Przejdź do zawartości

Roman Szymański (zawodnik MMA)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ten artykuł dotyczy zawodnika MMA. Zobacz też: inne osoby o tym samym imieniu i nazwisku.
Roman Szymański
Pseudonim

Demolka,
Łowca bonusów

Data i miejsce urodzenia

4 maja 1993
Kostrzyn

Obywatelstwo

Polska

Wzrost

173 cm

Masa ciała

66 kg

Styl walki

boks, zapasy, grappling

Trenowany przez

Mariusz Linke (dawniej)
Bartosz Jezierski (obecnie)

Debiut

2013

Federacja

KSW

Kategoria wagowa

piórkowa, lekka

Klub

Linke Gold Team, Czerwony Smok Poznań

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

26

Zwycięstwa

17

Przez nokauty

4

Przez poddania

4

Przez decyzje

9

Porażki

9

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 7 czerwca 2024.

Roman Szymański (ur. 4 maja 1993 w Kostrzynie[1]) – polski zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA) i brazylijskiego jiu-jitsu (czarny pas) oraz bokser. Były mistrz FEN w wadze lekkiej[2]. Aktualny zawodnik organizacji KSW[3], w której zajmuje 6 miejsce w oficjalnym rankingu wagi lekkiej[4].

Początki w sztukach walki

[edytuj | edytuj kod]

W wieku 12 lat ojciec zawiózł go na pierwszy trening MMA. W miejscu, w którym trenował, po kilku tygodniach całość została rozbita na grupy specjalizujące się w brazylijskim jiu-jitsu i boksie. Szymański trenował zarówno te dwie dyscypliny. Wraz z ojcem dzielili pasję w sportach walki i razem oglądali różne gale. Już jako junior, mając ok. 15 lat, odnosił swoje pierwsze sukcesy w BJJ. Z czasem zaczął wygrywać również w boksie. Jeżdżąc na wszystkie zgrupowania, chcąc nie chcąc, musiał sobie odpuścić grappling. Szymański w dyscyplinie pięściarskiej został dostrzeżony i trafił najpierw do kadry Wielkopolski, a następnie do kadry Polski. Stąd skupił się mocno na boksie. W kadrze Polski walczył jako kadet, junior i młodzieżowiec. Jeździł na zawody i zdobywał medale. Po tym jednak jak wziął udział, już jako młodzieżowiec, w mistrzostwach Polski, definitywnie skończył z boksem. W wieku 18 lat ciągnęło go ponownie do grapplingu i pójścia w kierunku zawodnika mieszanych sztuk walki. Boks natomiast jak sam mówi, zniechęcił go z powodu sposobu sędziowania walk[5].

Kariera MMA

[edytuj | edytuj kod]

Wczesna kariera

[edytuj | edytuj kod]

24 marca 2013 roku mając niespełna 19 lat zadebiutował w zawodowym MMA, przegrywając wówczas z doświadczonym Grzegorzem Trędowskim przez poddanie kimurą w pierwszej rundzie[6].

Dwie kolejne walki stoczył podczas gal Wieczór Sportów Walki 7 i 8. Pierwszą przegrał przez nokaut kolanem z Łukaszem Kaśniewskim, a następnie wygrał po trzech rundach decyzją jednogłośną z Arturem Bieleckim[7][8].

19 kwietnia 2014 podczas XFS: Night of Champions 6 techniczne znokautował ciosami w parterze byłego kick-boksera – Sebastiana Rajewskiego[9].

Podczas gali PLMMA 37, która odbyła się 27 czerwca 2014 poddał duszeniem zza pleców w drugiej rundzie Rosjanina – Lamberda Achiadowa[10].

25 października 2014 na gali Runda 4 pokonał na pełnym dystansie rundowym (3rundy/5minut) Aleksandra Georgasa[11].

17 stycznia 2015 podczas Time of Masters zmusił do poddania tzw. gilotyną w trzeciej rundzie Jacka Krefta[12].

