Jan Wincenty Kopff: Różnice pomiędzy wersjami

Jan Wincenty Kopff
Data i miejsce urodzenia	1763 ; Igława
Data i miejsce śmierci	18 kwietnia 1832 ; Kraków
Zawód, zajęcie	malarz
Małżeństwo	Tekla Danielska
Dzieci	8, wśród nich Ludwika, Konstanty, Wiktor
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Aktualna wersja na dzień 14:12, 7 kwi 2024

Jan Wincenty Kopff (Kopf, Köpf; ur. 19 grudnia 1763 w Igławie na Morawach, zm. 18 kwietnia 1832 w Krakowie) – polski malarz niemieckiego pochodzenia, aktywny w Krakowie i okolicach w końcu XVIII i I połowie XIX wieku.

Powiązany rodzinnie z Estreicherami osiadł w Krakowie, kształcił się tam i w Warszawie. Zajmował się głównie malarstwem portretowym. Większość jego prac, na ogół nie sygnowanych, uważa się za zaginione.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z niemieckiej rodziny osiadłej na Morawach. Urodził się 19 grudnia 1763 roku w Igławie. Jego matka wywodziła się z rodziny Oesterreicherów, a jej bratem był malarz Dominik Oesterreicher, który sprowadził swojego siostrzeńca do Krakowa około 1780 roku^[1].

Kopff początkowo pobierał u niego nauki w zakresie malarstwa, a następnie wyjechał do Warszawy. Krótko uczęszczał do prywatnej szkoły Franciszka Smuglewicza, po czym kształcił się w pracowni Marcella Bacciarelliego. Został dostrzeżony przez króla Stanisława Augusta i wyróżniony złotym medalem^[a]. W 1790 roku powrócił do Krakowa, gdzie osiadł na stałe oraz zaczął udzielać lekcji malarstwa i rysunku. Trzy lata później, razem z wujem, podjął próbę uniezależnienia się od krakowskiego cechu malarzy – występując jako malarz podległy Akademii Krakowskiej odmówił zapisania się do cechu i uiszczania składek na jego rzecz. Ostatecznie nie odniósł trwałego powodzenia i w 1796 roku, w tym samym czasie co wuj, wstąpił do cechu, razem ze swoim czeladnikiem Józefem Kosińskim i uczniem Wojciechem Gurnieskim^[2].

W 1797 roku poślubił Teklę Danielską. Małżeństwo doczekało się ośmiorga dzieci, lecz tylko troje spośród nich osiągnęło wiek dojrzały – córka Ludwika oraz synowie Konstanty i Wiktor. Kopff, jakkolwiek w piśmie stale posługiwał się językiem niemieckim, to zżył się z polskim otoczeniem. Jego dzieci wyniosły z domu gruntowną znajomość języka i dziejów Polski. Silnie związany z Krakowem, utrzymywał bliskie kontakty nie tylko z Estreicherami, ale również z Ambrożym Grabowskim i Józefem Peszką. Wśród jego uczniów znaleźli się syn Konstanty oraz (przed 1803) Jan Pfeiffer^[3].

Kopff zajmował się głównie malarstwem portretowym^[4]. Założenie w 1818 roku Szkoła Rysunku i Malarstwa przy Uniwersytecie Jagiellońskim, doprowadziło do pojawienia się konkurencji dla niego w postaci uczniów tej placówki. W związku z tym od 1822 roku zaczął wyjeżdżać poza miasto, by zyskać nowe zlecenia. W celach zarobkowych podróżował do między innymi Krynicy, Tarnowa, Bochni i Nowego Targu. Głównie tam wykonywał portrety, ale corocznie wracał do Krakowa^[1].

Zmarł 25 kwietnia 1832 roku, po krótkiej chorobie, w Krakowie^[1]. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim^[4] (grobowiec w pasie Ka przy murze cmentarnym^[5]).

