Smochowice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Smochowice
Część miasta Poznania
Ilustracja
Ulica Lubowska – typowa zabudowa
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Miasto

Poznań

Dzielnica

Osiedle Krzyżowniki-Smochowice

Strefa numeracyjna

(+48) 61

Tablice rejestracyjne

PO, PY

brak współrzędnych
Ulica Człuchowska – typowa zabudowa
Ulica Leśnowolska – szkoła
Stara zabudowa ulicy Sianowskiej

Smochowice – część Poznania, w zachodnim obszarze miasta, na osiedlu Krzyżowniki-Smochowice.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Sąsiaduje z Wolą i Sytkowem. Jest to głównie osiedle domów jednorodzinnych. Osiedle znajduje się niedaleko drogi krajowej nr 92 łączącej Świecko z Warszawą. Dookoła znajduje się wiele lasów oraz Jezioro Kierskie i Strzeszyńskie.

Skrajem północno-wschodnim przebiega linia kolejowa nr 351 z Poznania do Szczecina – pierwsza linia, która dotarła do Poznania w 1848 i znajduje się stacja kolejowa Poznań Wola[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Nazwa wywodzi się od potomków Smocha, czyli Smochowiców. Smoch to skrócona wersja imienia Smogorz (obecnego w Bulli gnieźnieńskiej). W 1253 nazwę zapisano jako Smochovici[2].

Smochowice wraz z Krzyżownikami włączono do Poznania przez władze niemieckie w 1940 roku, formalnie władze polskie przyłączyły dzielnice do Poznania w 1950. Budownictwo jednorodzinne zaczęło się tutaj rozwijać w latach 60. XX w. Na cmentarzu parafialnym pochowany jest archeolog Józef Kostrzewski.

Zabudowa[edytuj | edytuj kod]

Na Smochowicach znajdują się:

  • kościół pod wezwaniem Imienia Maryi,
  • pomnik Bogdana Jańskiego,
  • Szkoła podstawowa nr 57 im. Józefa Kostrzewskiego (w 1988 odsłonięto tu tablicę pamiątkową ku czci eksterminowanych w budynku szkolnym Żydów i jeńców francuskich[3]),
  • prywatna szkoła podstawowa Olimpijczyk,
  • publiczne przedszkole nr 14 Polne kwiaty,
  • niepubliczne przedszkole Czerwony Kapturek,
  • niepubliczne przedszkole CUDAK
  • niepubliczne przedszkole Akademia Przyrody
  • niepubliczne przedszkole Zaczarowany Dworek
  • niepubliczny żłobek Tęcza
  • boisko piłkarskie, niepełnowymiarowe,
  • ogrody działkowe Zakątek – ul. Polanowska 34,
  • cmentarz parafialny przy ul. Braniewskiej/Lubowskiej.

Komunikacja[edytuj | edytuj kod]

Do Smochowic docierają następujące linie autobusowe na zlecenie ZTM Poznań[4][5]:

Numer Rodzaj linii Trasa Przewoźnik
156 dzienna KrzyżownikiOgrody MPK Poznań
Rokbus Rokietnica
186 dzienna Kiekrz ↔ Ogrody • MPK Poznań
• Rokbus Rokietnica
239 nocna Poznań Główny → Wichrowa MPK Poznań
241 nocna Poznań Główny → Tarnowo Podgórne/Centrum[a] MPK Poznań
801 podmiejska Baranowo/os. Rubinowe ↔ Ogrody • MPK Poznań
• Rokbus Rokietnica

Ciekawostka[edytuj | edytuj kod]

Do marca 1970 z Ogrodów na Smochowice kursował trolejbus. Linia od lat 40. do lutego 1954 roku posiadała oznaczenie U[6], a następnie numer 103. Pętla była zlokalizowana na wysokości skrzyżowania ulicy Jarosława Dąbrowskiego z ulicą Santocką[7].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Wyznaczone kursy do pętli Lusowo/Kościół

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Załącznik nr 1 do uchwały nr LXXV/1063/V/2010 Rady Miasta Poznania z dnia 9 lipca 2010 r. w sprawie połączenia Osiedla Wola i Osiedla Lotników Wielkopolskich w jedno Osiedle o nazwie Wola w ramach reformy funkcjonalnej jednostek pomocniczych w Poznaniu, Dziennik Urzędowy Województwa Wielkopolskiego 2010.180.3361. [w:] edziennik.poznan.uw.gov.pl [on-line]. [dostęp 2020-03-29].
  2. Bogdan Walczak, Co mówią nazwy?, w: Kronika Miasta Poznania, nr 3/2013, s.67, ISSN 0137-3552
  3. Wydarzenia w Poznaniu w 1988 roku. Część druga, w: Kronika Miasta Poznania, nr 3/1989, s.195, ISSN 0137-3552
  4. Zarząd Transportu Miejskiego w Poznaniu: Mapa sieci połączeń ZTM Poznań. ztm.poznan.pl, 2019-01-09. [dostęp 2019-01-18]. (pol. • ang.).
  5. Zarząd Transportu Miejskiego w Poznaniu: Mapa sieci połączeń nocnych ZTM Poznań. ztm.poznan.pl, 2019-01-09. [dostęp 2019-01-18]. (pol. • ang.).
  6. Plan stołecznego miasta Poznania, Poznań: Wydział Geodezyjny Prezydium M. R. N. w Poznaniu, 1951.
  7. Plan Poznania, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1966.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]