FEN

[edytuj | edytuj kod]

Następnie podpisał kontrakt z Fight Exclusive Night na cztery pojedynki, z których 3 wygrał jednogłośnymi decyzjami sędziów punktowych, pokonując kolejno m.in. Pawła Kiełka na FEN 8 (31.07.2015)[13], Adama Golonkiewicza na FEN 9 (07.11.2015)[14] oraz Mariana Ziółkowskiego na FEN 11 (19.03.2016)[15]. Szymański za swoje zwycięskie pojedynki był trzykrotnie nagradzany bonusami finansowymi w kategorii walka wieczoru[16][17][18], a po zwycięstwie nad Ziółkowskim zdobył pas mistrzowski FEN w wadze lekkiej, stając się pierwszym w historii mistrzem federacji tej kategorii wagowej[19]. Ostatnią walkę dla FEN przegrał z Joiltonem Santosem, Brazylijczyk odebrał pas mistrzowski Polakowi po trzech pełnych rundach werdyktem jednogłośnym[2].

2 kwietnia 2016 podczas gali rozdania "Heraklesów" na Stadionie Narodowym w Warszawie został dwukrotnie nagrodzony statuetką, w kategoriach – Odkrycie roku, jako obiecujący przyszłość zawodnik MMA oraz w drugiej kategorii – Walka roku, za pamiętny pojedynek z Adamem Golonkiewiczem[20].

Problemy kontraktowe z FEN oraz przejście do KSW

[edytuj | edytuj kod]

1 grudnia 2016 najlepsza polska organizacja w Polsce, Konfrontacja Sztuk Walki ogłosiła za pomocą mediów społecznościowych walkę Romana Szymańskiego z Sebastianem Romanowskim na galę KSW 37[21]. Tego samego dnia Prezes FEN – Paweł Jóźwiak na Twitterze zakomunikował, że Szymański ma wciąż obowiązujący kontrakt z jego organizacją i sprawę skieruje do sądu, w związku ze złamaniem obowiązującej zawodnika umowy[22]. Szymański mimo wszystko zawalczył na KSW 37 w Krakowskiej Tauron Arenie, zwyciężając technicznym poddaniem z Romanowskim w trzeciej rundzie. Parę dni później, walka została nagrodzona bonusem w kategorii Walka wieczoru. Po nowym roku federacja Fight Exclusive Night w specjalnym oświadczeniu informuje o nałożeniu na Szymańskiego kary pieniężnej (60 tysięcy złotych), w związku z naruszeniem przez zawodnika obowiązującej go umowy zawartej z organizacją FEN[23].

7 kwietnia 2017 na studyjnej gali KSW 38: Live in Studio, pokonał jednogłośną decyzją sędziowską po trzech rundach byłego mistrza PLMMA w wadze lekkiej, Brazylijczyka – Denilsona Nevesa[24].

23 grudnia 2017 na gali KSW 41, która odbyła się w Katowickim Spodku, przegrał na pełnym dystansie rundowym z byłym mistrzem KSW w wadze piórkowej, Marcinem Wrzoskiem[25]. Walka po gali została doceniona bonusem finansowym za najlepszą na tej gali[26].

Niecały rok później, (1 grudnia 2018) na KSW 46 w Gliwicach wypunktował jednogłośnie Brazylijczyka, Daniela Torresa[27]. Parę dni później, Szymański ponownie wraz z rywalem został doceniony bonusem za najlepszą walkę wieczoru gali[28].

27 kwietnia 2019 na KSW 48 w Lublinie przegrał walkę o tymczasowy pas mistrzowski wagi piórkowej, ulegając przez TKO w drugiej rundzie Francuzowi, Salahdine'owi Parnassowi[29].

Na chorwackiej gali KSW 51: Croatia w Zagrzebiu (9 listopada 2019) pokonał jednogłośną decyzją zawodnika z Czarnogóry, Miloša Janičicia[30].

11 lipca 2020 na gali KSW 53: Reborn w Warszawie zwyciężył przez TKO w trzeciej rundzie, ubijając w parterze ciosami z krucyfiksu byłego mistrza Finał Fight Championship, Chorwata – Filipa Pejicia[31]. Po gali walkę obu zawodników nagrodzono bonusem za najlepszą walkę wieczoru[32].

19 grudnia 2020 podczas KSW 57, która odbyła się w Łodzi przegrał walkę o pas mistrzowski KSW w wadze lekkiej przez TKO w czwartej rundzie z byłym rywalem Marianem Ziółkowskim, po celnym kopnięciu na wątrobę oraz paru dobijających ciosach[33].

Podczas gali KSW 61, która odbyła się w Gdańsku, dnia 5 czerwca 2021 powrócił na tor zwycięstw, wygrywając na pełnym trzy-rundowym dystansie z Belgiem, Donovanem Desmae[34]. Pojedynek nagrodzono bonusem za walkę wieczoru[35].

