Przejdź do zawartości

Sławomir Pietras

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sławomir Pietras
Ilustracja
Sławomir Pietras (1992)
Data i miejsce urodzenia

28 listopada 1943
Czeladź

Zawód, zajęcie

dyrektor teatrów operowych

Miejsce zamieszkania

Poznań

Narodowość

polska

Edukacja

Liceum Kopernika w Będzinie[1]

Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Rodzice

Stefan i Ludgarda z Babczyńskich

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
Cytaty w Wikicytatach

Sławomir Pietras (ur. 28 listopada 1943 w Czeladzi) – polski menedżer kultury, dyrektor naczelny polskich teatrów operowych, wybitny znawca opery i baletu, z wykształcenia prawnik.

Biografia

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Podczas studiów założył Towarzystwo Przyjaciół Opery w Poznaniu[2]. Należał też do Zrzeszenia Studentów Polskich[3].

W latach 1966–1970 był wiceprzewodniczącym Stowarzyszenia Polskiej Młodzieży Muzycznej. Już podczas studiów uprawiał publicystykę muzyczną na łamach „Gazety Poznańskiej” i tygodnika kulturalnego „Nurt”. Był także redaktorem cotygodniowej audycji Margines muzyczny w Polskim Radiu.

W latach 1969–1970 kierownik artystyczny Estrady Poznańskiej, a następnie: asystent dyrektora Opery Śląskiej w Bytomiu (1970–1971), dyrektor administracyjny Opery Wrocławskiej (1971–1972) i Operetki Dolnośląskiej (1972–1973), współzałożyciel i menedżer Polskiego Teatru Tańca (1973–1979), zastępca dyrektora Opery Wrocławskiej (1979–1982), dyrektor naczelny Teatru Wielkiego w Łodzi (1982–1991) i jednocześnie dyrektor naczelny Opery Wrocławskiej (1990–1991), dyrektor naczelny Teatru Wielkiego w Warszawie (1991–1994)[4], dyrektor naczelny Teatru Wielkiego w Poznaniu (1995–2009)[5] i jednocześnie w latach 2005–2006 dyrektor Teatru Wielkiego – Opery Narodowej[2].

W długoletniej karierze menedżerskiej zorganizował kilkadziesiąt tournée zagranicznych kierowanych przez siebie zespołów[6], prezentując je m.in. w Bonn, Stuttgarcie, Heilbronn, Xanten, Hamburgu, Frankfurcie, Bremie, Lubece, Kassel, Getyndze, Bregencji, Zurychu, Amsterdamie, Sztokholmie, Lyonie, Paryżu, Montpellier, Carcassonne, Mesynie, Budapeszcie, Sankt Petersburgu, Moskwie, Mińsku, Barcelonie, Maladze, a nawet na dalekiej Martynice. W latach swoich dyrekcji teatrów w Łodzi, Warszawie i Poznaniu organizował popularne comiesięczne warsztaty operowe dla publiczności[2].

Dyrektor artystyczny Łódzkich Spotkań Baletowych, Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie-Zdroju[7], Festiwalu Ave Maria[8] w Czeladzi, Festiwalu Hoffmannowskiego w Poznaniu[6] i Leszczyńskiego Festiwalu Muzycznego im. Romana Maciejewskiego[9]. Inicjator Poznańskich Dni Verdiego, Poznańskiej Wiosny Baletowej i Lądeckiego Lata Baletowego[10]. Wieloletni współpracownik Festiwalu Adama Didura w Sanoku[11] i Bydgoskiego Festiwalu Operowego.

W latach 1992–1993 zasiadał w Radzie ds. Kultury przy Prezydencie RP. W wyborach samorządowych w 2002 ubiegał się o urząd prezydenta Poznania z ramienia SLD-UP, zajmując 4. miejsce spośród 12 kandydatów[12].

W 2002, wraz z 25 innymi osobami, był sygnatariuszem listu w obronie abpa Juliusza Paetza, podejrzewanego o seksualne molestowanie kleryków[13].

Felietonista „Życia Warszawy”, tygodnika „Angora”[14] i „Gazety Lekarskiej”.

Od 2009 w ramach współpracy z łódzką agencją Grand Tour, programuje wizyty polskich melomanów na spektaklach operowych i baletowych w czołowych teatrach operowych świata (Mediolan, Nowy Jork, Londyn, Paryż, Sankt Petersburg, Moskwa, Werona, Wenecja, Rzym, Wiedeń, Hamburg, Barcelona, Berlin, Tokio, Zurych, Wilno i wiele innych)[15].

