Przejdź do zawartości

Orzysz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Orzysz
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Centrum handlowe w orzyskim rynku
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

piski

Gmina

Orzysz

Prawa miejskie

1725

Burmistrz

Zbigniew Włodkowski

Powierzchnia

8,17 km²

Wysokość

126 m n.p.m.

Populacja (31.12.2017)
• liczba ludności
• gęstość


5615[1][2]
687,3 os./km²

Strefa numeracyjna

(+48) 87

Kod pocztowy

12-250

Tablice rejestracyjne

NPI

Położenie na mapie gminy Orzysz
Mapa konturowa gminy Orzysz, w centrum znajduje się punkt z opisem „Orzysz”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Orzysz”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Orzysz”
Położenie na mapie powiatu piskiego
Mapa konturowa powiatu piskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Orzysz”
Ziemia53°48′36,95″N 21°56′50,27″E/53,810264 21,947297
TERC (TERYT)

2816024

SIMC

0977806

Urząd miejski
Rynek 3
12-250 Orzysz
Strona internetowa
BIP

Orzysz (niem. Arys[3], prus. Aris) – miasto w Polsce, położone w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, nad rzeką Orzyszą, między jeziorami Sajno i Orzysz. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Orzysz. W latach 1975–1998 miasto należało administracyjnie do województwa suwalskiego. Orzysz leży na Mazurach[4], na obszarze historycznej Jaćwieży[5].

Według danych z 1 stycznia 2018 Orzysz liczył 5615 mieszkańców[1].

12 listopada 1946 nadano miejscowości polską nazwę Orzysz[3].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Zalążkiem osadnictwa był prawdopodobnie zajazd przy drodze łączącej Ełk z Warmią[6]. Historia miejscowości rozwiniętej przy zajeździe sięga początków XV w., była to wieś czynszowa. Przywilej lokacyjny ustanowił Konrad von Erlichshausen – 2 marca 1443 nakazał ulokować nad jeziorem Aris osadę o nazwie Neudorf (pol. Nowa Wieś). Nazwa ta nie przyjmuje się. Na początku XVI w. w dokumentach krzyżackich występuje jako Aris, później Arys. Miejscowość rozbudowuje się wzdłuż szlaku handlowego, przyjmując formę ulicówki. W 1530 powstała kaplica, którą w 1565 zastąpiono kościołem z kamieni polnych. W XVI w. wieś otrzymała przywilej organizowania stałych targów i dorocznych jarmarków, towarzyszył temu początek rozwoju rzemiosła. Do 1657 stanowiła część Korony Królestwa Polskiego jako lenno, następnie część państwa brandenbursko-pruskiego, przekształconego w 1701 w Królestwo Prus. Do 1702 kazania odprawiano tu wyłącznie w języku polskim[7]. Prawa miejskie uzyskuje 1 marca 1725 z rąk króla Fryderyka Wilhelma I Pruskiego, a wkrótce staje się siedzibą sądu ziemskiego rozsądzającego sprawy bartne. Od 1753 stacjonują tu wojska. W 1826 wielki pożar strawił większą część zabudowy. W 1834 miejscowa parafia liczy 600 Polaków i 502 Niemców[8].

Ulica Ełcka w Orzyszu na pocz. XX w.
Kamień upamiętniający Michała Kajkę w Orzyszu

Od 1871 do 1945 miasto leżało w granicach Niemiec. W 1890 w okolicach miasta powstaje poligon wojskowy, znany jako poligon Orzysz. Od 1895 Orzysz posiada status miasta garnizonowego. Powstanie i rozbudowa poligonu oraz związane z tym inwestycje wojskowe (budowa dużych koszar) przyczyniają się do rozwoju handlu i usług a tym samym do rozwoju miasta. Sprzyja temu uruchomienie, na początku XX w., połączeń kolejowych – w 1908 z Piszem i Giżyckiem, w 1911 z Mrągowem i Ełkiem. W czasie I wojny światowej miasto okupowane przez Rosjan (listopad 1914 – luty 1915). W Orzyszu w 1940 umiera poeta mazurski Michał Kajka, mieszkający w pobliskiej miejscowości Ogródek (ok. 15 km od Orzysza). Na przełomie stycznia i lutego 1945 miasto i okolice były świadkami licznych zbrodni wojennych Armii Czerwonej: na szosie Odoje - Czarne zamordowanych zostało od 97 do 120 cywili, francuskich jeńców wojennych oraz żołnierzy niemieckich, przy drodze Orzysz - Wierzbiny rozstrzelano 32 uchodźców, a 1 lutego 1945 na drodze Orzysz-Drygały, nieopodal Bemowa Piskiego, około 50 osób, głównie dzieci i młodzieży, porwanych z wozów uciekinierów[9].