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Obrazy Jana Wincentego Kopffa

Wydaje się, że Kopff większości swoich obrazów nie sygnował. Trafiały głównie do kolekcji prywatnych i przyjmuje się, że w przeważającej części zaginęły. Z tytułów znane są prace religijne i mitologiczne: Koriolan z matką, Sardanapal i Arbaces, Leda z łabędziem, Elpinika, Flora, Andromeda, Narodziny Chrystusa, Hołd Trzech Króli (z 1789), Kuszenie Chrystusa^[3]. Spośród nich udało się zidentyfikować obraz olejny z Ledą^[6]. Ponadto zachowały się dwa rysunki ołówkiem: Perseusz i Andromeda^[b] oraz Sardanapal^[c]^[7]. Jego twórczość w tej tematyce wykazywała zależność od prac innych artystów jemu współczesnych, jak Smuglewicz^[1].

Większą samodzielność ujawniał w malarstwie portretowym, które z jego dorobku zachowało się najliczniej. Są to olejne podobizny^[d]: żony (około 1830), córki Ludwiki i syna Konstantego (około 1825)^[e], rodziny Alojzego Estreichera (zniszczony w 1939) oraz portret zbiorowy własnych dzieci (1815)^[f]. To ostatnie płótno, sygnowane przez niego, uznaje się za najlepiej świadczące o zdolnościach artysty i jedno z lepszych przedstawiań tego tematu na ziemiach polskich I połowy XIX stulecia^[8], jakkolwiek wskazuje się na nieudaną kompozycję – przez brak odpowiedniego powiązania portretowanych, każda postać może stanowić samodzielny wizerunek^[9]. W zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie znajduje się domniemany autoportret artysty, natomiast w kościele parafialnym w Choczni i klasztorze reformatów w Kętach podobizny nieznanego biskupa, być może przedstawiające Gustawa Zieglera^[10]. Ponadto Kopff spopularyzował w Krakowie miniaturowe portrety na kości słoniowej, wykonał takie podobizny Marcina Danielskiego i Ambrożego Grabowskiego^[11].

Na marginesie jego twórczości było malarstwo ścienne. Wykonał takie dekoracje w kamienicy przy Rynku Głównym 10, około 1830 roku. Przedstawiały sceny z ruinami i kozami, widoki okolic miasta oraz sypanie Kopca Kościuszki. Malowidła te nie przetrwały, ich ślady odkryto podczas prac konserwatorskich w 1979 roku^[10]. W niewielkim stopniu zajmował się również studiami pejzażowymi – zachowały się 4 rysunki okolic Ojcowa, wykonane tuszem i kredką^[g] oraz 2 rysunki o innej tematyce^[h]^[10].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Informacje o nauce u Bacciarelliego podał Edward Rastawiecki, natomiast o pobycie w szkole Smuglewicza – Jan Bołoz Antoniewicz, Polanowska 1986 ↓, s. 102.
↑ W zbiorach Biblioteki Narodowej.
↑ W zbiorach Biblioteki Ossolińskich.
↑ Przed 1939 rokiem wymienione rodzinne obrazy olejne i miniatury na kości słoniowej znajdowały się w posiadaniu rodziny Kopffów, PSB ↓, s. 17.
↑ Oba w zbiorach Muzeum Krakowa.
↑ W zbiorach Muzeum Krakowa.
↑ Trzy w zbiorach Biblioteki Ossolińskich, zaś jeden w krakowskim Muzeum Narodowym.
↑ W lesie w Bibliotece Ossolińskich, Lokomotywa parowa w Archiwum Narodowego w Krakowie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d PSB ↓, s. 16.
↑ Polanowska 1986 ↓, s. 102; PSB ↓, s. 16.
↑ ^a ^b Polanowska 1986 ↓, s. 102; PSB ↓, s. 16; Encyklopedia Krakowa 2000 ↓, s. 441.
↑ ^a ^b Encyklopedia Krakowa 2000 ↓, s. 441.
↑ Cyrankiewicz 1986 ↓, s. 171.
↑ Artinfo ↓.
↑ Polanowska 1986 ↓, s. 102.
↑ Polanowska 1986 ↓, s. 102; PSB ↓, s. 16–17.
↑ Opalińska 2005 ↓, s. 54, przyp. 200.
↑ ^a ^b ^c Polanowska 1986 ↓, s. 102; PSB ↓, s. 17.
↑ PSB ↓, s. 16–17.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Cyrankiewicz: Przewodnik po cmentarzach. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1986. (przedruk wydania z 1908)
Encyklopedia Krakowa. red. prowadzący Antoni Henryk Stachowski. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 441 (hasło Kopff, Kopf, Köpf Jan Wincenty). ISBN 83-01-13325-2.
Jan Wincenty KOPFF (1763-1832), Leda z łabędziem, 1810. Artinfo.pl –portal rynku sztuki. [dostęp 2022-08-28]. (pol.).
Maria Goetel-Kopffowa: Kopff Jan Wincenty. W: Polski Słownik Biograficzny. T. XIV: Kopernicki Izydor–Kozłowska Maria. Wrocław-Warszawa-Kraków: Polska Akademia Nauk, Instytut Historii, Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1968, s. 16–17.
Stanisława Opalińska: Józef Brodowski 1781–1853. Malarz i rysownik starego Krakowa. Kraków: Muzeum Historyczne Miasta Krakowa, 2005, seria: Biblioteka Krzysztoforska, nr 1. ISBN 83-89599-42-2.
Jolanta Polanowska: Kopff (Kopf, Köpf) Jan Wincenty. W: Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających. Malarze, rzeźbiarze, graficy. red. Jolanta Maurin Białostocka, Janusz Derwojed. T. IV: Kl–La. Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1986, s. 102–103.