Książki

[edytuj | edytuj kod]
  • Sławomir Pietras. Bez kurtyny, opr. Małgorzata Karbowiak, 1991.
  • Felietony operowe, 2016.
  • Wejście dla artystów, felietony, 2018.
  • Zaproszenie do tańca, felietony, 2020.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim[2] i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[16]. Otrzymał tytuł Zasłużonego Działacza Kultury[6]. Przyznano mu honorowe obywatelstwo Poznania, Łodzi, Wrocławia, Będzina (2000)[6], Czeladzi (2004)[17], Lądka-Zdroju (2006)[18], Kudowy-Zdroju[19] i Warszawy (2012)[20].

W 2005 został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[21]. Członek honorowy Polskiego Stowarzyszenia Pedagogów Śpiewu[22].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Ratujmy „Wernyhorę” [online], pierwszeliceum.bedzin.pl [dostęp 2024-10-31] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-08].
  2. ↑ a b c d Nota biograficzna Sławomira Pietrasa. taniecpolska.pl. [dostęp 2024-10-31].
  3. ↑ Sławomir Pietras, Alfabet dla zaawansowanych (121), „Angora” nr 41, 13 października 2024.
  4. ↑ Józef Szczublewski, Teatr Wielki w Warszawie 1833-1993, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1993, s. 827.
  5. ↑ Sławomir Pietras, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2017-08-01].
  6. ↑ a b c d Sławomir Pietras [online], bedzin.pl [dostęp 2017-08-01].
  7. ↑ Festiwalu Moniuszkowski Kudowa-Zdrój 2012 [online], festiwalmoniuszkowski.pl [dostęp 2017-07-07].
  8. ↑ XII Festiwal AVE MARIA [online], mojaczeladz.nazwa.pl [dostęp 2024-10-31] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-01].
  9. ↑ XVII Leszczyński Festiwal Muzyczny im. Romana Maciejewskiego [online], muzeum.leszno.pl [dostęp 2017-07-07].
  10. ↑ Strona główna Międzynarodowego Festiwalu Tańca im. Olgi Sawickiej w Lądku-Zdroju. festiwaltanca.ladek.pl. [dostęp 2017-07-07].
  11. ↑ Smakosz w operze [online], dziennikteatralny.pl [dostęp 2017-08-01].
  12. ↑ Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2024-10-31].
  13. ↑ List otwarty w obronie dobrego imienia abp. Paetza [online], wyborcza.pl, 28 lutego 2002 [dostęp 2024-10-31].
  14. ↑ Redakcja „Angory”. angora.com.pl. [dostęp 2016-02-14].
  15. ↑ O nas [online], grandtour.com.pl [dostęp 2024-10-31].
  16. ↑ M.P. z 2000 r. nr 21, poz. 439 – pkt 27. [dostęp 2014-10-05].
  17. ↑ Sławomir Pietras [online], czeladz.pl [dostęp 2017-08-01].
  18. ↑ Inauguracja Festiwalu Tańca – Honorowi Obywatele Lądka Zdroju [online], ladek.pl [dostęp 2017-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-01].
  19. ↑ Ogród Muzyczny [online], skoraczewski.pl [dostęp 2017-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-01].
  20. ↑ Nota biograficzna Sławomira Pietrasa na stronie Rady Miasta Warszawy. radawarszawy.um.warszawa.pl. [dostęp 2014-01-05].
  21. ↑ Lista laureatów Medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis [online], gov.pl [dostęp 2024-10-31].
  22. ↑ Działalność Polskiego Stowarzyszenia Pedagogów Śpiewu w kadencji 2013–2017. Kronika Nr 5. Eugeniusz Sąsiadek (red.), Piotr Łykowski (współpraca red.). Wrocław: Polskie Stowarzyszenie Pedagogów Śpiewu, 2017, s. 149. ISBN 978-83-938902-2-4.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Józef Szczublewski; Teresa Kilian: Teatr Wielki w Warszawie 1833–1993. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1993. ISBN 83-06-02327-7. OCLC 830052723.
  • Sławomir Pietras, Bez kurtyny, Res Polona, Łódź 1991
  • Sławomir Pietras, Felietony operowe, MultArt, Warszawa 2016, ISBN 978-83-61912-00-2
  • Magdalena Dziadek, Opera Poznańska 1919–2005, dzieje sceny i myśli, z serii „Poznańskie Studia Operowe”, t. 8, Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, Poznań 2007, ISBN 978-83-7063-482-7
  • Nota biograficzna na stronie Artbale
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sławomir_Pietras&oldid=75126637”