12 grudnia 2021 podczas KSW 65 w Gliwicach zwyciężył przez TKO w drugiej rundzie z byłym mistrzem czesko-słowackiej organizacji Oktagon MMA, Mateuszem Legierskim[36].

18 czerwca 2022 w Toruniu na KSW 71 zawalczył z nowo zakontraktowanym Mołdawianinem, Valeriu Mircea[37]. Walka zakończyła się po pierwszej rundzie zwycięstwem Szymańskiego przez TKO, po dominacji na rywalu z Mołdawii, który nie był zdolny wyjść do drugiej odsłony[38].

Na gali XTB KSW 78: Materla vs. Grove 2, do której doszło 21 stycznia 2023 w hali Netto Arena w Szczecinie, zmierzył się w debiutującym w KSW Gruzinem, Raulem Tutaraulim[39]. Szymański szybko uporał się z faworyzowanym rywalem, poddając go balachą w pierwszej rundzie[40]. Trzy dni po tej gali KSW dodatkowo nagrodziło Szymańskiego bonusem za najlepsze poddanie wieczoru[41].

24 kwietnia 2023 ogłoszono, że podpisał nowy kontrakt z organizacją KSW[42]. W tym samym dniu do rozpiski gali XTB KSW 83 Colosseum 2, która odbyła się 3 czerwca na Stadionie Narodowym w Warszawie dodano pojedynek rewanżowy Szymańskiego z Valeriu Mirceą[43]. Wyrównaną i pełną zwrotów akcji batalię po trzech rundach niejednogłośną decyzją sędziowską (29-28, 28-29, 29-28) zwyciężył tym razem Mircea[44].

14 października 2023 podczas gali KSW 87: Stošić vs. Martínek w czeskim Trzyńcu zmierzył się z lokalnym bohaterem, Leo Brichtą[45]. Niespodziewanie po dwóch pierwszych, wygranych rundach przegrał przez TKO w ostatniej odsłonie[46]. Pełną akcji konfrontację pomiędzy zawodnikami nagrodzono bonusem za najlepszą walkę wieczoru[47].

Podczas gali KSW 95, która rozegrała się 7 czerwca 2024 w Olsztynie, stoczył walkę z nr 7 rankingu KSW dywizji lekkiej, Marcinem Heldem[48]. Uległ rywalowi jednogłośnie na kartach punktowych[49].

Osiągnięcia[50]

[edytuj | edytuj kod]

Mieszane sztuki walki

[edytuj | edytuj kod]

Boks

[edytuj | edytuj kod]
  • 2009: III miejsce w Pucharze Polski Kadetów (Rydzyn 2009) kat. 66 kg
  • 2009: I miejsce w III Memoriale Bokserskim im. Z.Szułczyńskiego i M.Akonoma (Zbąszyń 2009) 69 kg
  • 2010: Mistrz Wielkopolski Juniorów (Złotów 2010) kat. 64 kg
  • 2010: III miejsce w Pucharze Polski Juniorów (Ostrołęka 2010) kat. 69 kg[51]
  • 2010: I miejsce w Memoriale Bokserskim im. Bolesława Gajnego (Poznań 2010) kat. 69 kg[52]
  • 2010: I miejsce w Turnieju Starosty i Prezesa K.S. Stella Gniezno (Gniezno 2010) kat. 69 kg
  • 2011: III miejsce w Mistrzostwach Polski Juniorów (Lublin 2011) kat. 69 kg[53]
  • 2011: Mistrz Wielkopolski Juniorów (Poznań 2011) kat. 69 kg[54]
  • 2012: III Miejsce w Młodzieżowych Mistrzostwach Polski (Radom 2012) kat. 69 kg[55]
  • 2012: I miejsce w Grand Prix Polski w boksie amatorskim (Grudziądz 2012) kat. 69 kg[56]
  • 2012: III miejsce na Mistrzostwach Polski w Boksie Seniorów w kat. do 69 kg (półśrednia)[57]
  • 2013: III miejsce na Mistrzostwach Polski w Boksie Seniorów w kat. do 69 kg (półśrednia)[58]
  • 2013: I miejsce w Drugim Grand Prix Polski (Gdańsk 2013) kat. 69 kg[59]

