Rynek Główny 37. Potem kilkakrotnie zmieniał lokalizację, aż do 1912 roku, gdy zakład mieścił się na ulicy Gołębiej 4 w zakupionej w tym roku Kamienicy Ligęzów[2]. Uczestniczył w ponad 20 wystawach, zdobył złoty medal we Lwowie w 1894 roku na Pierwszej Krajowej Wystawie[4]. W 1900 roku triumfował w Paryżu, w 1902 ponownie we Lwowie, w 1910 roku w Wiedniu, w 1914 roku na Wszechświatowej Wystawie Sztuki Książki Bugra w Lipsku, w 1922 roku we Włoszech, a w roku 1935 ponownie w Paryżu. Towarzystwo Miłośników Książki odznaczyło go wielką wstęgą bibliofilską[3].

Jahoda był członkiem i aktywnym działaczem Towarzystwa Miłośników Książki, Bractwa Kurkowego, a także starszym Cechu introligatorów i honorowym członkiem tegoż. Wiele bibliotek – Jagiellońska, Polskiej Akademii Umiejętności, Czartoryskich, Kórnicka i Archiwum Akt Dawnych m. Krakowa zlecały Jahodzie konserwację i oprawę swoich zbiorów (m.in. renowacja „Kronik” Jana Długosza z Biblioteki Czartoryskich).

Z Jahodą współpracowali jako projektanci okładek książek następujący artyści: Karol Frycz, Witold Chomicz, Henryk Starzyński i Henryk Uziembło. Inspiracją była twórczość Stanisława Wyspiańskiego, który wprowadził nowe kroje czcionek i nowatorską kompozycję układu paginy.

Firma Jahody zajmowała się również oprawą obrazów. Z jej usług, obok Jana Matejki, Stanisława Wyspiańskiego, Jacka Malczewskiego i trzech pokoleń Kossaków, korzystali: Włodzimierz Tetmajer, Wojciech Weiss, Leon Wyczółkowski, Julian Fałat, Piotr Stachiewicz, Stefan Filipkiewicz, Mieczysław Filipkiewicz, Kazimierz Sichulski, Stanisław Ignacy Fabijański, Teodor Axentowicz i Aleksander Augustynowicz. Artyści ci często zamawiali ramy do obrazów według własnych projektów[5].

Pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera FB-zach-po prawej grobu Potulickich)[6].

Grób Roberta Jahody na cmentarzu Rakowickim

Dwukrotnie żonaty - z Emilią Żółkowską (1888) i Jadwigą Glatman (1903)[1]. Syn Roberta Jahody – dr Robert Jahoda-Żółtowski dwukrotnie był posłem na sejm II Rzeczypospolitej.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 280.
  2. a b Leszek J. Sibila, Wybrane oprawy książkowe, projekty opraw książkowych, dyplomów i tek adresowych krakowskiego mistrza introligatorskiego Roberta Jahody z lat 1892–1912. Ze zbiorów Muzeum Historycznego Miasta Krakowa, „Rocznik Muzeum Papiernictwa”, VI, 2012, s. 31-53.
  3. a b Zgon śp. Roberta Jahody seniora introligatorów, [w:] Dziennik Polski, 1947, s. 2.
  4. Wystawa krajowa, [w:] Kuryer Lwowski (Lemberger Courier), anno.onb.ac.at, 30 września 1894, s. 5 [dostęp 2018-11-20].
  5. Marek Żukow-Karczewski, Artysta Książki, „Echo Krakowa”, 8,9,10 I 1988 r., nr 5 (12560).
  6. Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2020-06-07].
  7. M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 357 „za zasługi na polu pracy społecznej i zdobnictwa”.
  8. M.P. z 1937 r. nr 223, poz. 366 „za zasługi na polu pracy zawodowej”.
  9. M.P. z 1936 r. nr 261, poz. 461 „za wybitną działalność wydawniczą w dziedzinie literatury pięknej i zasługi na polu księgarstwa”

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]