Rościsław Oniszczyk
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
docent nauk matematycznych | |
Alma Mater | |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia |
Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Opolu |
(1) Rektor WSI w Opolu | |
Odznaczenia | |
Rościsław Oniszczyk (ur. 15 marca 1913 w Ostrołęce, zm. 7 października 1991 w Opolu[1]) – polski matematyk, nauczyciel akademicki związany z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Opolu; inicjator, organizator oraz pierwszy rektor Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Opolu.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Młodość
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w 1913 roku w Ostrołęce w rodzinie robotniczej. Szkołę średnią ukończył w Brześciu nad Bugiem. Następnie po uzyskaniu świadectwa dojrzałości rozpoczął studia matematyczne na Uniwersytecie Warszawskim, które musiał przerwać ze względu na wybuch II wojny światowej. Następnie pracował jako nauczyciel w niepełnej szkole średniej w Tomaszowie Lubelskim. Chcąc uniknąć represji ze strony niemieckiego okupanta, podjął pracę jako robotnik w tomaszowskiej mleczarni (do 1944 roku). Przez kolejne trzy lata uczył w szkole średniej we szkole średniej we Włodawie, wracając na studia na Uniwersytet Warszawski, które ukończył magisterium w 1947 roku[2].
Pobyt na Dolnym Śląsku i Opolszczyźnie
[edytuj | edytuj kod]Niedługo potem wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej i przeniósł się na Dolny Śląsk. Pracował przez rok w jaworskiej szkole średniej, a w 1948 roku przeprowadził się do Wrocławia, gdzie początkowo był nauczycielem w szkole średniej, a później do 1954 roku, wykładowcą w Wyższej Szkole Pedagogicznej, która powstawała na bazie Instytutu Pedagogicznego ZNP[2].
Po przeniesieniu uczelni do Opola w 1954 roku, osiedlił się na stałe w tym mieście. W latach 1954–1961 pełnił na Wyższej Szkole Pedagogicznej funkcję dziekana Wydziału Matematyczno-Informatycznego. W tym czasie uzyskał stopień naukowy doktora oraz stanowisko docenta. Został zapamiętany przez swoich współpracowników jako doskonały organizator życia uczelnianego, organizując od podstaw struktury pierwszej opolskiej uczelni[2].
Organizacja WSI w Opolu
[edytuj | edytuj kod]W 1959 roku na prośbę opolskiego oddziału Naczelne Organizacji Technicznej zajął się organizacją w Opolu Punktu Konsultacyjnego Politechniki Śląskiej, prowadzącego inżynierskie studia wieczorowe, zostając jego kierownikiem. Rozpoczął tym samym żmudną pracę organizacyjną, polegającą na pozyskiwaniu wykładowców z politechnik: Śląskiej i Wrocławskiej i z opolskiej WSP, a także pozyskiwania lokali do prowadzenia zajęć oraz tworzenia laboratoriów, jak również niezbędnych na ten cel środków finansowych. Wysiłek ten zaowocował rozpoczęciem w październiku 1959 roku zajęć dydaktycznych na kierunku mechanika i elektrotechnika. Pierwsi studenci Punktu Konsultacyjnego otrzymali dyplomy inżynierskie w 1964 roku[3].
Punkt Konsultacyjny miał stanowić tylko podstawę do utworzenia w Opolu samodzielnej uczelni technicznej. W 1964 roku władze województwa opolskiego, przedstawiciele NOT i Rościsław Oniszczyk zabiegali u ministra szkolnictwa wyższego, Henryka Golańskiego o zezwolenie na przekształcenie punktu konsultacyjnego w samodzielny ośrodek, co zakończyło się fiaskiem. W związku z tym Rościsław Oniszczyk podjął decyzję o dalszej rozbudowie bazy lokalowej oraz laboratoryjnej jak i utworzeniu biblioteki, co zaowocowała wydaniem pozytywnej zgody ministerstwa i powołaniem do życia 1 czerwca 1966 roku Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Opolu, na której pierwszego rektora wybrano właśnie Oniszczyka, którą sprawował nieprzerwanie przez trzy kadencje, do 1975 roku. W czasie jego rządów WSI uzyskała prawa nadawania tytułu zawodowego magistra inżyniera na wszystkich trzech wydziałów: Budownictwa, Elektrycznego oraz Mechanicznego. Po odejściu z funkcji rektora 1 września 1975 roku, objął stanowisko dyrektora Instytutu Matematyki, Fizyki i Chemii, którą sprawował do przejścia na emeryturę we wrześniu 1982 roku[4].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Medal Komisji Edukacji Narodowej
- Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”[5]
- Srebrny Krzyż Zasługi (1955)[6]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wspomnienie o pierwszym rektorze WSI w Opolu Wiadomości Uczelniane nr 4 październik 1991 s. 3-4
- ↑ a b c S. Nicieja, Alma Mater Opoliensis. Ludzie, fakty, wydarzenia, Opole 2004, s. 30.
- ↑ Historia Politechniki Opolskiej [on-line] [dostęp: 8.03.2012]
- ↑ Wrocławskie Środowisko Akademickie. Twórcy i ich uczniowie, pod red. A. Chmielewskiego, Wrocław 2007, s. 232.
- ↑ Wspomnienie o pierwszym rektorze WSI w Opolu Wiadomości Uczelniane nr 4 październik 1991 s. 4
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 86, poz. 1044
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- S. Nicieja, Alma Mater Opoliensis. Ludzie, fakty, wydarzenia, wyd. UO, Opole 2004.
- Wrocławskie Środowisko Akademickie. Twórcy i ich uczniowie, pod red. A. Chmielewskiego, wyd. Ossolineum, Wrocław 2007.
- Urodzeni w 1913
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy II klasy
- Odznaczeni Medalem Komisji Edukacji Narodowej
- Odznaczeni odznaką tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”
- Zmarli w 1991
- Polscy matematycy XX wieku
- Politycy PPR
- Działacze PZPR
- Ludzie urodzeni w Ostrołęce
- Absolwenci Wydziału Matematyki, Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego
- Wykładowcy Uniwersytetu Opolskiego
- Rektorzy Politechniki Opolskiej
- Wykładowcy Politechniki Opolskiej