Grappling

[edytuj | edytuj kod]
  • 2008: I miejsce w Pucharze Wybrzeża ADCC Submission Fighting (Kołobrzeg 2008) kat. Junior
  • 2008: III miejsce w Mistrzostwach Polski w Jiu Jitsu Brazylijskim (Zgierz 2008) kat. Junior
  • 2009: III miejsce w turnieju “Perfect Harmony Cup 2” (Koźmin Wlkp 2009) kat. Junior
  • 2009: III miejsce w Pucharze Polski ADCC Submission Fight (Warszawa 2009) kat. Junior
  • 2009: I miejsce w Mistrzostwach Europy w Jiu Jitsu Brazylijskim (Genewa 2009) kat. Junior
  • 2009: I miejsce w Mistrzostwach Europy w Jiu Jitsu Brazylijskim (Genewa 2009) kat. Junior
  • 2009: II miejsce w Mistrzostwach Mazowsza ADCC Submission Fighting (Warszawa 2009) kat. Junior
  • 2009: I miejsce w Mistrzostwach Polski ADCC Submission Fighting (Szczecin 2009) kat. Junior[60]
  • 2010: III miejsce w Otwartych Mistrzostwach Europy IBJJF w Jiu Jitsu Brazylijskim (Lizbona 2010) kat. Junior[61]
  • 2010: I miejsce w Mistrzostwach Polski ADCC Submission Fighting (Szczecin 2010) kat. Junior[62]
  • 2010: I miejsce w Pucharze Wybrzeża ADCC Submission Fighting (Kołobrzeg 2010) kat. Junior
  • 2010: III miejsce w Mistrzostwach Polski ADCC Submission Fighting (Szczecin 2010) kat. Zaawansowani
  • 2010: I miejsce w Gold team Open Polish Championship (Śrem 2010) kat. Junior
  • 2010: II miejsce w Gold team Open Polish Championship (Śrem 2010) kat. Senior[60]
  • 2011: I miejsce w VII Mistrzostwach Polski ADCC kat. -65,9 kg średnio zaawansowani[63]
  • 2011: II miejsce w Otwartych Mistrzostwach Polski Juniorów w grapplingu (Kołobrzeg 2011) kat. gi
  • 2011: I miejsce w Otwartych Mistrzostwach Polski Juniorów w Grapplingu (Kołobrzeg 2011) kat. gi
  • 2011: III miejsce w Otwartych Mistrzostwach Polski Juniorów w Grapplingu (Kołobrzeg 2011) kat. no gi absoluto
  • 2011: I miejsce w Otwartych Mistrzostwach Polski Juniorów w Grapplingu (Kołobrzeg 2011) kat. no gi
  • 2011: I miejsce i tytuł Mistrza Polski w Mistrzostwach Polski Seniorów w Grapplingu (Skała 2011)
  • 2011: I miejsce w Mistrzostwach Świata juniorów i weteranów w Grapplingu (Węgry 2011) kat. no gi senior[64]
  • 2011: I miejsce w Mistrzostwach Świata juniorów i weteranów w Grapplingu (Węgry 2011) kat. no gi junior
  • 2012: III miejsce w Mistrzostwach Polski No Gi CBJJ (Luboń 2012)[65]
  • 2013: II miejsce w Super Pucharze Polski w grapplingu “Ragnarok 3” (Świnoujście 2013)[66]
  • 2013: II miejsce w Pucharze Polski No Gi (Luboń 2013)[67]

