Katedra św. Wincentego i św. Jakuba we Wrocławiu: Różnice pomiędzy wersjami

Katedra greckokatolicka pw. św. Wincentego i św. Jakuba we Wrocławiu
	8 z dnia 26.11.1947 oraz 108 z 14.02.1962
	katedra
	; Katedra we Wrocławiu od ul. Piaskowej
Państwo	Polska
Miejscowość	Wrocław
Wyznanie	katolickie
Kościół	greckokatolicki
Katedra	od 1997
Wezwanie	św. Wincentego i św. Jakuba
Historia
Data powołania	1240
Data zakończenia budowy	XIV i XV w.
Aktualne przeznaczenie	eparchia wrocławsko-gdańska
Dane świątyni
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
	Położenie na mapie Wrocławia Katedra greckokatolicka pw. św. Wincentego i św. Jakuba we Wrocławiu
	Położenie na mapie Polski Katedra greckokatolicka pw. św. Wincentego i św. Jakuba we Wrocławiu
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Katedra greckokatolicka pw. św. Wincentego i św. Jakuba we Wrocławiu
	51°06′46″N 17°02′17″E/51,112778 17,038056
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 13:54, 7 mar 2019

Katedra greckokatolicka pw. św. Wincentego i św. Jakuba we Wrocławiu – katedra greckokatolicka we Wrocławiu. Położona przy pl. Nankiera 15.

Historia

Kościół został ufundowany przez Henryka Pobożnego wraz z klasztorem dla sprowadzonych z Pragi franciszkanów ok. 1240 (być może już w 1232 lub 1234). Pierwsza źródłowa wzmianka o pojawieniu się franciszkanów we Wrocławiu pochodzi z Codex diplomaticus Silesiae z 1234 r. Kolejne przekazy dotyczące kościoła św. Jakuba związane są z utworzeniem prowincji czesko-polskiej na kapitule prowincjalnej w Pradze 24 lipca 1238 r. Według Kroniki Fürstenhaina 14 października 1239 r. odbyła się kapituła we Wrocławiu pod przewodnictwem czesko-polskiego prowincjała Tworzymira. Początkowo kościół był pod wezwaniem św. Jakuba i posiadał cechy stylu romańskiego. Jeszcze w trakcie budowy krypta pod kościołem stała się miejscem pochówku fundatora, który w 1241 zginął w bitwie z Mongołami pod Legnicą. W kościele tym, wzmiankowanym w 1254 jako ukończony, ogłoszono 16 grudnia 1261 przywilej lokacyjny Nowego Miasta na prawie magdeburskim, umożliwiający dalszy rozwój Wrocławia. Kościół ten był trójnawową halą i posiadał jedno- lub dwuprzęsłowe prezbiterium.

W wiekach XIV i XV poddany poważnej przebudowie i rozbudowie, która z braku środków ciągnęła się bardzo długo i z przerwami. W tym czasie powstała nawa główna kościoła o dł. 77,5 m i wys. 23 m w przeważającym do dziś stylu gotyckim. Czworobok klasztorny przylega do kościoła od północy, co jest nietypowe dla tej części Europy.

Na początku XVI w. franciszkanie w większości albo przeszli na protestantyzm, albo opuścili Wrocław. Ci z nich, którzy pozostali, w 1529 przenieśli się do kościoła św. Doroty. Opuszczony przez franciszkanów kościół przejęli norbertanie (premonstratensi) przeniesieni z przeznaczonego decyzją rady miejskiej do wyburzenia zespołu klasztornego w miejscu obecnego kościoła św. Michała Archanioła na Ołbinie. Norbertanie w dniu 3 czerwca 1530 poświęcili kościół swemu patronowi z Ołbina – świętemu Wincentemu. W latach 1619–1625 zburzono lektorium z częścią krypty.

W latach 1662–1674 kościół otrzymał bogate wyposażenie barokowe, m.in. w 1667 Franz Zeller i Georg Czermak zbudowali nowy ołtarz. Za rządów opata Andreasa Gebela rozpoczęto w 1673 przebudowę klasztoru w stylu barokowym. Późnobarokowa kaplica pw. Matki Boskiej Bolesnej (później Najświętszego Sakramentu) została natomiast wzniesiona przy południowej elewacji w latach 1723–1727 przez Christopha Hacknera.

Po sekularyzacji zakonu w 1810 kościół przekształcono w parafialny, zaś budynki klasztoru przeznaczono na siedzibę sądu.