[2] Informacje o nauce u Bacciarelliego podał Edward Rastawiecki, natomiast o pobycie w szkole Smuglewicza – Jan Bołoz Antoniewicz, Polanowska 1986 ↓, s. 102.

[8] W zbiorach Biblioteki Narodowej.

[9] W zbiorach Biblioteki Ossolińskich.

[11] Przed 1939 rokiem wymienione rodzinne obrazy olejne i miniatury na kości słoniowej znajdowały się w posiadaniu rodziny Kopffów, PSB ↓, s. 17.

[12] Oba w zbiorach Muzeum Krakowa.

[13] W zbiorach Muzeum Krakowa.

[18] Trzy w zbiorach Biblioteki Ossolińskich, zaś jeden w krakowskim Muzeum Narodowym.

[19] W lesie w Bibliotece Ossolińskich, Lokomotywa parowa w Archiwum Narodowego w Krakowie.

[PSB16-1] PSB ↓, s. 16.

[3] Polanowska 1986 ↓, s. 102; PSB ↓, s. 16.

[PPE-4] Polanowska 1986 ↓, s. 102; PSB ↓, s. 16; Encyklopedia Krakowa 2000 ↓, s. 441.

[EK-5] Encyklopedia Krakowa 2000 ↓, s. 441.

[6] Cyrankiewicz 1986 ↓, s. 171.

[7] Artinfo ↓.

[10] Polanowska 1986 ↓, s. 102.

[14] Polanowska 1986 ↓, s. 102; PSB ↓, s. 16–17.

[15] Opalińska 2005 ↓, s. 54, przyp. 200.

[PP-16] Polanowska 1986 ↓, s. 102; PSB ↓, s. 17.

[17] PSB ↓, s. 16–17.

[1]

[a]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[b]

[c]

[7]

[d]

[e]

[f]

[8]

[9]

[10]

[11]

[g]

