Herman Epstein: Różnice pomiędzy wersjami

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m Dodano kategorię "Żydowscy przedsiębiorcy" za pomocą HotCat
usunięcie zbędnych linków do dat, drobne redakcyjne
Linia 3: Linia 3:
Był synem [[Jakub Epstein|Jakuba]], kupca i [[Filantropia|filantropa]], bratem [[Adam Epstein|Adama]], [[Jan Epstein|Jana]] i [[Józef Epstein (bankier)|Józefa]]. Niewiele wiadomo o jego wczesnych latach, najprawdopodobniej odbył praktykę bankowości w Niemczech u [[Rothschildowie|Rotszyldów]], na co wskazują jego późniejsze powiązania z tym domem. W wieku lat 30 objął wysokie stanowisko administratora [[cło|ceł]] [[Królestwo Kongresowe|Kongresówki]] i dyrektora [[loteria|loterii]] klasowej. W latach 40. XIX wieku loteria została przejęta przez rząd i Epstein skierował swe zainteresowania ku przemysłowi, zakładając pierwszą w Kongresówce nowoczesną [[cukrownia|cukrownię]] [[Hermanów (województwo łódzkie)|Hermanów]] koło [[Pabianice|Pabianic]]. W 1841 został radcą handlowym. Był dziedzicem dóbr Gaj i Paprotnia.
Był synem [[Jakub Epstein|Jakuba]], kupca i [[Filantropia|filantropa]], bratem [[Adam Epstein|Adama]], [[Jan Epstein|Jana]] i [[Józef Epstein (bankier)|Józefa]]. Niewiele wiadomo o jego wczesnych latach, najprawdopodobniej odbył praktykę bankowości w Niemczech u [[Rothschildowie|Rotszyldów]], na co wskazują jego późniejsze powiązania z tym domem. W wieku lat 30 objął wysokie stanowisko administratora [[cło|ceł]] [[Królestwo Kongresowe|Kongresówki]] i dyrektora [[loteria|loterii]] klasowej. W latach 40. XIX wieku loteria została przejęta przez rząd i Epstein skierował swe zainteresowania ku przemysłowi, zakładając pierwszą w Kongresówce nowoczesną [[cukrownia|cukrownię]] [[Hermanów (województwo łódzkie)|Hermanów]] koło [[Pabianice|Pabianic]]. W 1841 został radcą handlowym. Był dziedzicem dóbr Gaj i Paprotnia.


Od lat 50. XIX wieku Epstein działał jako prezes Rady dwóch ważnych linii kolejowych, [[Kolej Warszawsko-Wiedeńska|Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej]] i [[Kolej Warszawsko-Bydgoska|Warszawsko-Bydgoskiej]]. W roku [[1857]] Kolej Warszawsko-Wiedeńska znalazła się w kłopotach finansowych i rząd wydzierżawił ją prywatnemu konsorcjum, na czele którego stał Epstein. Dzięki jego powiązaniom z potężnymi Rotszyldami konsorcjum uzyskało poważne kredyty i obie linie kolejowe zostały uratowane przed [[upadłość|upadłością]]. W 1855 został członkiem Rady Przemysłowej.
Od lat 50. XIX wieku Epstein działał jako prezes Rady dwóch ważnych linii kolejowych, [[Kolej Warszawsko-Wiedeńska|Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej]] i [[Kolej Warszawsko-Bydgoska|Warszawsko-Bydgoskiej]]. W roku 1857 Kolej Warszawsko-Wiedeńska znalazła się w kłopotach finansowych i rząd wydzierżawił ją prywatnemu konsorcjum, na czele którego stał Epstein. Dzięki jego powiązaniom z potężnymi Rotszyldami konsorcjum uzyskało poważne kredyty i obie linie kolejowe zostały uratowane przed [[upadłość|upadłością]]. W 1855 został członkiem Rady Przemysłowej.


Epstein zdobył także zasługi jako filantrop, od 1850 był członkiem Rady Opiekuńczej Zakładów Dobroczynnych w Królestwie i wspierał, idąc śladami ojca Jakuba, różne instytucje dobroczynne niezależnie od ich konfesji religijnej.
Epstein zdobył także zasługi jako filantrop, od 1850 był członkiem Rady Opiekuńczej Zakładów Dobroczynnych w Królestwie i wspierał, idąc śladami ojca Jakuba, różne instytucje dobroczynne niezależnie od ich konfesji religijnej.
Linia 17: Linia 17:
== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
* ''[[Polski Słownik Biograficzny]]'', tom VI, Kraków 1948.
* ''[[Polski Słownik Biograficzny]]'', tom VI, Kraków 1948.
* Jadwiga i Eugeniusz Szulcowie, ''Cmentarz ewangelicko-reformowany w Warszawie'', Warszawa 1989.
* Jadwiga i Eugeniusz Szulcowie: ''Cmentarz ewangelicko-reformowany w Warszawie'', Warszawa 1989.
* Kazimierz Reychman, ''Szkice genealogiczne'', Serja I., Hoesick F., Warszawa 1936, s. 49–55.
* Kazimierz Reychman: ''Szkice genealogiczne'', Serja I., Hoesick F., Warszawa 1936, s. 49–55.