Częściowo zniszczone miasto po wojnie zostało włączone do Polski. Ludność niemiecka została wysiedlona, a na jej miejsce napłynęli Polacy (wysiedleńcy z Kresów oraz osadnicy z centralnej Polski, głównie Mazowsza i Białostocczyzny)[10]. W latach 1975–1998 należało administracyjnie do województwa suwalskiego.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Według danych z 30 czerwca 2014 miasto liczyło 5797 mieszkańców[11].

  • Piramida wieku mieszkańców Orzysza w 2014 roku[12].


Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
Wybrane kamienice i stare domy
Domy przy ul. Ełckiej 25 i 27
Kamienica przy ul. Wojska Polskiego 42
Dom przy ul. Wojska Polskiego 56
Domy przy ul. Cierniaka 3 i 4
Dom przy ul. Cierniaka 12
Dom przy ul. Wojska Polskiego 8
Dom przy ul. Wojska Polskiego 9
Kamienica przy ul. Ełckiej 7

Zabytki wpisane do rejestru zabytków[13]:

  • Układ urbanistyczny – część miasta, XV-XVIII wiek, nr rej.: 1246 z 14.06.1968 roku oraz 76 z 15.03.1980 roku.
  • Kościół pw. Matki Boskiej Szkaplerznej[14], nr rej.: 1151 z 10.05.1968 roku oraz A-899 z 2.01.1992 roku – wzniesiony w 1530 roku, później przebudowany. Świątynia o niskim korpusie przykrytym dwuspadowym dachem ma niewielką wieżę, ozdobioną półkolistymi podwójnymi blendami. Wewnątrz jest współczesne wyposażenie. Ołtarz z 1948 roku.
  • Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa[15], – eklektyczny budynek z 1913 roku o wiejskim charakterze, położony przy ulicy Ełckiej. Dekoracje na fasadzie, w środku na belkowym stropie malowidła przedstawiające anioły, sceny z życia Jezusa oraz symbole chrześcijańskie.
  • Cmentarz wojskowy oraz wojenny z okresu I wojny światowej[16], nr rej.: A-814 z 27.06.1991 roku. Odrestaurowany w latach 1992-1993. Położony przy drodze krajowej 16 Orzysz – Ełk pomiędzy cmentarzami komunalnymi, za Domem Pogrzebowym. Składa się z dwóch części: niemieckiej i alianckiej[17].
  • Cmentarz ewangelicki przy ul. 1-go Maja[18], nr rej.: A-813 z 27.06.1991 roku. Najstarszy zachowany nagrobek: August Kleinschmidt †1911. Na cmentarzu znajduje się kwatera wojenna z okresu I wojny światowej. Według zachowanych inskrypcji pochowana w niej jest cywilna ofiara wojny z Orzysza, pracownik Hella †1914[17].
  • dom, ul. Ełcka 22[19], koniec XVIII wieku, nr rej.: 1152 z 10.05.1968 roku. Obecnie cerkiew św. Jerzego.
  • dom, ul. Ełcka 24, koniec XVIII wieku, nr rej.: 1153 z 10.05.1968 roku.
  • dom, ul. Ełcka 25[20], 2 połowa XIX wieku, nr rej.: A-1024 z 07.08.1995 roku.
  • dom, ul. Ełcka 27[21], koniec XVIII wieku, nr rej.: A-1065 z 25.05.1998 roku.
  • dom, ul. Wojska Polskiego 64[22], z 1911 roku, nr rej.: A-1060 z 12.11.1996 roku.

Garnizon Orzysz

[edytuj | edytuj kod]
Garnizon Orzysz
Budynek sztabu 4 Brygady Kawalerii Pancernej (rozformowana)
Dywizjon artylerii (rozformowana) – koszary
 Osobny artykuł: Garnizon Orzysz.

W Orzyszu wojsko stacjonuje od 1753 czasowo, a po rozpoczęciu budowy koszar i utworzeniu w 1895 garnizonu – na stałe. Stacjonowały tu jednostki wojskowe armii niemieckiej a po 1945 jednostki Wojska Polskiego.