Lista zawodowych walk MMA

[edytuj | edytuj kod]
Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Przegrana 17-9 Polska Marcin Held (28-10) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 KSW 95: Wikłacz vs. Przybysz 5 07.06.2024 Polska Olsztyn
Przegrana 17-8 Czechy Leo Brichta (11-3) TKO (ciosy pięściami w parterze) 3 4:15 KSW 87: Stošić vs. Martínek 14.10.2023 Czechy Trzyniec Bonus za walkę wieczoru. Co-Main Event
Przegrana 17-7 Mołdawia Valeriu Mircea (28-8-1) Decyzja (niejednogłośna) 3 5:00 XTB KSW 83: Colosseum 2 03.06.2023 Polska Warszawa
Wygrana 17-6 Gruzja Raul Tutarauli (31-6) Poddanie (dźwignia na staw łokciowy) 1 1:05 XTB KSW 78: Materla vs. Grove 2 21.01.2023 Polska Szczecin Bonus za poddanie wieczoru.
Wygrana 16-6 Mołdawia Valeriu Mircea (26-7-1) TKO (kontuzja rywala) 1 5:00 KSW 71: Ziółkowski vs. Rajewski 18.06.2022 Polska Toruń
Wygrana 15-6 Polska Mateusz Legierski (7-0) TKO (ciosy pięściami w parterze) 2 4:47 KSW 65: Khalidov vs. Soldić 18.12.2021 Polska Gliwice
Wygrana 14-6 Belgia Donovan Desmae (14-6) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 KSW 61: To Fight or Not To Fight 05.06.2021 Polska Gdańsk/Sopot Bonus za walkę wieczoru.
Przegrana 13-6 Polska Marian Ziółkowski (21-8-1) TKO (kopnięcie na wątrobę i ciosy pięściami) 4 4:01 KSW 57: De Fries vs. Kita 19.12.2020 Polska Łódź Pojedynek o pas międzynarodowego mistrza KSW w wadze lekkiej. Co-Main Event
Wygrana 13-5 Chorwacja Filip Pejić (14-3-2) TKO (ciosy pięściami w parterze z krucyfiksu) 3 4:37 KSW 53: Reborn 11.07.2020 Polska Warszawa Bonus za walkę wieczoru.
Wygrana 12-5 Czarnogóra Miloš Janičić (11-2) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 KSW 51: Croatia 09.11.2019 Chorwacja Zagrzeb Powrót do wagi lekkiej.
Przegrana 11-5 Francja Salahdine Parnasse (11-0) TKO (ciosy pięściami w parterze) 2 3:40 KSW 48: Szymański vs. Parnasse 27.04.2019 Polska Lublin Pojedynek o tymczasowe mistrzostwo KSW w wadze piórkowej. Main Event
Wygrana 11-4 Brazylia Daniel Torres (8-3) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 KSW 46: Narkun vs. Khalidov 2 01.12.2018 Polska Gliwice Bonus za walkę wieczoru.
Przegrana 10-4 Polska Marcin Wrzosek (12-4) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 KSW 41: Mańkowski vs. Soldić 23.12.2017 Polska Katowice Bonus za walkę wieczoru.
Wygrana 10-3 Brazylia Denilson Neves (11-4) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 KSW 38: Live in Studio 07.04.2017 Polska Sękocin Nowy Debiut i przejście do wagi piórkowej.
Wygrana 9-3 Polska Sebastian Romanowski (11-6-1) Techniczne poddanie (duszenie zza pleców) 3 4:58 KSW 37: Circus of Pain 03.12.2016 Polska Kraków Limit umowny -68 kg. Bonus za walkę wieczoru.
Przegrana 8-3 Brazylia Joilton Santos (11-4) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 FEN 14: Silesian Rage 15.10.2016 Polska Katowice Stracił pas mistrza FEN w wadze lekkiej.
Wygrana 8-2 Polska Marian Ziółkowski (14-3-1) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 FEN 11: Warsaw Time 19.03.2016 Polska Warszawa Zdobył pas mistrza FEN w wadze lekkiej. Bonus za walkę wieczoru. Main Event
Wygrana 7-2 Polska Adam Golonkiewicz (10-7) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 FEN 9: Go For It 07.11.2015 Polska Wrocław Bonus za walkę wieczoru.
Wygrana 6-2 Polska Paweł Kiełek (6-0-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 FEN 8: Summer Edition 31.07.2015 Polska Kołobrzeg Bonus za walkę wieczoru.
Wygrana 5-2 Polska Jacek Kreft (5-1) Poddanie (duszenie gilotynowe) 3 0:46 Time of Masters: Pierwsza Krew 17.01.2015 Polska Sopot
Wygrana 4-2 Polska Aleksander Georgas (5-3) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 Runda 4: Łazarz vs. Pietraszek 25.10.2014 Polska Białogard
Wygrana 3-2 Rosja Lamberd Achiadow (3-1) Poddanie (duszenie zza pleców) 2 4:48 PLMMA 37 27.06.2014 Polska Biała Podlaska Limit umowny -73 kg.
Wygrana 2-2 Polska Sebastian Rajewski (1-0) TKO (ciosy pięściami w parterze) 2 4:26 XFS: Night of Champions 6 19.04.2014 Polska Poznań
Wygrana 1-2 Polska Artur Bielecki (3-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 Wieczór Sportów Walki 8 01.02.2014 Polska Poznań
Przegrana 0-2 Polska Łukasz Kaśniewski (1-4) KO (kolano w stójce) 3 2:21 Wieczór Sportów Walki 7: Poznań vs. Reszta Polski 16.11.2013 Polska Poznań
Przegrana 0-1 Polska Grzegorz Trędowski (12-9-2) Poddanie (kimura) 1 1:59 IFC: Winner Punch 2 24.03.2013 Polska Piła Debiut w wadze lekkiej.