W ostatnich dniach II wojny światowej kościół uległ ciężkim zniszczeniom, m.in. zawaliła się wieża, a wraz z nią część ściany bocznej i sklepień. Zachowane w dobrym stanie stalle przeniesiono do chóru katedry. Odbudowa trwała ponad 40 lat. Została rozpoczęta w 1947 r. i zakończona w 1991 r. ponowną konsekracją. Odbudowany kościół (latarnia i hełm wieży ukończony dopiero w latach 80.) przez jakiś czas służył tymczasowo jako garnizonowy, w zastępstwie odbudowywanego po pożarze kościoła św. Elżbiety.

W 1997 papież Jan Paweł II i kard. Henryk Gulbinowicz przekazali świątynię kościołowi greckokatolickiemu jako siedzibę eparchii wrocławsko-gdańskiej. W latach 1997–1999 ostatecznie ukończono renowację, m.in. przełożono dach.

Parafia greckokatolicka we Wrocławiu istnieje od 1956 roku. Należy do eparchii wrocławsko-gdańskiej.

Kaplica Hochberga

W latach 1723–1728, na fundamentach kaplicy gotyckiej, dobudowano do południowej nawy kościoła nową barokową kaplicę wg projektu Christopha Hacknera. Zleceniodawcą budowy był hrabia Ferdinand Hochberg, opat klasztoru norbertanów, który postanowił przygotować w niej miejsce swojego pochówku. W 1725 roku pod kopułą namalowano freski ze scenami z życia Matki Boskiej, we wnętrzu umieszczono rzeźby dłuta Jana Jerzego Urbańskiego, kamienne ozdoby z warsztatu Jana Adama Kharingera i między innymi kratę uznaną za arcydzieło sztuki kowalskiej. W ołtarzu umieszczono XV – wieczną Pietę, na zewnątrz zaś rzeźby Matki Boskiej, św. Barbary i św. Jana Nepomucena. Kaplica została poważnie zniszczona podczas bombardowań w 1945 roku. Szczególnie ucierpiało wnętrze kaplicy, które całkowicie utraciło swoje wyposażenie przez częściowe zarwanie i spękaniu sklepienia i konstrukcji kopuły, z której odpadła większość pokrytych freskami tynków. Zapadło się również sklepienie krypty znajdującej się pod kaplicą. Zniszczeniu uległo ponad 90% powierzchni fresków oraz większość dekoracji ściennych.

W latach 2000–2013 roku dokonano za kwotę prawie 10 mln złotych rekonstrukcji wystroju wnętrza, przywracając sztukaterie oraz polichromie na sklepieniach. Pieta nad ołtarzem jest dokładną kopią oryginału będącego w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Ołtarz został złożony z 1300 fragmentów, które zostały odnalezione w gruzie wypełniającym wnętrze.

Inne katedry we Wrocławiu

Poza greckokatolicką katedrą we Wrocławiu znajdują się jeszcze cztery katedry należące do innych wyznań. Są to:

rzymskokatolicka archikatedra św. Jana Chrzciciela
luterański kościół Opatrzności Bożej – siedziba biskupa, odpowiednik katedry
polskokatolicka katedra pw. św. Marii Magdaleny
prawosławna katedra pw. Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy

Zobacz też

Sobór św. Jana Chrzciciela w Przemyślu

Przypisy

↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. [dostęp 2010-01-29].

Linki zewnętrzne

Bibliografia

Kozaczewski Tadeusz, Pierwotny kościół franciszkański we Wrocławiu, „Rozprawy Komisji Historii Sztuki Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego”, t. 3, Wrocław 1963.
Lasota Czesław, Rozpędowski Jerzy, Rozwój przestrzenny kościoła franciszkanów we Wrocławiu, „Prace Naukowe Instytutu Historii Architektury, Sztuki i Techniki Politechniki Wrocławskiej”, nr 15, Studia i Materiały, nr 8, Wrocław 1981, s. 53–63
Żurek A., Kościół św. Wincentego, [w:] J. Harasimowicz (red.), Encyklopedia Wrocławia, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 2000, s. 410
Małachowicz Edmund, Książęce rezydencje i mauzolea w lewobrzeżnym Wrocławiu, Oficyna Wydawnicza PWr, Wrocław 1994
Świechowski Z., Architektura romańska w Polsce, DiG, Warszawa 2000

[1] Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. [dostęp 2010-01-29].

