Simone Martini

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Simone Martini
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

ok. 1284
Siena

Data i miejsce śmierci

1344
Awinion

Narodowość

włoska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

gotyk

Simone Martini (ur. ok. 1284 w Sienie, zm. w 1344 w Awinionie) – włoski malarz gotycki, przedstawiciel szkoły sieneńskiej. Ożeniony z Giovanną, siostrą malarza Lippo Memmi. Działał w Sienie, Pizie, Asyżu, Neapolu i Awinionie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Inspirował się twórczością swojego nauczyciela, Duccia, pracami rzeźbiarza Giovanniego Pisano, a największy wpływ wywarła na niego sztuka francuskiego gotyku.

W 1315 namalował w sali miejskiej rady w Palazzo Publico w Sienie fresk przedstawiający Madonnę pośród aniołów i świętych – Maestę, silnie nawiązujący do dzieła Duccia z lat 1308-1311. W 1328 na przeciwległej ścianie sportretował we fresku wodza wojsk sieneńskich, pogromcę Florencji – kondotiera Guidoriccio da Fogliano de'Ricci. Jest to jeden z najwcześniejszych kommemoratywnych portretów konnych. W tle artysta umieścił rozległy pejzaż z namiotami żołnierzy, a także obwarowaniami miasta i twierdzami.

Typ Madonny stworzony przez Simone Martiniego miał wielką wagę dla malarstwa sieneńskiego. Można go zaobserwować w ołtarzu Maesta, namalowanym w 1320 dla kościoła dominikanów w Pizie. Z roku 1333 pochodzi Zwiastowanie, wykonane wspólnie z Lippo Memmim (obecnie w Galerii Uffizi). Wielokrotnie zachwycano się dekoracyjną, wyrafinowaną linią obiegającą precyzyjnie sylwetki postaci. Do tego obrazu nawiąże później współczesny Simone Martiniemu Ambrogio Lorenzetti w swoim Zwiastowaniu z 1344. W Asyżu Martini namalował jedenaście fresków przedstawiających żywot św. Marcina.

Lata 1339-1344 Simone Martini spędził na dworze papieskim w Awinionie. Tam namalował Chrystusa powracającego do swoich rodziców (1342) – bardzo rzadki temat. Prawdopodobnie była to część dyptyku. Zaprzyjaźnił się także z Petrarką i zilustrował jego manuskrypt (dotyczący Wergiliusza). Z jego prac w pałacu papieskim i w katedrze zachowały się fragmenty fresku nad portykiem Notre Dame des Doms. Pochodzą prawdopodobnie z 1341 roku.

Jego wpływ na czternastowieczne malarstwo francuskie jest trudny do oszacowania. Za to w Sieneńczycy okrzyknęli go ich największym malarzem. Uczniami Martiniego byli: Lippo Memmi, Luca di Tommè, Bern i Giacomo di Mino.

Dzieła[edytuj | edytuj kod]