Filmografia[68]

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Sherdog.com, Roman Szymanski MMA Stats, Pictures, News, Videos, Biography – Sherdog.com [online], Sherdog [dostęp 2019-03-30].
  2. ↑ a b c FEN 14: Roman Szymański traci pas mistrzowski wagi lekkiej! Brazylijczyk nowym mistrzem FEN-u! – MMA PL [online], mma.pl [dostęp 2017-11-20] (pol.).
  3. ↑ KSW – Martial Arts Confrontation – Offical KSW Federation website [online], www.kswmma.com [dostęp 2017-12-03] (pol.).
  4. ↑ KSW - Martial Arts Confrontation - Offical KSW Federation website [online], www.kswmma.com [dostęp 2022-10-31].
  5. ↑ Roman Szymański i początki w świecie MMA [online], MMA Biznes, 6 lipca 2020 [dostęp 2022-09-05] (pol.).
  6. ↑ Pawel Kowalik, Winner Punch 2 – wyniki | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 24 marca 2012 [dostęp 2021-12-19] (pol.).
  7. ↑ Dominik Durniat, Wieczór Sportów Walki 7 – wyniki | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 16 listopada 2013 [dostęp 2021-12-19] (pol.).
  8. ↑ Dominik Durniat, Wieczór Sportów Walki 8 – wyniki | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 2 lutego 2014 [dostęp 2021-12-19] (pol.).
  9. ↑ Dominik Durniat, Night of Champions 6 – wyniki i relacja | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 19 kwietnia 2014 [dostęp 2021-12-19] (pol.).
  10. ↑ Wirtualna Polska Media, PLMMA 37: Polak poddał Francuza w pierwszej rundzie! – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 28 czerwca 2014 [dostęp 2021-12-19] (pol.).
  11. ↑ Wirtualna Polska Media, Runda 4: Udany powrót "Kociao", zwycięstwo Marcina Łazarza [online], sportowefakty.wp.pl, 26 października 2014 [dostęp 2022-05-13] (pol.).
  12. ↑ Wyniki gali "Time of Masters: Pierwsza krew" – STsport : STsport [online], stsport.pl, 18 stycznia 2015 [dostęp 2022-05-13] (pol.).
  13. ↑ Jakub Bijan, Szymański rozbłysnął w Kołobrzegu! Zdominował Kiełka i skradł widowisko! | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 31 lipca 2015 [dostęp 2022-05-19] (pol.).
  14. ↑ Szymański po porywającej walce pokonuje Golonkiewicza [online], Lowking.pl [dostęp 2022-05-19] (pol.).
  15. ↑ Roman Szymański pokonuje Mariana Ziółkowskiego! [online], Lowking.pl [dostęp 2022-05-19] (pol.).
  16. ↑ Polsatsportpl, FEN 8: Przyznano bonusy po gali w Kołobrzegu – Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2022-05-19] (pol.).
  17. ↑ Bonusy po gali FEN 11 Warsaw Time przyznane [online], Oficjalny portal FEN MMA, 21 marca 2016 [dostęp 2022-05-19] (pol.).
  18. ↑ Polsatsportpl, FEN 9: Bonusy rozdane! Kto największym bohaterem? – Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2022-05-19] (pol.).
  19. ↑ a b Roman Szymański mistrzem FEN! [online], Oficjalny portal FEN MMA, 20 marca 2016 [dostęp 2022-05-19] (pol.).
  20. ↑ a b c Jędrzejczyk zawodniczką roku MMA! Heraklesy przyznane. polsatsport.pl. [dostęp 2016-02-24]. (pol.).
  21. ↑ Roman Szymański vs Sebastian Romanowski na KSW 37 – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2022-05-19] (pol.).
  22. ↑ Mariusz Hewelt, Prezes FEN komentuje transfer Szymańskiego do KSW: "Sprawę kierujemy do sądu" | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 1 grudnia 2016 [dostęp 2022-05-19] (pol.).
