Siedlce (powiat lubiński)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Siedlce
wieś
Ilustracja
Kościół św. Michała Archanioła w Siedlcach
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

lubiński

Gmina

Lubin

Wysokość

110 m n.p.m.

Liczba ludności (III 2011)

484

Strefa numeracyjna

76

Kod pocztowy

59-300[2]

Tablice rejestracyjne

DLU

SIMC

0365486

Położenie na mapie gminy wiejskiej Lubin
Mapa konturowa gminy wiejskiej Lubin, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Siedlce”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Siedlce”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Siedlce”
Położenie na mapie powiatu lubińskiego
Mapa konturowa powiatu lubińskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Siedlce”
Ziemia51°23′59″N 16°18′12″E/51,399722 16,303333[1]
Strona internetowa

Siedlcewieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubińskim, w gminie Lubin.

Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa legnickiego.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Siedlce położone są w południowo-zachodniej Polsce, w pasie Niziny Śląsko-Łużyckiej, na łagodnym wzniesieniu moreny dennej w północno-wschodniej części Wysoczyzny Lubińskiej, na wysokości 110 m n.p.m., około 7 km na wschód od Lubina. Obszar wsi położony jest na terenie, który w przeszłości objęty był zlodowaceniem środkowo-polskim.

Opis zabudowy[edytuj | edytuj kod]

Duża wieś o nieregularnym kształcie i zwartej zabudowie. Zabudowa wsi składa się z pojedynczych budynków gospodarczo-mieszkalnych rozlokowanych po obu stronach dróg i Strugi Księginickiej, której źródła usytuowane są na północny zachód od wsi. Jest to wieś typu wielodrożnica, o charakterze rolniczym ciągnąca się na długości około 2,0 km. Wokół wsi rozciągają się rozległe użytki rolne, a przez wieś poprzecznie przebiega droga krajowa nr 36. Występują niewielkie pasy zieleni z drzew liściastych, wzdłuż potoku i miedz oraz w formie przydomowych nasadzeń. We wsi zachowało się kilka zabudowań gospodarskich z przełomu XIX/XX wieku, ruiny pałacu, kościół pw. św. Michała Archanioła z 1335 roku, zbudowania folwarczne oraz zdewastowany ogród pałacowy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Najstarsze ślady pobytu człowieka w rejonie Siedlec pochodzą z młodszej epoki kamiennej neolitu, o pobycie człowieka świadczą znalezione pojedyncze przedmioty oraz ich fragmenty. Bardziej udokumentowany jest okres kultury unietyckiej z epoki brązu.

Wieś powstała w 1257 roku na prawie niemieckim. Pierwsza wzmianka o miejscowości pojawia się w tym samym roku (1257), w dokumencie lokacyjnym wystawionym w Głogowie przez księcia Konrada I głogowskiego, w którym wymieniona jest kaplica i sołtys Berthold. W bulli papieskiej z 1267 roku papieża Klemensa IV, w której potwierdzone są dobra klasztoru trzebnickiego, oraz wykaz osad płacących dziesięcinę klasztorowi w Trzebnicy, wśród których wymienione są "Sedlce" Siedlce. Siedlce w XIII i XIV wieku były wsią parafialną. Obok lenna kościelnego znajdowało się w osadzie wolne sędziostwo. W roku 1372 wioskę sprzedano rycerzowi polskiego pochodzenia, który był prekursorem rozbudowy kościoła w Siedlcach. Za jego czasów wybudowano nawę, a na zworniku sklepienia prezbiterium umieszczono herb fundatora - Korab. Z początkiem XV wieku właścicielami wsi staje się ród Nostitzów. W drugiej połowie XVI wieku rodzina von Nostitz zbudowała renesansowy dwór. Jedyną jego pozostałością są fragmenty fosy. W 1597 roku Ewa von Nostitz ufundowała ambonę i chrzcielnicę. W 1612 roku jej synowie ufundowali nad lożą kolatorską oraz założono strop kasetonowy ozdobiony scenami biblijnymi. W 1751 roku wieś oraz posiadłość nabył oficer armii pruskiej Ludwik Anton von Wechmar, za którego po północnej stronie kościoła zbudowano kaplicę z kryptą, w której zostały umieszczone liczne sarkofagi zmarłych dziedziców Siedlec. W XIX wieku, po przeciwnej stronie drogi wiejskiej, zbudowano folwark, zaś barokowy ogród przekształcono w ogród krajobrazowy. Ród von Wechmar posiadłość utrzymywał do 1945 roku. Ostatnim właścicielem posiadłości był Hans Heinrich von Wechmar.

Wraz ze wzrostem wpływów niemieckich Siedlce zmieniały nazwę: Zedlice (1289), Czedlicz (1376), Zedlitz.

W okresie II wojny światowej w Siedlcach mieścił się podobóz jeniecki, w którym Niemcy przetrzymywali polskich żołnierzy z kampanii wrześniowej 1939 roku

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[3]:

  • zespół kościoła parafialnego pw. św. Michała Archanioła
    • kościół gotycki z 1372 r., przebudowany na początku XVII w., na początku XX w.; z barokowym wystrojem wnętrza z lożą kolatorską i emporami zdobionymi malowidłami przedstawiające sceny biblijne i stropem kasetonowym z 1618 r. przedstawiający Księgę Rodzaju
    • dzwonnica, drewniana, z XIX wieku
    • cmentarz
  • zespół pałacowo-parkowy, z 1730 roku, XIX w.

inne zabytki:

  • kamienne płyty nagrobne przedstawicieli rodziny Nostitzów z XVI i XVII wieku.

Oświata[edytuj | edytuj kod]

W Siedlcach mieści się Szkoła Podstawowa im. Henryka Sienkiewicza, która swoim obwodem obejmuje miejscowości: Czerniec, Dąbrowa Górna, Gola, Księginice, Miroszowice, Siedlce, Składowice, Ustronie, Zalesie.[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 121804
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1154 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 108. [dostęp 2012-09-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
  4. Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego [online], Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego [dostęp 2023-02-24] (pol.).