Sisebut (władca Wizygotów)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Sisebut
Król Wizygotów
Ilustracja
Król Wizygotów
Okres

od 612
do 621

Poprzednik

Gundemar

Następca

Rekkared II

Dane biograficzne
Data śmierci

621

Dzieci

Rekkared II

Złota moneta z napisem Sisebutus Rex

Sisebut (ur. ?, zm. 621) – król Wizygotów w latach 612–621.

Sisebut prowadził wiele kampanii wojennych. Dwie z nich, przeciwko Bizantyńczykom uwieńczone podpisaniem korzystnego pokoju w 616[1], prowadził osobiście. Jego dowódcy stłumili powstanie w Asturii i pokonali Ruccones. Sisebut pokonał również księcia o imieniu Franco, dzięki czemu odzyskał Kantabrię, która, według kronikarza Fredegara, znajdowała się pod panowaniem frankijskim, co jest jednak mało prawdopodobne.

W Afryce pokonał Maurów[1] i zdobył Ceutę oraz Tanger.

Sisebut wydał dekret, w którym nakazał ochrzcić wszystkich Żydów żyjących w królestwie. To postanowienie nie przysporzyło mu jednak popularności. Po jego śmierci zwołano w Toledo czwarty synod Kościoła Wizygockiego (633), na którym to obradowano o sposobach i skutkach cofnięcia tej decyzji. Skrytykowano przymusową zmianę wiary, lecz nie pozwolono ochrzczonym Żydom powrócić do swej wiary, gdyż sakrament chrztu jest nieodwracalny.

Sisebut wysłał do Adaloalda list, w którym zachęcał młodego króla Longobardów i jego matkę, która była regentką, do zdecydowanej walki z arianizmem[2].

Władca był aktywny na niwie literackiej i interesował się zagadnieniami naukowymi. Przyjaźnił się z Izydorem z Sewilli. Napisał traktat o zaćmieniach Słońca i Księżyca oraz żywot św. Dezyderiusza z Vienne[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]