[1]

@@ Linia 70: / Linia 70: @@
 == Historia ==
-Kościół został ufundowany przez [[Henryk II Pobożny|Henryka Pobożnego]] wraz z [[klasztor]]em dla sprowadzonych z [[Praga|Pragi]] [[Zakony i zgromadzenia franciszkańskie|franciszkanów]] ok. 1240 (być może już w 1232 lub 1234). Początkowo św. Jakuba i w [[architektura romańska|stylu romańskim]]; jeszcze w trakcie budowy jego krypta stała się miejscem pochówku fundatora, który w 1241 zginął w bitwie z [[Mongołowie|Mongołami]] [[bitwa pod Legnicą|pod Legnicą]]. W kościele tym, wzmiankowanym w 1254 jako ukończony, ogłoszono 16 grudnia 1261 przywilej lokacyjny [[Wrocławskie Nowe Miasto|Nowego Miasta]] na [[prawo magdeburskie|prawie magdeburskim]], umożliwiający dalszy rozwój Wrocławia. Kościół ten był [[nawa|trójnawową]] [[kościół halowy|halą]] i posiadał jedno- lub dwuprzęsłowe [[prezbiterium]].
+Kościół został ufundowany przez [[Henryk II Pobożny|Henryka Pobożnego]] wraz z [[klasztor]]em dla sprowadzonych z [[Praga|Pragi]] [[Zakony i zgromadzenia franciszkańskie|franciszkanów]] ok. 1240 (być może już w 1232 lub 1234). Pierwsza źródłowa wzmianka o pojawieniu się franciszkanów we Wrocławiu pochodzi z Codex diplomaticus Silesiae z 1234 r. Kolejne przekazy dotyczące kościoła św. Jakuba związane są z utworzeniem prowincji czesko-polskiej na kapitule prowincjalnej w Pradze 24 lipca 1238 r. Według Kroniki Fürstenhaina 14 października 1239 r. odbyła się kapituła we Wrocławiu pod przewodnictwem czesko-polskiego prowincjała Tworzymira. Początkowo kościół był pod wezwaniem św. Jakuba i posiadał cechy [[architektura romańska|stylu romańskiego]]. Jeszcze w trakcie budowy krypta pod kościołem stała się miejscem pochówku fundatora, który w 1241 zginął w bitwie z [[Mongołowie|Mongołami]] [[bitwa pod Legnicą|pod Legnicą]]. W kościele tym, wzmiankowanym w 1254 jako ukończony, ogłoszono 16 grudnia 1261 przywilej lokacyjny [[Wrocławskie Nowe Miasto|Nowego Miasta]] na [[prawo magdeburskie|prawie magdeburskim]], umożliwiający dalszy rozwój Wrocławia. Kościół ten był [[nawa|trójnawową]] [[kościół halowy|halą]] i posiadał jedno- lub dwuprzęsłowe [[prezbiterium]].
 W wiekach XIV i XV poddany poważnej przebudowie i rozbudowie, która z braku środków ciągnęła się bardzo długo i z przerwami. W tym czasie powstała nawa główna kościoła o dł. 77,5 m i wys. 23 m w przeważającym do dziś stylu [[architektura gotycka|gotyckim]]. Czworobok klasztorny przylega do kościoła od północy, co jest nietypowe dla tej części Europy.
-Na początku XVI w. franciszkanie w większości albo przeszli na [[protestantyzm]], albo opuścili Wrocław. Ci z nich, którzy pozostali, w 1529 przenieśli się do [[Kościół św. Stanisława, św. Doroty i św. Wacława we Wrocławiu|kościoła św. Doroty]]. Opuszczony przez franciszkanów kościół przejęli [[norbertanie]] (premonstratensi) z przeznaczonego decyzją rady miejskiej do wyburzenia zespołu klasztornego w miejscu [[Kościół św. Michała Archanioła we Wrocławiu|obecnego kościoła św. Michała Archanioła na Ołbinie]]. 3 czerwca 1530 poświęcili go swemu patronowi z Ołbina – [[Wincenty z Lerynu|świętemu Wincentemu]].
+Na początku XVI w. franciszkanie w większości albo przeszli na [[protestantyzm]], albo opuścili Wrocław. Ci z nich, którzy pozostali, w 1529 przenieśli się do [[Kościół św. Stanisława, św. Doroty i św. Wacława we Wrocławiu|kościoła św. Doroty]]. Opuszczony przez franciszkanów kościół przejęli [[norbertanie]] (premonstratensi) przeniesieni z przeznaczonego decyzją rady miejskiej do wyburzenia zespołu klasztornego w miejscu [[Kościół św. Michała Archanioła we Wrocławiu|obecnego kościoła św. Michała Archanioła na Ołbinie]]. Norbertanie w dniu 3 czerwca 1530 poświęcili kościół swemu patronowi z Ołbina – [[Wincenty z Lerynu|świętemu Wincentemu]]. W latach 1619–1625 zburzono lektorium z częścią krypty.