{{DEFAULTSORT:Epstein, Herman}}
{{DEFAULTSORT:Epstein, Herman}}
⚫
[[Kategoria:Polscy przedsiębiorcy]]
[[Kategoria:Pochowani na cmentarzu żydowskim na Woli w Warszawie]]
[[Kategoria:Pochowani na cmentarzu żydowskim na Woli w Warszawie]]
[[Kategoria:Polacy odznaczeni Orderem Świętego Włodzimierza]]
[[Kategoria:Polacy odznaczeni Orderem Świętego Włodzimierza]]
⚫
[[Kategoria:Polscy przedsiębiorcy]]
[[Kategoria:Epsteinowie]]
[[Kategoria:Polscy Żydzi]]
[[Kategoria:Polscy Żydzi]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1806]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1806]]
[[Kategoria:Zmarli w 1867]]
[[Kategoria:Zmarli w 1867]]
[[Kategoria:Żydowscy przedsiębiorcy]]

Wersja z 20:09, 12 lut 2013

Herman Epstein (ur. 1806[1] w Warszawie, zm. 25 października 1867 tamże) – warszawski bankier i przedsiębiorca pochodzenia żydowskiego.

Był synem Jakuba, kupca i filantropa, bratem Adama, Jana i Józefa. Niewiele wiadomo o jego wczesnych latach, najprawdopodobniej odbył praktykę bankowości w Niemczech u Rotszyldów, na co wskazują jego późniejsze powiązania z tym domem. W wieku lat 30 objął wysokie stanowisko administratora ceł Kongresówki i dyrektora loterii klasowej. W latach 40. XIX wieku loteria została przejęta przez rząd i Epstein skierował swe zainteresowania ku przemysłowi, zakładając pierwszą w Kongresówce nowoczesną cukrownię Hermanów koło Pabianic. W 1841 został radcą handlowym. Był dziedzicem dóbr Gaj i Paprotnia.

Od lat 50. XIX wieku Epstein działał jako prezes Rady dwóch ważnych linii kolejowych, Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej i Warszawsko-Bydgoskiej. W roku 1857 Kolej Warszawsko-Wiedeńska znalazła się w kłopotach finansowych i rząd wydzierżawił ją prywatnemu konsorcjum, na czele którego stał Epstein. Dzięki jego powiązaniom z potężnymi Rotszyldami konsorcjum uzyskało poważne kredyty i obie linie kolejowe zostały uratowane przed upadłością. W 1855 został członkiem Rady Przemysłowej.

Epstein zdobył także zasługi jako filantrop, od 1850 był członkiem Rady Opiekuńczej Zakładów Dobroczynnych w Królestwie i wspierał, idąc śladami ojca Jakuba, różne instytucje dobroczynne niezależnie od ich konfesji religijnej.

Posiadał od 1840 (dziś nieistniejący, na jego miejscu stoi gmach Sądu Najwyższego) dawny pałac Badenich przy placu Krasińskich w Warszawie, gdzie przyjmował śmietankę warszawskiej socjety z kół politycznych, finansowych, arystokratycznych i artystycznych. W 1863 został odznaczony wysokim carskim orderem św. Włodzimierza, po czym jego synowie otrzymali w rok po jego śmierci dziedziczne szlachectwo Imperium Rosyjskiego. Był również kawalerem Orderu Świętego Stanisława III klasy[2].

Herman Epstein poślubił w 1830 Eleonorę Glücksberg (córkę Natana Glücksberga) ze znanej warszawskiej rodziny wydawców pochodzenia żydowskiego. Miał z nią czworo dzieci: Mikołaja Stanisława (1831-1902, powstańca styczniowego, sybiraka), Mieczysława (1833-1914, bankiera i przemysłowca), Leona (1834-1903, bankiera) i Marię (1836-1881).

Herman Epstein został pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie, lecz jego nagrobek nie zachował się[3].

  1. ↑ Reychman podaje 1803.
  2. ↑ Reychman nie podaje czy chodzi o order polski czy rosyjski.
  3. ↑ Nie odnotowuje go baza nagrobków osób pochowanych na tym cmentarzu.

Bibliografia

  • Polski Słownik Biograficzny, tom VI, Kraków 1948.
  • Jadwiga i Eugeniusz Szulcowie: Cmentarz ewangelicko-reformowany w Warszawie, Warszawa 1989.
  • Kazimierz Reychman: Szkice genealogiczne, Serja I., Hoesick F., Warszawa 1936, s. 49–55.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Herman_Epstein&oldid=34713898”