W ostatnich latach stacjonowały tu m.in.:

Obecnie stacjonują tu:

Transport

[edytuj | edytuj kod]
Stacja kolejowa

Orzysz leży na przecięciu dróg krajowych:

Miasto nie posiada obwodnicy, ruch tranzytowy odbywa się głównymi ulicami miasta. Planuje się budowę obwodnicy miasta w ciągu drogi krajowej nr 16 (S16).

Orzysz położony jest przy linii kolejowej Olsztyn – Ełk. Znajduje się tu stacja kolejowa Orzysz. Od września 2009 ruch pasażerski na tej linii jest zawieszony. Zmodernizowana, zarówno linia jak i infrastruktura kolejowa (rampy), służy obecnie głównie potrzebom wojska (ćwiczenia wojsk na pobliskim poligonie).

Przewozy autobusowe (lokalne) zapewniają przedsiębiorstwa PKS Pisz oraz Przewozy Pasażerskie Arkadiusz Gietek. Kursy autobusowe dalekobieżne realizują inne oddziały PKS. Orzysz posiada bezpośrednie połączenia autobusowe z Olsztynem, Ełkiem, Giżyckiem, Piszem, Węgorzewem, Łomżą, Białymstokiem, Warszawą i Lublinem (w sezonie letnim – z Hrubieszowem i Chełmem).

W mieście działa klub piłkarski Śniardwy Orzysz.

Wspólnoty wyznaniowe

[edytuj | edytuj kod]

Na terenie Orzysza działalność religijną prowadzą następujące Kościoły i związki wyznaniowe:

Współpraca międzynarodowa

[edytuj | edytuj kod]
Budynek Urzędu Miasta i Gminy

Miasta i gminy partnerskie:

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Orzysz w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-12], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  2. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2018r.
  3. a b Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
  4. Powstanie kościuszkowskie 1794. Dzieje militarne, t. II, red. Tadeusz Rawski. Agencja Wydawnicza „Egros”, Warszawa 1996, s. 516. ISBN 83-86268-46-8
  5. Stanisław Zajączkowski: Problem Jaćwieży w historiografii, w: „Zapiski Towarzystwa Naukowego w Toruniu. Kwartalnik poświęcony historii Wielkiego Pomorza”, t. XIX. Towarzystwo Naukowe w Toruniu, Toruń 1953, s. 31. ISSN 0209-2158
  6. Piotr Skurzyński; "Warmia, Mazury, Suwalszczyzna", Wyd. Sport i Turystyka - Muza S.A., Warszawa 2004 ISBN 83-7200-631-8 s. 303-304
  7. [1]
  8. Jan Bałdowski "Warmia i Mazury, mały przewodnik" Wydawnictwo Sport i Turystyka Warszawa 1977 s. 164-165
  9. Mark Sołonin: Nic dobrego na wojnie. Poznań: Rebis, 2011, s. 242-243. ISBN 978-83-7510-714-2.
  10. https://sztetl.org.pl/pl/miejscowosci/o/1034-orzysz/96-historia-miejscowosci/69135-historia-miejscowosci
  11. GUS-Główny Urząd Statystyczny. stat.gov.pl. [dostęp 2013-01-27].
  12. Orzysz w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-12], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  13. Rejestr zabytków nieruchomych województwa warmińsko-mazurskiego, stan na 31 grudnia 2013 roku.
  14. Karta zabytku – kościół pw. Matki Boskiej Szkaplerznej
  15. Karta zabytku – kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa
  16. Karta zabytku – cmentarz wojskowy oraz wojenny z okresu I wojny światowej
  17. a b [OSR] I wojna światowa (1914-18r.) : Orzysz
  18. Karta zabytku – cmentarz ewangelicki
  19. Karta zabytku – dom, ul. Ełcka 22
  20. Karta zabytku – dom, ul. Ełcka 25
  21. Karta zabytku – dom, ul. Ełcka 27
  22. Karta zabytku – dom, ul. Wojska Polskiego 64
  23. Sala Królestwa Świadków Jehowy
  24. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2018-10-19].
  25. Strona internetowa Urzędu Miasta i Gminy Orzysz
  26. Strona internetowa Urzędu Miasta i Gminy Orzysz
  27. Strona internetowa Urzędu Miasta i Gminy Orzysz
  28. Strona internetowa Urzędu Miasta i Gminy Orzysz

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Tomasz Darmochwał, Marek Jacek Rumiński: Warmia Mazury, przewodnik. Białystok: Agencja TD, 1996. ISBN 83-902165-0-7 s. 74-75

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]