[h]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
+{{Biogram infobox
-'''Jan Wincenty Kopff''' (ur. [[1763]] w [[Igława|Igławie]] na [[Morawy|Morawach]], zm. [[18 kwietnia]] [[1832]] w [[Kraków|Krakowie]]) - polski malarz. Ojciec [[Wiktor Kopff|Wiktora]] i [[Konstanty Kopff|Konstantego]].
+ |imię i nazwisko           = Jan Wincenty Kopff
+ |grafika                   =
+ |opis grafiki              =
+ |alt grafiki               =
+ |data urodzenia            = [[1763]]
+ |miejsce urodzenia         = [[Igława (miasto)|Igława]]
+ |data śmierci              = [[18 kwietnia]] [[1832]]
+ |miejsce śmierci           = [[Kraków]]
+ |zawód                     = [[malarz]]
+ |małżeństwo                = Tekla Danielska
+ |dzieci                    = 8, wśród nich Ludwika, [[Konstanty Kopff|Konstanty]], [[Wiktor Kopff|Wiktor]]
+ |odznaczenia               =
+ |commons                   = Category:Jan Wincenty Kopff
+}}
+'''Jan Wincenty Kopff''' (''Kopf'', ''Köpf''; ur. [[19 grudnia]] [[1763]] w [[Igława (miasto)|Igławie]] na [[Morawy|Morawach]], zm. [[18 kwietnia]] [[1832]] w [[Kraków|Krakowie]]) – [[Polska|polski]] malarz niemieckiego pochodzenia, aktywny w Krakowie i okolicach w końcu XVIII i I połowie XIX wieku.
+Powiązany rodzinnie z [[Estreicherowie|Estreicherami]] osiadł w Krakowie, kształcił się tam i w [[Warszawa|Warszawie]]. Zajmował się głównie malarstwem portretowym. Większość jego prac, na ogół nie sygnowanych, uważa się za zaginione.
-Od [[1790]] uczeń wuja swego [[Dominik Oesterreicher|Dominika Estreichera]] w [[Kraków|Krakowie]], później uczył się pod kierunkiem [[Marcello Bacciarelli|Bacciarellego]] i [[Franciszek Smuglewicz|Smuglewicza]] w [[Warszawa|Warszawie]], a zajmował się miniatorstwem i malarstwem portretowym. Jak wszyscy w tym czasie produkował też obrazy religijne "Trzej królowie" ([[1789]]), „Flora”, „Narodzenie Chrystusa”, „Kuszenie Chrystusa” i pokaźnych wymiarów sceny mitologiczno-historyczne o takich tytułach jak: [[Andromeda]], [[Leda]] z łabędziem, Elpinike, Koriolan i jego matka, a nawet Sardanapal i Arbaces.
-Od r. [[1822]] jeździł po okolicy i malował portrety. Dzieła Kopffa znajdują się w zbiorach prywatnych.
+== Życiorys ==
-{{Biografia stub}}
+Pochodził z niemieckiej rodziny osiadłej na Morawach. Urodził się 19 grudnia 1763 roku w Igławie. Jego matka wywodziła się z rodziny [[Estreicherowie|Oesterreicherów]], a jej bratem był malarz [[Dominik Oesterreicher]], który sprowadził swojego siostrzeńca do Krakowa około 1780 roku<ref name="PSB16">{{odn|ref=nie|PSB|s=16}}.</ref>.
+Kopff początkowo pobierał u niego nauki w zakresie malarstwa, a następnie wyjechał do Warszawy. Krótko uczęszczał do prywatnej szkoły [[Franciszek Smuglewicz|Franciszka Smuglewicza]], po czym kształcił się w pracowni [[Marcello Bacciarelli|Marcella Bacciarelliego]]. Został dostrzeżony przez króla [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława Augusta]] i wyróżniony złotym medalem<ref group="uwaga">Informacje o nauce u Bacciarelliego podał [[Edward Rastawiecki]], natomiast o pobycie w szkole Smuglewicza – [[Jan Bołoz Antoniewicz]], {{odn|ref=nie|Polanowska|1986|s=102}}.