Diecezja pińska: Różnice pomiędzy wersjami

{{{nazwa}}}
	; Diecezja na mapie Białorusi
Państwo	Białoruś
Siedziba	Pińsk; ul. Lenina 16,; 225710 Pińsk
Data powołania	28 października 1925
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Metropolia	mińsko-mohylewska
Katedra diecezjalna	Kościół katedralny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Pińsku
Biskup diecezjalny	Antoni Dziemianko
Biskup pomocniczy	Kazimierz Wielikosielec
	Dane statystyczne (2013)
Liczba wiernych; • odsetek wiernych	50 115; 1,6
Liczba kapłanów; • w tym diecezjalnych; • w tym zakonnych	52; 29; 23
Liczba osób zakonnych	77
Liczba dekanatów	7
Liczba parafii	77 (2016)
Powierzchnia	73 200 km²
	Położenie na mapie Pińska Pińsk
	Położenie na mapie Białorusi Pińsk
	Położenie na mapie obwodu brzeskiego Pińsk
	52°06′47,0″N 26°06′29,9″E/52,113056 26,108306
	Strona internetowa

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 18:02, 29 kwi 2020

Diecezja pińska (biał. Пінская дыяцэзія, łac.: Dioecesis Pinskensis Latinorum) – jedna z czterech diecezji obrządku łacińskiego na Białorusi, wchodząca w skład metropolii mińsko-mohylewskiej. Diecezja obejmuje obecnie swoim zasięgiem obwód brzeski i obwód homelski.

Historia

Po II i III rozbiorach Polski Katarzyna II powołała ukazem z 6 (19^[1]) września 1795 roku^[2] niekanoniczne biskupstwo pińskie, które istniało przez trzy lata. Nie otrzymało sankcji Stolicy Apostolskiej^[3].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości papież Pius XI 28 października 1925 roku bullą Vixdum Poloniae unitas erygował diecezję pińską. Pierwszym ordynariuszem pińskim mianowany został Zygmunt Łoziński. Diecezja weszła w skład metropolii wileńskiej. W 1928 roku diecezja pińska pod względem administracyjnym była podzielona na 17 dekanatów i 172 parafie^[4]. Dziesięć lat później obejmowała 17 dekanatów ze 137 parafiami i 63 kościołami filialnymi i zakonnymi oraz obrządku wschodniego (11 parafii)^[5].

Po II wojnie światowej większość terytorium diecezji weszło w skład Białoruskiej SRR. Od 1950 roku terenem Diecezji pińskiej pozostającej w granicach PRL zarządzał administrator apostolski rezydujący w Drohiczynie na terenie Polski. Ze względu na trudną sytuację polityczną, administratorzy apostolscy unikali nazwy Diecezja pińska i zamiast tego używali określenia Diecezja w Drohiczynie n. Bugiem. Funkcje administratorów pełnili kolejno: ks. infułat dr Michał Krzywicki (1950-1967) i ks. biskup Władysław Jędruszuk (1967-1991), który następnie został pierwszym biskupem drohiczyńskim.

W 1991 pozostała przy Polsce część utworzyła diecezję drohiczyńską (obecnie powiększoną o cztery dekanaty z diecezji siedleckiej). Część diecezji, która znalazła się na terytorium Ukrainy, od 1996 roku należy do diecezji łuckiej. Części dawnych terenów diecezji znajdują się również w granicach archidiecezji mińsko-mohylewskiej i diecezji grodzieńskiej.

Biskupi

Osobny artykuł: Biskupi pińscy.

Struktura i wierni

Terytorium diecezji (73 200 km²) zamieszkuje około 3,03 miliona osób. W 2007 w diecezji zorganizowanych było 5 dekanatów, do których należało łącznie 60 parafii^[6]. 8 września 2007 roku Kazimierz Świątek oznajmił o stworzeniu szóstego dekanatu – homelskiego^[7].

Sanktuaria

Instytucje

Kuria diecezjalna
Międzydiecezjalne Wyższe Seminarium Duchowne im. św. Tomasza z Akwinu
Caritas diecezjalne
Wydawany jest magazyn „Dialog”

Od 1925 roku funkcję katedry diecezji pełni kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Pińsku (wcześniej zakonu franciszkanów).