  23. ↑ Bartłomiej Zubkiewicz, FEN: Komunikat ws. kary finansowej dla Romana Szymańskiego | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 5 stycznia 2017 [dostęp 2022-05-19] (pol.).
  24. ↑ Świetnie dysponowany Roman Szymański pokonuje Denilsona Nevesa na KSW 38 [online], Lowking.pl [dostęp 2022-06-03] (pol.).
  25. ↑ Bartłomiej Zubkiewicz, Marcin Wrzosek dominuje Romana Szymańskiego po brutalnym boju! | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 23 grudnia 2017 [dostęp 2022-06-03] (pol.).
  26. ↑ Polsatsportpl, KSW 41: Bonusy przyznane – Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2022-06-03] (pol.).
  27. ↑ KSW 46: Niesamowita walka Szymańskiego i Torresa! Polak górą! [online], MMA PL, 1 grudnia 2018 [dostęp 2022-06-03] (pol.).
  28. ↑ Magdalena Dubert, Sześciu zawodników z bonusami po KSW 46 | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 3 grudnia 2018 [dostęp 2022-06-03] (pol.).
  29. ↑ Krzysztof Kordys, WIDEO: Salahdine Parnasse tymczasowym mistrzem KSW! Francuz znokautował Szymańskiego! | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 27 kwietnia 2019 [dostęp 2022-06-03] (pol.).
  30. ↑ KSW 51: Roman Szymański wrócił na zwycięską ścieżkę i pokonał Czarnogórca [online], Onet Sport, 9 listopada 2019 [dostęp 2022-06-03] (pol.).
  31. ↑ Krzysztof Kordys, WIDEO: Roman Szymański rozbił Filipa Pejicia ciosami w parterze na gali KSW 53! | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 11 lipca 2020 [dostęp 2022-06-03] (pol.).
  32. ↑ Bonusy po gali KSW 53 rozdane! Kto zgarnął dodatkowe pieniądze? [online], MMA PL, 14 lipca 2020 [dostęp 2020-07-15] (pol.).
  33. ↑ Marian Ziółkowski nowym mistrzem KSW! Ciężko znokautował Romana Szymańskiego [online], Sport.pl [dostęp 2022-06-03] (pol.).
  34. ↑ Polsatsport.pl, Roman Szymański – Donovan Desmae. Skrót walki [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2022-06-05] (pol.).
  35. ↑ Polsatsportpl, KSW 61: Organizacja przyznała bonusy (WIDEO) – Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2021-06-07] (pol.).
  36. ↑ Krzysztof Kordys, KSW 65: Roman Szymański pokonał Mateusza Legierskiego przez TKO w drugiej rundzie! (WIDEO) | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 18 grudnia 2021 [dostęp 2022-06-05] (pol.).
  37. ↑ Michał Tkaczuk, Pojedynek Szymańskiego z Mirceą zamyka kartę walk KSW 71 | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 8 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-15] (pol.).
  38. ↑ KSW 71: Roman Szymański fenomenalnie rozbijał Mirceę. Mołdawianin nie wyszedł do drugiej rundy! [online], MMA PL, 18 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-18] (pol.).
  39. ↑ Marek Krawczak, Roman Szymański przywita w klatce KSW Raula Taturauliego już na styczniowej gali! [online], MMA - BĄDŹ NA BIEŻĄCO, 2 stycznia 2023 [dostęp 2023-01-02] (pol.).
  40. ↑ (VIDEO) Magik! Roman Szymański ekspresowo skończył Raula Tutarauliego! [online], Lowking.pl [dostęp 2023-01-21] (pol.).
  41. ↑ Michał Tkaczuk, Bonusy po XTB KSW 78 (WIDEO) | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 24 stycznia 2023 [dostęp 2023-01-24] (pol.).
  42. ↑ Roman Szymański przedłużył kontrakt z KSW! - myMMA.pl [online], 24 kwietnia 2023 [dostęp 2023-04-26] (pol.).
