Sława Przybylska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Sława Przybylska
Ilustracja
Sława Przybylska (2010)
Data i miejsce urodzenia

2 listopada 1932
Międzyrzec Podlaski

Zawód

piosenkarka

Aktywność

od 1957

Wydawnictwo

Muza,
Wifon,
Pronit

Powiązania

Studencki Teatr Satyryków,
Klub Stodoła,
Polskie Radio

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Multimedia w Wikimedia Commons

Sława Przybylska, właściwie Stanisława Przybylska-Krzyżanowska (ur. 2 listopada 1932[1] w Międzyrzecu Podlaskim) – polska piosenkarka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest córką Józefa i Marianny Przybylskich. Po II wojnie światowej wychowywała się w Domu Młodzieży w Krzeszowicach[2][3]. Absolwentka Zespołu Państwowych Szkół Plastycznych w Warszawie, studiowała handel zagraniczny w Szkole Głównej Służby Zagranicznej.

Udzielała się artystycznie już w czasie studiów[4], debiutowała na szerszej scenie pod koniec lat pięćdziesiątych XX w.: w 1956 w STS, a potem śpiewała w Stodole. W 1957 zdobyła I miejsce w ogólnopolskim konkursie Polskiego Radia[5]. Rozgłos zdobyła w 1958 piosenką Pamiętasz, była jesień, podkładając głos w filmie Wojciecha Hasa Pożegnania. W 1960 wystąpiła w filmach Zezowate szczęście, śpiewając piosenkę Kriegsgefangenenpost oraz Niewinni czarodzieje. Wykonuje także piosenki w języku rosyjskim, hiszpańskim oraz jidysz – m.in. Miasteczko Bełz. Jej wykonanie piosenki Minuty nadziei znajduje się w zbiorach Muzeum Holokaustu w USA [6].

27 kwietnia 2007 otrzymała tytuł Honorowego Obywatela Miasta Międzyrzec Podlaski[7]. Odznaczona przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Ponadto laureatka Diamentowego Mikrofonu (2015)[8][9]. W 2012, z okazji 80. urodzin i 55-lecia pracy artystycznej, wyróżniona medalem „Pro Masovia”[10].

Mieszka w Otwocku. Jej mąż Jan Krzyżanowski był m.in. dyrektorem Stołecznej Estrady i Teatru na Targówku[11][12].

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

  • 1959 - Melodie o zmroku
  • 1962 – Sława Przybylska
  • 1963 – Sława Przybylska 2
  • 1966 – Ballady i piosenki
  • 1966 – Ballady i piosenki cz.2
  • 1968 – Nie zakocham się
  • 1970 – U brzegów Candle Rock
  • 1972 – Sława Przybylska
  • 1973 – Jak z dawnych lat
  • 1979 – Związek przyjacielski
  • 1988 – Sława Przybylska śpiewa ulubione przeboje
  • 1992 – Rodzynki z migdałami
  • 1992 – Minuty nadziei
  • 1993 – Ałef-Bejs – Pieśni i piosenki żydowskie
  • 2009 – 40 piosenek Sławy Przybylskiej
  • 2015 – Mój Okudżawa

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ 80. urodziny Sławy Przybylskiej. tvp.info, 2012-11-02. [dostęp 2015-08-07].
  2. ↑ Dla nich też pałac był domem. W: przelom.pl Portal ziemi chrzanowskiej [on-line]. 2010-01-06. [dostęp 2013-03-05].
  3. ↑ Tygodnik Powszechny nr 27 (2817), 6 lipca 2003.
  4. ↑ Informacje dot. kariery akademickiej na podstawie audycji radiowej Jedynki, 1 października 2006, godz. 16.
  5. ↑ Zbigniew Adrjański, Kalejdoskop estradowy. Leksykon polskiej rozrywki 1944-1989. Artyści, twórcy, osobistości, Bellona, Warszawa 2002, s. 369.
  6. ↑ Minuty nadziei Sława Przybylska
  7. ↑ Sława Przybylska. www.miedzyrzec.pl. [dostęp 2022-01-13].
  8. ↑ Laureaci 52. KFPP 2015, [w:] www.Opole.pl [online], Urząd Miasta Opola, 15 lipca 2015 [dostęp 2016-01-22] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-12].
  9. ↑ w, Diamentowy Mikrofon dla Sławy Przybylskiej! Niezwykły koncert w Opolu z okazji 90-lecia Polskiego Radia, Telewizja Polska S.A./TVP Info, 14 czerwca 2015 [dostęp 2016-01-24].
  10. ↑ Pro Masovia – 2012 r.. mazovia.pl. [dostęp 2018-06-07].
  11. ↑ F. Gańczak, Filmowcy w matni bezpieki, przedm. A. Paczkowski, Prószyński i Spółka, Warszawa 2011, s. 263. ISBN 978-83-7648-714-4.
  12. ↑ Jan Krzyżanowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [online] [dostęp 2021-04-08].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sława_Przybylska&oldid=67461417”