Linki zewnętrzne

Przypisy

↑ Data według nowego stylu.
↑ 1795 g. Sentâbrâ 6. Imennyj, dannyj Senatu. Ob Učreždenii dla Rimskago ispovedaniâ v Guberniâh: Minskoj, Volynskoj, Podolskoj, Braslavskoj i Voznesenskoj dvuh Eparhij, pod naimenovaniem Pinskoj i Letičevkoj, w: Akty i dokumenty otnosâŝiesâ k ustrojstvu i upravleniû rimsko-katoličeskoj cerkvi v Rossii, T. 1, (1762-1825), Petrograd 1915, s. 83-84.
↑ L. Żytkowicz, Rządy Repnina na Litwie w latach 1794-1797, Wilno 1928, s. 256-259.
↑ D. Lewandowska, opracowanie pomocnicze Archiwum Głównego Akt Dawnych
↑ KWORUM – Polsko-Polonijna Gazeta Internetowa – www.kworum.com.pl [online], www.kworum.com.pl [dostęp 2016-03-03] .
↑ Dane na stronie Catholic.by. Uwaga, na stronie prawdopodobnie nie zamieszczono pełnych, aktualnych danych. Może znajdować się tam błąd w liczbie parafii
↑ Informacja na stronie Catholic.by

[1] Data według nowego stylu.

[2] 1795 g. Sentâbrâ 6. Imennyj, dannyj Senatu. Ob Učreždenii dla Rimskago ispovedaniâ v Guberniâh: Minskoj, Volynskoj, Podolskoj, Braslavskoj i Voznesenskoj dvuh Eparhij, pod naimenovaniem Pinskoj i Letičevkoj, w: Akty i dokumenty otnosâŝiesâ k ustrojstvu i upravleniû rimsko-katoličeskoj cerkvi v Rossii, T. 1, (1762-1825), Petrograd 1915, s. 83-84.

[3] L. Żytkowicz, Rządy Repnina na Litwie w latach 1794-1797, Wilno 1928, s. 256-259.

[4] D. Lewandowska, opracowanie pomocnicze Archiwum Głównego Akt Dawnych

[5] KWORUM – Polsko-Polonijna Gazeta Internetowa – www.kworum.com.pl [online], www.kworum.com.pl [dostęp 2016-03-03] .

[6] Dane na stronie Catholic.by. Uwaga, na stronie prawdopodobnie nie zamieszczono pełnych, aktualnych danych. Może znajdować się tam błąd w liczbie parafii

[7] Informacja na stronie Catholic.by

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

@@ Linia 43: / Linia 43: @@
 == Historia ==
-[[Plik:Пінск. Кляштар францысканцаў. Касцёл Узнясення Дзевы Марыі 3.jpg|left|thumb|[[Bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Pińsku|Katedra w Pińsku (dawny kościół franciszkanów)]]]]
+[[Plik:Цэнтр Пінска 08.jpg|left|thumb|[[Bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Pińsku|Katedra w Pińsku (dawny kościół franciszkanów)]]]]
 Po [[II rozbiór Polski|II]] i [[III rozbiór Polski|III rozbiorach Polski]] [[Katarzyna II Wielka|Katarzyna II]] powołała [[ukaz]]em z 6 (19<ref>Data według [[Daty nowego i starego porządku|nowego stylu]].</ref>) września 1795 roku<ref>''1795 g. Sentâbrâ 6. Imennyj, dannyj Senatu. Ob Učreždenii dla Rimskago ispovedaniâ v Guberniâh: Minskoj, Volynskoj, Podolskoj, Braslavskoj i Voznesenskoj dvuh Eparhij, pod naimenovaniem Pinskoj i Letičevkoj'', w: ''Akty i dokumenty otnosâŝiesâ k ustrojstvu i upravleniû rimsko-katoličeskoj cerkvi v Rossii'', T. 1, ''(1762-1825)'', Petrograd 1915, s. 83-84.</ref> niekanoniczne biskupstwo pińskie, które istniało przez trzy lata. Nie otrzymało sankcji [[Stolica Apostolska|Stolicy Apostolskiej]]<ref>L. Żytkowicz, ''Rządy Repnina na Litwie w latach 1794-1797'', Wilno 1928, s. 256-259.</ref>.