</ref>. W 1790 roku powrócił do Krakowa, gdzie osiadł na stałe oraz zaczął udzielać lekcji malarstwa i rysunku. Trzy lata później, razem z wujem, podjął próbę uniezależnienia się od krakowskiego [[cech]]u malarzy – występując jako malarz podległy [[Uniwersytet Jagielloński|Akademii Krakowskiej]] odmówił zapisania się do cechu i uiszczania składek na jego rzecz. Ostatecznie nie odniósł trwałego powodzenia i w 1796 roku, w tym samym czasie co wuj, wstąpił do cechu, razem ze swoim [[czeladnik]]iem Józefem Kosińskim i uczniem Wojciechem Gurnieskim<ref>{{odn|ref=nie|Polanowska|1986|s=102}}; {{odn|ref=nie|PSB|s=16}}.</ref>.
-== Źródło ==
-* Ilustrowana Encyklopedia Trzaski, Everta i Michalskiego (1924-1927)
-* Wielka Ilustrowana Encyklopedia Gutenberga (1934-1939)
+W 1797 roku poślubił Teklę Danielską. Małżeństwo doczekało się ośmiorga dzieci, lecz tylko troje spośród nich osiągnęło wiek dojrzały – córka Ludwika oraz synowie [[Konstanty Kopff|Konstanty]] i [[Wiktor Kopff|Wiktor]]. Kopff, jakkolwiek w piśmie stale posługiwał się językiem niemieckim, to zżył się z polskim otoczeniem. Jego dzieci wyniosły z domu gruntowną znajomość języka i dziejów Polski. Silnie związany z Krakowem, utrzymywał bliskie kontakty nie tylko z Estreicherami, ale również z [[Ambroży Grabowski|Ambrożym Grabowskim]] i [[Józef Peszka|Józefem Peszką]]. Wśród jego uczniów znaleźli się syn Konstanty oraz (przed 1803) Jan Pfeiffer<ref name="PPE">{{odn|ref=nie|Polanowska|1986|s=102}}; {{odn|ref=nie|PSB|s=16}}; {{odn|ref=nie|Encyklopedia Krakowa|2000|s=441}}.</ref>.
-== Linki zewnętrzne ==
-[http://www.kopff.republika.pl/ Biografia z portretem]
+Kopff zajmował się głównie malarstwem portretowym<ref name="EK">{{odn|ref=nie|Encyklopedia Krakowa|2000|s=441}}.</ref>. Założenie w 1818 roku [[Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie|Szkoła Rysunku i Malarstwa]] przy [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]], doprowadziło do pojawienia się konkurencji dla niego w postaci uczniów tej placówki. W związku z tym od 1822 roku zaczął wyjeżdżać poza miasto, by zyskać nowe zlecenia. W celach zarobkowych podróżował do między innymi [[Krynica-Zdrój|Krynicy]], [[Tarnów|Tarnowa]], [[Bochnia|Bochni]] i [[Nowy Targ|Nowego Targu]]. Głównie tam wykonywał portrety, ale corocznie wracał do Krakowa<ref name="PSB16" />.
-[[Kategoria:Polscy malarze|Kopff, Jan Wincenty]]
-[[Kategoria:Urodzeni w 1763|Kopff, Jan Wincenty]]
+Zmarł 25 kwietnia 1832 roku, po krótkiej chorobie, w Krakowie<ref name="PSB16" />. Został pochowany na [[cmentarz Rakowicki|cmentarzu Rakowickim]]<ref name="EK" /> (grobowiec w pasie ''Ka'' przy murze cmentarnym<ref>{{odn|ref=nie|Cyrankiewicz|1986|s=171}}.</ref>).
-[[Kategoria:Zmarli w 1832|Kopff, Jan Wincenty]]
+== Twórczość ==
+{{Galeria
+|Nazwa            = Obrazy Jana Wincentego Kopffa
+|wielkość         = 250
+|pozycja          = right
+|Plik:Jan Wincenty Kopff - Leda z łabędziem 1810.jpg|''Leda z łabędziem'' (1810)
+|Plik:Jan Wincenty Kopff - Portret zbiorowy dzieci Kopffów.jpg|''Portret zbiorowy dzieci'' (1815). Od lewej Konstanty, Ludwika i Wiktor
