51°13′57″N 17°06′42″E/51,232500 17,111667Siedlec (województwo dolnośląskie)
| wieś | |
 Dworzec kolejowy w Siedlcu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
695[1] |
| Strefa numeracyjna |
071 |
| Kod pocztowy |
55-095[2] |
| Tablice rejestracyjne |
DWR |
| SIMC |
0874012 |
Położenie na mapie gminy Długołęka  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wrocławskiego  | |
| 51°13′57″N 17°06′42″E/51,232500 17,111667
| |
Siedlec (dawniej: Siedlec Trzebnicki, niem. Zedlitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Długołęka.
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie wrocławskim.
Krótki opis[edytuj | edytuj kod]
We wsi znajduje się położony w obrębie parku krajobrazowego dwór i staw, stadniny koni, zabytki techniki na dworcu kolejowym, pompa wodna i dawny peron. Odbywają się coroczne imprezy hippiczne.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Początki miejscowości sięgają roku 1245. Wieś położona w dawnym księstwie oleśnickim, późniejszym powiecie trzebnickim. Niemiecka nazwa wsi to Zedlitz. Najstarsza wiadomość o wsi pochodzi z 1387 r., kiedy to właścicielem był Pilgram von Pritezelwitz. Kolejnymi właścicielami byli: 1520 r. von Rediger, 1617 r. von Rothkirch, 1641 r. Georg von Lowe, 1651 r. von Jaloski, 1701 r. Fryderyk von Frankenberg. W latach 1877-1945 właścicielami byli Paserowie.
Okres powojenny[edytuj | edytuj kod]
Po II wojnie światowej miejscowość wróciła do Polski. Pierwsi osadnicy przyjechali tutaj w 1945 r. Wieś nosiła wtedy nazwę Siedlice, później zmieniono ją na Siedlec. Na przestrzeni lat miejscowość zmieniła się. Początkowo 4-klasowa szkoła podstawowa mieściła się w niewielkim budynku. Kierownikiem szkoły był Władysław Czerwieniec, a następnie Stanisław Śliwiński. Były budynek szkolny był pałacem, zamieszkiwali go tuż po wojnie Niemcy, a potem dłuższy czas był pusty. Pierwszy sklep w Siedlcu mieścił się u p. Winczuka. W tym samym budynku był też bank. Urząd Gminy miał swą siedzibę w domu p. Platy. Na miejscu obecnej świetlicy stała kiedyś remiza, którą po likwidacji straży pożarnej zamieniono na magazyn. Świetlica wiejska natomiast znajdowała się w baraku koło parku. Drugi sklep mieścił się w budynku p. Kędry (ten sam budynek wykorzystany był jako sala katechetyczna). Kędra gościł również u siebie spółdzielnię szewską i zakład krawiecki. Niedaleko remizy stała kuźnia, w której pracował Julian Miśta; natomiast leśniczy, Stanisław Grakowicz, mieszkał w leśniczówce pod lasem. Okoliczne grunty rolne były w latach 50. XX wieku własnością instytucji pn. Państwowe Nieruchomości Ziemskie (PNZ). Nazwę zmieniono potem na Państwowe Gospodarstwo Rolne (PGR), które niedawno (lata 90. XX wieku) zostało zlikwidowane.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[3]:
- zespół pałacowy (nr 61), z połowy XIX w.:
- pałac
- park
- folwark:
- stodoła, szachulcowa
- spichrz, szachulcowa
- stajnia
- obora
inne zabytki:
- dworzec kolejowy w Siedlcu na trasie Wrocław Psie Pole – Trzebnica.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1158 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 228. [dostęp 2012-10-28].
- Siedziba gminy: Długołęka
