Przejdź do zawartości

Roman Pusiak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roman Pusiak
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

5 października 1934
Czerwonogród

Data śmierci

31 grudnia 2021

Przebieg służby
Lata służby

1953–1995

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Roman Pusiak (ur. 5 października 1934 w Czerwonogrodzie, zm. 31 grudnia 2021[1]) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Walentego i Marii z Kosteckich. Jego ojciec był policjantem, uczestnikiem powstania wielkopolskiego. Został zamordowany przez NKWD w 1940.

W kwietniu 1940 deportowany wraz z matką i trojgiem rodzeństwa na Syberię. Do Polski powrócił w maju 1946 i osiadł wraz z rodziną w Trzciance. Po ukończeniu liceum ogólnokształcącego, w 1953 wstąpił do WP. We wrześniu 1956 ukończył Oficerską Szkołę Artylerii nr 2 w Olsztynie i został promowany na stopień podporucznika w korpusie oficerów artylerii. Został dowódcą plutonu dowodzenia baterii, a następnie dowódcą plutonu dowodzenia dywizjonu w 24. Brygadzie Moździerzy Ciężkich w Orzyszu. W 1959 w drodze wyróżnienia został skierowany do dywizyjnej szkoły podoficerskiej, gdzie prowadził szkolenie topograficzne i zwiadowcze plutonów dowodzenia. W latach 1960–1965 studiował na Wydziale Inżynierii i Geodezji Wojskowej w Wojskowej Akademii Technicznej, gdzie uzyskał dyplom magistra inżyniera budownictwa lądowego. Następnie został kolejno starszym inspektorem sekcji organizacji i wykonawstawa robót i dowódcą kompanii inżynieryjno-budowlanej w 36. Batalionie Inżynieryjno-Budowlanej w Szczecinie w stopniu kapitana. W listopadzie 1968 został kierownikiem sekcji przygotowania i organizacji robót, od 1969 do 1976 był zastępca dowódcy, a od kwietnia 1976 do września 1978 był dowódcą 36. Pułku Inżynieryjno-Budowlanego. W 1972 uzyskał uprawnienia budowlane w specjalności konstrukcyjno-inżynieryjnej do kierowania robotami budowlanymi na budowie obiektów budowlanych. Absolwent studium podyplomowego w Instytucie Planowania Przestrzennego Politechniki Warszawskiej (z wynikiem bardzo dobrym) i wyższego kursu akademickiego w zakresie fortyfikacji i budownictwa w Wojskowej Akademii Inżynieryjnej w Moskwie w 1975.

W latach 1978–1987 szef Służby Zakwaterowania i Budownictwa i zastępca kwatermistrza Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy w stopniu pułkownika. Od lutego 1987 do grudnia 1988 zastępca szefa, a w latach 1988–1993 szef Służby Zakwaterowania i Budownictwa Głównego Kwatermistrzostwa WP i zastępca Głównego Kwatermistrza WP. 3 października 1989 postanowieniem Prezydenta PRL został awansowany do stopnia generała brygady. Nominację wręczył mu w Belwederze 9 października 1989 Prezydent PRL gen. armii Wojciech Jaruzelski w obecności premiera Tadeusza Mazowieckiego oraz marszałków Sejmu i Senatu. W okresie gdy kierował Służbą Zakwaterowania i Budownictwa Wojskowego zrealizowano szereg inwestycji takich jak Centrum Szkoleniowe MON i Centralna Biblioteka Wojskowa. W 1993 przez kilka miesięcy był dyrektorem Grupy Organizacyjnej Infrastruktury Wojskowej w pionie Wiceministra Obrony Narodowej ds. Uzbrojenia i Infrastruktury Wojskowej. Od lipca 1993 przebywał w dyspozycji ministra obrony narodowej. W styczniu 1995 pożegnany przez p.o. ministra obrony narodowej Jerzego Milewskiego i szefa Sztabu Generalnego WP gen. broni Tadeusza Wileckiego, po czym przeniesiony w stan spoczynku z dniem 28 kwietnia 1995.

Wieloletni członek Klubu Generałów WP, a następnie Klubu Generałów i Admirałów RP, w którym w latach 2010-2019 pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Rewizyjnej[2][3].

Msza święta pogrzebowa w intencji gen. bryg. w stanie spoczynku Romana Pusiaka miała miejsce 10 stycznia 2022 w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie. Warty honorowe przy grobie zmarłego zaciągnęli generałowie w stanie spoczynku Zdzisław Graczyk, Stanisław Świtalski, Stanisław Ferenz i Roman Kloc, który wygłosił przemówienie w imieniu Klubu Generałów i Admirałów WP. Pogrzeb gen. Pusiaka odbył się 12 stycznia 2022 na cmentarzu Centralnym w Szczecinie[4].

Awanse

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Mieszkał w Warszawie. Żonaty z Teresą z domu Kucharską, dwoje dzieci[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Komunikaty wewnętrzne Klubu. Klub Generałów i Admirałów Rzeczypospolitej Polskiej. [dostęp 2022-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-07)].
  2. Zarząd Klubu Generałów Wojska Polskiego [online] [dostęp 2019-01-06] (pol.).
  3. Roman Pusiak [online], rejestr.io [dostęp 2019-01-06].
  4. 31 grudnia 2021 r. zmarł gen. bryg. Roman Pusiak – Klub Generałów [online], klubgiarp.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
  5. Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. III:M-S, Toruń 2010, s. 264

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. III:M-S, Toruń 2010, s. 262-264
  • [1]
  • Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3, Warszawa 1993, s. 587