Klemens IV

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Klemens IV
Clemens Quartus
Gui Faucoi le Gros
Papież
Biskup Rzymu
Ilustracja
Herb duchownego
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

23 listopada przed 1200
Saint-Gilles

Data i miejsce śmierci

29 listopada 1268
Viterbo

Miejsce pochówku ?
Papież
Okres sprawowania

1265-1268

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

1257

Sakra biskupia

brak danych

Kreacja kardynalska

1261
Urban IV

Kościół tytularny

Sabina

Pontyfikat

5 lutego 1265

Klemens IV (łac. Clemens IV, właśc. Guy Foulques; ur. 23 listopada przed 1200 w Saint-Gilles, zm. 29 listopada 1268 w Viterbo[1]) – papież w okresie od 5 lutego 1265 do 29 listopada 1268[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Z pochodzenia był Francuzem, synem sędziego[1]. Studiował prawo w Paryżu; był żonaty i miał dwie córki[1]. Po śmierci żony, przyjął święcenia kapłańskie[2]. Początkowo był doradcą Ludwika IX, w 1259 r. został arcybiskupem Narbonne, a w grudniu 1261 kardynałem-biskupem Sabiny[1]. Był pierwszym kardynałem nominowanym przez papieża Urbana IV, a 5 lutego 1265 został wybrany na papieża.

Klemens IV był znany ze skromnego trybu życia, podobno przez długi czas pościł. Poprosił Karola Andegaweńskiego, by ten pomógł mu w walce z Hohenstaufami, zwłaszcza z Manfredem[1]. 28 czerwca 1265 roku pięciu kardynałów, z upoważnienia Klemensa, koronowało Karola I, na króla Sycylii[1]. Podjęta wkrótce krucjata, przeciw Manfredowi, zakończyła się bitwą pod Benewentem (26 lutego 1266), kiedy to wojska niemieckie zostały rozgromione, a sam Manfred zginął[1]. Wkrótce potem, ostatni z dynastii Hohenstaufów, Konradyn, zagroził Rzymowi, więc papież obłożył go ekskomuniką i pozbawił tronu jerozolimskiego[1]. Niebawem, Karol I pokonał Konradyna w bitwie pod Tagliacozzo (23 lipca 1268), a niemieckiego władcę nakazał ściąć[1].

26 marca 1267 roku kanonizował Jadwigę Śląską, żonę Henryka Brodatego[2]. Wydał bullę Licet ecclesiarum, która zastrzegała papieżowi prawo do wszystkich wakujących w kurii beneficjów[3]. Korespondował także z Michałem VIII Paleologiem, jednak nie doszło do takiego ocieplenia relacji między Kościołami, jak za czasów Urbana IV[1].

Klemens IV zmarł 29 listopada 1268 w Viterbo[2]. Po jego śmierci nastąpiła trzyletnia sediswakancja[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 274-275. ISBN 83-06-02633-0.
  2. a b c d e Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 100-101. ISBN 83-7006-437-X.
  3. Michał Gryczyński: Poczet papieży. Warszawa: Demart, 2009. ISBN 978-83-7427-468-5.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]