51°13′57″N 17°06′42″E/51,232500 17,111667Siedlec (województwo dolnośląskie)
|
||
 Dworzec kolejowy w Siedlcu |
||
| Państwo |  Polska |
|
| Województwo | dolnośląskie | |
| Powiat | wrocławski | |
| Gmina | Długołęka | |
| Liczba ludności (III 2011) | 695[1] | |
| Strefa numeracyjna | (+48) 071 | |
| Kod pocztowy | 55-095 Mirków | |
| Tablice rejestracyjne | DWR | |
| SIMC | 0874012 | |
|
Położenie na mapie gminy Długołęka
 Siedlec
|
||
|
Położenie na mapie powiatu wrocławskiego
Siedlec
|
||
|
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Siedlec
|
||
|
Położenie na mapie Polski
Siedlec
|
||
| 51°13′57″N 17°06′42″E/51,232500 17,111667 |
||
Siedlec (dawniej: Siedlec Trzebnicki niem. Zedlitz ) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Długołęka.
Spis treści
Podział administracyjny[edytuj]
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie wrocławskim.
Krótki opis[edytuj]
We wsi znajduje się położony w obrębie parku krajobrazowego dwór i staw, stadniny koni, zabytki techniki na dworcu kolejowym, pompa wodna i dawny peron. Odbywają się coroczne imprezy hippiczne.
Historia[edytuj]
Początki miejscowości sięgają roku 1245. Wieś położona w dawnym księstwie oleśnickim, późniejszym powiecie trzebnickim. Niemiecka nazwa wsi to Zedlitz. Najstarsza wiadomość o wsi pochodzi z 1387 r., kiedy to właścicielem był Pilgram von Pritezelwitz. Kolejnymi właścicielami byli: 1520 r. von Rediger, 1617 r. von Rothkirch, 1641 r. Georg von Lowe, 1651 r. von Jaloski, 1701 r. Fryderyk von Frankenberg. W latach 1877-1945 właścicielami byli Paserowie.
Okres powojenny[edytuj]
Po II wojnie światowej miejscowość wróciła do Polski. Pierwsi osadnicy przyjechali tutaj w 1945 r. Wieś nosiła wtedy nazwę Siedlice, później zmieniono ją na Siedlec. Na przestrzeni lat miejscowość zmieniła się. Początkowo 4-klasowa szkoła podstawowa mieściła się w niewielkim budynku. Kierownikiem szkoły był Władysław Czerwieniec, a następnie Stanisław Śliwiński. Były budynek szkolny był pałacem, zamieszkiwali go tuż po wojnie Niemcy, a potem dłuższy czas był pusty. Pierwszy sklep w Siedlcu mieścił się u p. Winczuka. W tym samym budynku był też bank. Urząd Gminy miał swą siedzibę w domu p. Platy. Na miejscu obecnej świetlicy stała kiedyś remiza, którą po likwidacji straży pożarnej zamieniono na magazyn. Świetlica wiejska natomiast znajdowała się w baraku koło parku. Drugi sklep mieścił się w budynku p. Kędry (ten sam budynek wykorzystany był jako sala katechetyczna). Kędra gościł również u siebie spółdzielnię szewską i zakład krawiecki. Niedaleko remizy stała kuźnia, w której pracował Julian Miśta; natomiast leśniczy, Stanisław Grakowicz, mieszkał w leśniczówce pod lasem. Okoliczne grunty rolne były w latach 50. XX wieku własnością instytucji pn. Państwowe Nieruchomości Ziemskie (PNZ). Nazwę zmieniono potem na Państwowe Gospodarstwo Rolne (PGR), które niedawno (lata 90. XX wieku) zostało zlikwidowane.
Zabytki[edytuj]
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisany jest[2]:
- zespół pałacowy (nr 61), z połowy XIX w.:
- pałac
- park
- folwark:
- stodoła, szachulcowa
- spichrz, szachulcowa
- stajnia
- obora
inne zabytki:
- dworzec kolejowy w Siedlcu na trasie Wrocław Psie Pole – Trzebnica.
Zobacz też[edytuj]
Przypisy
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 28.10.2012]. s. 228.
|
|||||||||||||||||