+|Plik:Jan Wincenty Kopff - Portret Tomasza Le Brun.jpg| ''Portret Tomasza Le Brun'' (ok. 1820–1830)
+}}
+Wydaje się, że Kopff większości swoich obrazów nie sygnował. Trafiały głównie do kolekcji prywatnych i przyjmuje się, że w przeważającej części zaginęły. Z tytułów znane są prace religijne i mitologiczne: ''[[Gnejusz Marcjusz Koriolan|Koriolan]] z matką'', ''[[Sardanapal]] i Arbaces'', ''[[Leda z łabędziem]]'', ''Elpinika'', ''[[Flora (mitologia)|Flora]]'', ''[[Andromeda (mitologia)|Andromeda]]'', ''Narodziny Chrystusa'', ''Hołd Trzech Króli'' (z 1789), ''Kuszenie Chrystusa''<ref name="PPE" />. Spośród nich udało się zidentyfikować obraz olejny z Ledą<ref>{{odn|ref=nie|Artinfo}}.</ref>. Ponadto zachowały się dwa rysunki ołówkiem: ''[[Perseusz]] i Andromeda''<ref group="uwaga">W zbiorach [[Biblioteka Narodowa (Warszawa)|Biblioteki Narodowej]].</ref> oraz ''Sardanapal''<ref group="uwaga">W zbiorach [[Zakład Narodowy im. Ossolińskich#Biblioteka Zakładu Narodowego im. Ossolińskich|Biblioteki Ossolińskich]].</ref><ref>{{odn|ref=nie|Polanowska|1986|s=102}}.</ref>. Jego twórczość w tej tematyce wykazywała zależność od prac innych artystów jemu współczesnych, jak Smuglewicz<ref name="PSB16" />.
+Większą samodzielność ujawniał w malarstwie portretowym, które z jego dorobku zachowało się najliczniej. Są to olejne podobizny<ref group="uwaga">Przed 1939 rokiem wymienione rodzinne obrazy olejne i miniatury na kości słoniowej znajdowały się w posiadaniu rodziny Kopffów, {{odn|ref=nie|PSB|s=17}}.</ref>: żony (około 1830), córki Ludwiki i syna Konstantego (około 1825)<ref group="uwaga">Oba w zbiorach [[Muzeum Historyczne Miasta Krakowa|Muzeum Krakowa]].</ref>, rodziny [[Alojzy Rafał Estreicher|Alojzego Estreichera]] (zniszczony w 1939) oraz portret zbiorowy własnych dzieci (1815)<ref group="uwaga">W zbiorach Muzeum Krakowa.</ref>. To ostatnie płótno, sygnowane przez niego, uznaje się za najlepiej świadczące o zdolnościach artysty i jedno z lepszych przedstawiań tego tematu na ziemiach polskich I połowy XIX stulecia<ref>{{odn|ref=nie|Polanowska|1986|s=102}}; {{odn|ref=nie|PSB|s=16–17}}.</ref>, jakkolwiek wskazuje się na nieudaną kompozycję – przez brak odpowiedniego powiązania portretowanych, każda postać może stanowić samodzielny wizerunek<ref>{{odn|ref=nie|Opalińska|2005|s=54, przyp. 200}}.</ref>. W zbiorach [[Muzeum Narodowe w Krakowie|Muzeum Narodowego w Krakowie]] znajduje się domniemany autoportret artysty, natomiast w kościele parafialnym w [[Chocznia|Choczni]] i [[Klasztor Franciszkanów w Kętach|klasztorze reformatów]] w [[Kęty|Kętach]] podobizny nieznanego biskupa, być może przedstawiające Gustawa Zieglera<ref name="PP">{{odn|ref=nie|Polanowska|1986|s=102}}; {{odn|ref=nie|PSB|s=17}}.</ref>. Ponadto Kopff spopularyzował w Krakowie miniaturowe portrety na kości słoniowej, wykonał takie podobizny Marcina Danielskiego i Ambrożego Grabowskiego<ref>{{odn|ref=nie|PSB|s=16–17}}.</ref>.
