Pelayo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pelayo
Ilustracja
Król Asturii
Okres

od 718
do 737

Poprzednik

brak

Następca

Favila

Dane biograficzne
Data urodzenia

ok. 690

Data śmierci

737

Ojciec

Fafila

Żona

Gaudiosa

Dzieci

Favila
Ermesinda, żona Alfonsa I

Pelayo, Pelagiusz (zm. 737 w Cangas de Onís) – wizygocki wódz, który zapoczątkował rekonkwistę, pierwszy król Asturii.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn wizygockiego księcia Fafili. Był krewnym króla Wizygotów, Roderyka.

Podczas najazdu Maurów na Półwysep Iberyjski służył w królewskiej straży. W 711 r. był uczestnikiem bitwy pod Jerez de la Frontera, podczas której Wizygoci zostali doszczętnie rozbici.

Po upadku państwa wizygockiego w Hiszpanii Pelagiuszowi udało się zebrać resztki armii i schronić w północnej części kraju, skąd kontynuował walkę. Odmówił płacenia trybutu najeźdźcom i zaczął jednoczyć miejscową ludność organizując z niej oddziały zbrojne. W górach Asturii wzniecił powstanie przeciwko muzułmanom, które przerodziło się w wojnę o niepodległość kraju – rekonkwistę. W 718 roku został ogłoszony przez chrześcijan z Galicji królem. Na oswobodzonym terytorium zorganizował państwo z siedzibą władzy w Cangas de Onis.

W 722 (lub 718[1]) roku na czele swoich oddziałów pokonał w bitwie pod Covadongą Maurów zmuszając ich do opuszczenia Asturii.

Przed śmiercią uczynił swoim następcą syna, Favilę. Pochowany został w sanktuarium w Covadonga.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tadeusz Miłkowski, Paweł Machcewicz: Historia Hiszpanii. Wyd. I. Wrocław: Ossolineum, 1998, s. 60. ISBN 83-04-04403-X.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Małgorzata Hertmanowicz-Brzoza, Kamil Stepan, Słownik władców świata, Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2005, ISBN 83-7435-077-6, OCLC 749692036.