  43. ↑ Rewanż oficjalnie potwierdzony! Roman Szymański wystąpi na gali KSW Koloseum 2 na Stadionie Narodowym! [online], Lowking.pl [dostęp 2023-04-26] (pol.).
  44. ↑ Bliski bój! Valeriu Mircea lepszy od Romana Szymańskiego na KSW Colosseum II! [online], Lowking.pl [dostęp 2023-06-03] (pol.).
  45. ↑ KSW 87: Martinek vs. Stosić – powrót do Czech! Trzyniec ugości zawodników federacji KSW! [online], myMMA.pl - MMA News, UFC, KSW, GROMDA, 18 sierpnia 2023 [dostęp 2023-08-18] (pol.).
  46. ↑ Jakub Madej, Krwawe i wyczerpujące starcie! Leo Brichta brutalnie rozbił Romana Szymańskiego w trzeciej rundzie | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 14 października 2023 [dostęp 2023-10-14] (pol.).
  47. ↑ Kamil Zejma, Bonusy po gali KSW 87 rozdane. Do kogo trafiły? [online], InTheCage.pl, 17 października 2023 [dostęp 2023-10-17] (pol.).
  48. ↑ Michał Tkaczuk, Pojedynek dwóch czołowych Polaków w wadze lekkiej kolejnym starciem KSW 95 [online], MMA Rocks, 15 kwietnia 2024 [dostęp 2024-04-15] (pol.).
  49. ↑ Jakub Madej, Marcin HELD z pierwszą wygraną w KSW! Roman Szymański przegrał decyzją sędziów po świetnej walce! [online], MMA Rocks, 7 czerwca 2024 [dostęp 2024-06-07] (pol.).
  50. ↑ Roman Szymański – Black Belt Academy [online], black-belt.pl [dostęp 2021-02-22].
  51. ↑ Młodzieżowy Puchar Polski w boksie. eostroleka.pl, 21.11.2010. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-08)]. (pol.).
  52. ↑ Tomasz Ratajczak: KLUB BOKS POZNAŃ TRIUMFUJE W I MEMORIALE IM. B. GAJNEGO. bokser.org, 31.10.2010. (pol.).
  53. ↑ Krzysztof Szuptarski: Smerdel i Dworak zostali wicemistrzami Polski juniorów w boksie. gloswielkopolski.pl, 20.03.2011. (pol.).
  54. ↑ Mistrzostwa Wielkopolski Kadetów i Juniorów w boksie. sportgniezno.pl, 22.02.2011. (pol.).
  55. ↑ Była na IO w Londynie. Przyjechała na MMP do Radomia. cozadzien.pl, 05.10.2012. (pol.).
  56. ↑ SZYMAŃSKI PO ZWYCIĘSTWIE W GRAND PRIX. bokser.org, 08.09.2012. (pol.).
  57. ↑ POZNALIŚMY MEDALISTÓW 83. MP SENIORÓW. bokser.org, 06.03.2012. (pol.).
  58. ↑ 84.Polish National Championships Hala OSiR, Zawiercie. amateur-boxing.strefa.pl, 23.03.2013. (ang.).
  59. ↑ PODSUMOWANIE II GRANDPRIX 2013 GDAŃSK. bokser.org. [dostęp 2013-02-19]. (pol.).
  60. ↑ a b Gold Team Open Championship : Pełne Wyniki !. grapplerinfo.pl. [dostęp 2010-03-21]. (pol.).
  61. ↑ Wyniki Mistrzostw Europy 2010. ibjjf.org. (ang.).
  62. ↑ VI Mistrzostw Polski ADCC: Wyniki!. mmarocks.pl, 03.05.2010. (pol.).
  63. ↑ VII MP ADCC – Częściowe wyniki – GrapplerINFO [online], GrapplerINFO! Chwytasz?, 16 kwietnia 2011 [dostęp 2022-06-23] (pol.).
  64. ↑ Polacy z medalami na Mistrzostwach Świata Juniorów i Weteranów w Grapplingu. grapplerinfo.pl, 06.11.2011. (pol.).
  65. ↑ Wyniki II Mistrzostw Polski No Gi CBJJ. no-gi.pl, 21.05.2013. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-17)]. (pol.).
  66. ↑ Ragnarok 3 – Wyniki!. grapplerinfo.pl, 26.05.2013. (pol.).
  67. ↑ III PP NO GI – Wyniki. grapplerinfo.pl, 05.10.2013. (pol.).
  68. ↑ Roman Szymański [online], Filmweb [dostęp 2019-04-27] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Roman_Szymański_(zawodnik_MMA)&oldid=74060564”