 [[Plik:Katedra wincentego wrocław kaplica hochbergów.jpg|thumb|left|240px|Barokowa kaplica Hochberga]]
 W latach 1662–1674 kościół otrzymał bogate wyposażenie [[architektura baroku|barokowe]], m.in. w 1667 Franz Zeller i Georg Czermak zbudowali nowy ołtarz. Za rządów opata Andreasa Gebela rozpoczęto w 1673 przebudowę klasztoru w stylu barokowym. Późnobarokowa [[kaplica]] pw. Matki Boskiej Bolesnej (później Najświętszego Sakramentu) została natomiast wzniesiona przy południowej elewacji w latach 1723–1727 przez Christopha Hacknera.
@@ Linia 80: / Linia 80: @@
 Po sekularyzacji zakonu w 1810 kościół przekształcono w [[parafia]]lny, zaś budynki klasztoru przeznaczono na siedzibę sądu.
-W ostatnich dniach [[II wojna światowa|II wojny światowej]] kościół uległ ciężkim zniszczeniom, m.in. zawaliła się wieża, a wraz z nią część ściany bocznej i [[sklepienie|sklepień]]. Zachowane w dobrym stanie [[stalle]] przeniesiono do chóru [[Archikatedra św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu|katedry]]. Odbudowany kościół (latarnia i hełm wieży ukończony dopiero w latach 80.) przez jakiś czas służył tymczasowo jako [[garnizon]]owy, w zastępstwie odbudowywanego po pożarze [[Bazylika św. Elżbiety Węgierskiej we Wrocławiu|kościoła św. Elżbiety]].
+W ostatnich dniach [[II wojna światowa|II wojny światowej]] kościół uległ ciężkim zniszczeniom, m.in. zawaliła się wieża, a wraz z nią część ściany bocznej i [[sklepienie|sklepień]]. Zachowane w dobrym stanie [[stalle]] przeniesiono do chóru [[Archikatedra św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu|katedry]]. Odbudowa trwała ponad 40 lat. Została rozpoczęta w 1947 r. i zakończona w 1991 r. ponowną konsekracją. Odbudowany kościół (latarnia i hełm wieży ukończony dopiero w latach 80.) przez jakiś czas służył tymczasowo jako [[garnizon]]owy, w zastępstwie odbudowywanego po pożarze [[Bazylika św. Elżbiety Węgierskiej we Wrocławiu|kościoła św. Elżbiety]].
 W 1997 [[papież]] [[Jan Paweł II]] i kard. [[Henryk Gulbinowicz]] przekazali świątynię [[Kościół Greckokatolicki w Polsce|kościołowi greckokatolickiemu]] jako siedzibę [[eparchia wrocławsko-gdańska|eparchii wrocławsko-gdańskiej]]. W latach 1997–1999 ostatecznie ukończono renowację, m.in. przełożono dach.
@@ Linia 108: / Linia 108: @@
 * [http://dolny-slask.org.pl/508943,Wroclaw,Katedra_greckokatolicka_Swietego_Wincentego.html Katedra pw. św. Wincentego i św. Jakuba na starych i współczesnych fotografiach]
+== Bibliografia ==
+* Kozaczewski Tadeusz, ''Pierwotny kościół franciszkański we Wrocławiu'', „Rozprawy Komisji Historii Sztuki Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego”, t. 3, Wrocław 1963.
+* Lasota Czesław, Rozpędowski Jerzy, ''Rozwój przestrzenny kościoła franciszkanów we Wrocławiu'', „Prace Naukowe Instytutu Historii Architektury, Sztuki i Techniki Politechniki Wrocławskiej”, nr 15, Studia i Materiały, nr 8, Wrocław 1981, s. 53–63
+* Żurek A., ''Kościół św. Wincentego'', [w:] J. Harasimowicz (red.), Encyklopedia Wrocławia, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 2000, s. 410
+* Małachowicz Edmund, ''Książęce rezydencje i mauzolea w lewobrzeżnym Wrocławiu'', Oficyna Wydawnicza PWr, Wrocław 1994
+* Świechowski Z., ''Architektura romańska w Polsce'', DiG, Warszawa 2000
 {{Miejsca spoczynku władców Polski}}