+Na marginesie jego twórczości było malarstwo ścienne. Wykonał takie dekoracje w [[Kamienica Pod Złotym Karpiem w Krakowie|kamienicy przy Rynku Głównym 10]], około 1830 roku. Przedstawiały sceny z ruinami i kozami, widoki okolic miasta oraz sypanie [[Kopiec Kościuszki w Krakowie|Kopca Kościuszki]]. Malowidła te nie przetrwały, ich ślady odkryto podczas prac konserwatorskich w 1979 roku<ref name="PP" />. W niewielkim stopniu zajmował się również studiami pejzażowymi – zachowały się 4 rysunki okolic [[Ojców|Ojcowa]], wykonane tuszem i kredką<ref group="uwaga">Trzy w zbiorach Biblioteki Ossolińskich, zaś jeden w krakowskim Muzeum Narodowym.</ref> oraz 2 rysunki o innej tematyce<ref group="uwaga">''W lesie'' w Bibliotece Ossolińskich, ''Lokomotywa parowa'' w [[Archiwum Narodowe w Krakowie|Archiwum Narodowego w Krakowie]].</ref><ref name="PP" />.
+== Uwagi ==
+{{Uwagi}}
+== Przypisy ==
+{{Przypisy}}
+== Bibliografia ==
+* {{Cytuj książkę | nazwisko = Cyrankiewicz | imię = Stanisław | tytuł = Przewodnik po cmentarzach | wydawca = Krajowa Agencja Wydawnicza | miejsce = Kraków | data = 1986 | odn = tak}} (przedruk wydania z 1908)
+* {{cytuj książkę | tytuł = [[Encyklopedia Krakowa]] | wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN | miejsce = Warszawa-Kraków | data=2000 |isbn = 83-01-13325-2 | inni=red. prowadzący Antoni Henryk Stachowski |strony =441 (hasło ''Kopff, Kopf, Köpf Jan Wincenty'') | odn = {{odn/id|Encyklopedia Krakowa|2000}}}}
+* {{Cytuj stronę | url = https://artinfo.pl/dzielo/leda-z-labedziem-1810 | tytuł = Jan Wincenty KOPFF (1763-1832), Leda z łabędziem, 1810 | opublikowany = Artinfo.pl –portal rynku sztuki | język = pl | data dostępu = 2022-08-28 | odn = {{odn/id|Artinfo}}}}
+* {{Cytuj książkę | tytuł = [[Polski Słownik Biograficzny]] | wydawca = Polska Akademia Nauk, Instytut Historii, Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk | miejsce = Wrocław-Warszawa-Kraków | data = 1968 | strony = 16–17 | rozdział = ''Kopff Jan Wincenty'' | imię r = Maria | nazwisko r = Goetel-Kopffowa | tom = XIV | tytuł tomu = ''Kopernicki Izydor''–''Kozłowska Maria'' | odn = {{odn/id|PSB}}}}
+* {{Cytuj książkę | nazwisko = Opalińska | imię = Stanisława  | tytuł = Józef Brodowski 1781–1853. Malarz i rysownik starego Krakowa | wydawca = Muzeum Historyczne Miasta Krakowa | miejsce = Kraków | data = 2005 | seria = Biblioteka Krzysztoforska, nr 1 | isbn = 83-89599-42-2 | odn = tak}}
+* {{Cytuj książkę | tytuł = Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających. Malarze, rzeźbiarze, graficy | wydawca = Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk | miejsce = Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk | data = 1986 | strony = 102–103| rozdział = ''Kopff (Kopf, Köpf) Jan Wincenty'' | imię r = Jolanta | nazwisko r = Polanowska| inni = red. Jolanta Maurin Białostocka, Janusz Derwojed | tom = IV | tytuł tomu = ''Kl–La'' | odn = {{odn/id|Polanowska|1986}}}}
+{{Kontrola autorytatywna}}
+{{SORTUJ:Kopff, Jan Wincenty}}
+[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Igławie]]
+[[Kategoria:Ludzie związani z Krakowem]]
+[[Kategoria:Malarze związani z Krakowem]]
+[[Kategoria:Pochowani na cmentarzu Rakowickim]]
+[[Kategoria:Polacy pochodzenia niemieckiego]]
+[[Kategoria:Polscy malarze]]
+[[Kategoria:Urodzeni w 1763]]
+[[Kategoria:Zmarli w 1832]]