Sasino

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sasino
wieś
Ilustracja
Pałac w Sasinie
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

wejherowski

Gmina

Choczewo

Wysokość

–1,5 m n.p.m.

Liczba ludności (2021)

450[2][3]

Strefa numeracyjna

58

Kod pocztowy

84-210[4]

Tablice rejestracyjne

GWE

SIMC

0160459

Położenie na mapie gminy Choczewo
Mapa konturowa gminy Choczewo, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Sasino”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko górnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Sasino”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Sasino”
Położenie na mapie powiatu wejherowskiego
Mapa konturowa powiatu wejherowskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Sasino”
Ziemia54°45′49″N 17°45′43″E/54,763611 17,761944[1]

Sasino[5][6][7] (kaszub. Sasëno) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Choczewo, na obszarze Wysoczyzny Żarnowieckiej.

Wieś jest siedzibą sołectwa Sasino, w którego skład wchodzą również: Białka, Kamieńsko, Osetnik) (w pobliżu Latarnia Morska Stilo), Sasiniec, Sasinko, Zielonka. Na północ od Sasina znajduje się rezerwat przyrody Choczewskie Cisy. Bezpośrednia bliskość Bałtyku i duże kompleksy leśne doprowadziły do przekształcenia się Sasina w miejscowość letniskowo-wypoczynkową.

W miejscowości znajduje się pałac z poł. XIX w. w postaci prostokątnej budowli z dwoma przybudówkami i dwuspadowym dachem[8]. Zbudowany przez Wilhelma von Somnitz. W czasach największego rozkwitu w majątku pracowało ponad 200 osób. W 1945 splądrowany przez żołnierzy Armii Czerwonej, następnie przekształcony kolejno w ośrodek kolonijny i wczasowy. Od 1996 w rękach prywatnych[9].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Atrakcje turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Niedaleko wsi znajduje się unikalny rezerwat przyrody "Choczewskie Cisy". Walory przyrodnicze to np: piękne sosnowe lasy, malownicze wydmy, nadmorskie tereny porośnięte wrzosem i kosodrzewiną, szerokie i nieprzeludnione plaże. Głównym walorem okolicy jest jednak pobliska (3 km) latarnia morska Stilo. Sasino słynie ponadto z dobrej kuchni tutejszych gospodarzy. Rozwija się tu także infrastruktura turystyczna.[10]

Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Sasino[11][12]
SIMC Nazwa Rodzaj
0160465 Białka część wsi
0160471 Kamieńsko część wsi
0160488 Sasiniec część wsi
0160494 Sasinko część wsi
0160502 Zielonka część wsi

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Współczesna struktura demograficzna wioski Sasino na podstawie danych z lat 1995-2009 według roczników GUS-u, z prezentacją danych z 2002 roku[13]:

Tabela 1.1 Poziom populacji wioski w przedziałach wiekowych[13]
WYSZCZEGÓLNIENIE J.
m.
POPULACJA MIESZKAŃCÓW
(w przedziałach wiekowych w 2002 roku)
OGÓŁEM 0-9 10-19 20-29 30-39 40-49 50-59 60-69 70-79 80+
I. OGÓŁEM os. 447 54 86 69 62 59 42 39 27 9
odsetek % 100 12,1 19,2 15,4 13,9 13,2 9,4 8,8 6 2
1. WEDŁUG PŁCI
A. Mężczyzn os. 228 24 50 39 33 31 17 20 9 5
odsetek % 50,9 5,4 11,1 8,7 7,4 6,9 3,8 4,5 2 1,1
B. Kobiet os. 219 30 36 30 29 28 25 19 18 4
odsetek % 49,1 6,7 8,1 6,7 6,5 6,3 5,6 4,3 4 0,9


Rysunek 1.1 Piramida populacji – struktura płci i wieku wioski[13]
Tabela 1.2 Poziom populacji wioski w grupach wiekowych[13]
WYSZCZEGÓLNIENIE J.
m.
POPULACJA MIESZKAŃCÓW
(w grupach wiekowych w 2002 roku)
OGÓŁEM Mężczyzn Kobiet
I. OGÓŁEM os. 447 228 219
odsetek % 100 50,9 49,1
1. W WIEKU
A. Przedprodukcyjnym os. 117 60 57
odsetek % 26,2 13,4 12,8
B. Produkcyjnym os. 266 145 121
odsetek % 59,5 32,4 27,1
a. mobilnym os. 181 102 79
odsetek % 40,5 22,8 17,7
b. niemobilnym os. 85 43 42
odsetek % 19 9,6 9,4
C. Poprodukcyjnym os. 64 23 41
odsetek % 14,3 5,1 9,2

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 121010
  2. Miejscowość statystyczna jest to zespół miejscowości, który przyjmuje nazwę miejscowości wiodącej. Zespół ten z reguły stanowią wieś i przyległe do niej mniejsze miejscowości. Dla wymienionych miejscowości statystycznych są to: Sasino – Sasino, Białka, Kamieńsko, Osetnik, Sasiniec, Sasinko, Zielonka.
  3. Polska w Liczbach [online], polskawliczbach.pl [dostęp 2023-11-24] (pol.).
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1134 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. Janusz Sitek: Nazwy geograficzne Rzeczypospolitej Polskiej. Ministerstwo Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, Główny Geodeta Kraju, Urząd Rady Ministrów, Komisja Ustalania Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. Eugeniusza Romera, 1991. ISBN 83-7000-071-1.
  6. Jan Bielec (red.), Stanisława Szwałek: Wykaz urzędowych nazw miejscowości w Polsce. Ministerstwo Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska. T. III: P - Ż. Warszawa: GUS, 1982.
  7. Sasino, wieś, gmina Choczewo, powiat wejherowski, województwo pomorskie. [w:] Mapa topograficzna w skali 1:10 000. ORTO [on-line]. Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2011, geoportal.gov.pl [dostęp 2011-03-16]. (pol.).
  8. Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 237, ISBN 978-83-7495-133-3.
  9. Sasino
  10. Sasino [online], sasino.pl [dostęp 2024-04-25] (ang.).
  11. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  12. GUS. Rejestr TERYT
  13. a b c d Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast. GUS, 2011, demografia.stat.gov.pl [dostęp 2011-03-10]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bielec Jan (red.), Szwałek Stanisława: Wykaz urzędowych nazw miejscowości w Polsce. Ministerstwo Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska. T. III: P - Ż. Warszawa: GUS, 1982.
  • Sitek Janusz: Nazwy geograficzne Rzeczypospolitej Polskiej. Ministerstwo Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, Główny Geodeta Kraju, Urząd Rady Ministrów, Komisja Ustalania Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. Eugeniusza Romera, 1991. ISBN 83-7000-071-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]