Anna Smasznowa: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Bot: Przenoszę linki interwiki (1) do Wikidata, są teraz dostępne do edycji na d:Q233521 |
L.zurawski (dyskusja | edycje) tabela wielkiego szlema - juniorki |
||
Linia 126: | Linia 126: | ||
|- |
|- |
||
|} |
|} |
||
== Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych == |
|||
=== Gra pojedyncza (1) === |
|||
{| class="wikitable" |
|||
|width="120"|'''Końcowy wynik''' |
|||
|'''Rok''' |
|||
|width="130"|'''Turniej''' |
|||
|width="50"|'''Nawierzchnia''' |
|||
|width="170"|'''Przeciwniczka''' |
|||
|width="180"|'''Wynik finału''' |
|||
|- style="background:#ebc2af" |
|||
| style="background:#98FB98"|Zwyciężczyni |
|||
| 1991 |
|||
| {{Flaga|FRA}} [[French Open 1991|French Open]] |
|||
| Ceglana |
|||
| {{flaga|ARG}} [[Inés Gorrochategui]] |
|||
| 2:6, 7:5, 6:1 |
|||
|} |
|||
{{DEFAULTSORT:Smashnova, Anna}} |
{{DEFAULTSORT:Smashnova, Anna}} |
Wersja z 20:20, 22 wrz 2014
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
16 lipca 1976 |
Wzrost |
157 cm |
Gra |
praworęczna |
Status profesjonalny |
1991 |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje |
12 (7 ITF) |
Najwyżej w rankingu |
15 (3 lutego 2003) |
Australian Open |
3R (1995, 2003, 2005) |
Roland Garros |
4R (1995, 1998) |
Wimbledon |
3R (2000) |
US Open |
3R (1994) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje |
0 |
Najwyżej w rankingu |
275 (10 lipca 2006) |
Anna Smashnova, do 1990 r. nazywała się Smasznowa[1] (ur. 16 lipca 1976 w Mińsku), tenisistka izraelska, zwyciężczyni 12 turniejów zawodowych, reprezentantka Izraela w Pucharze Federacji.
Była czołową juniorką w ZSRR; w 1990 przeniosła się wraz z rodzicami do Izraela. W styczniu 1991 rozpoczęła karierę zawodową. W 1994 po raz pierwszy znalazła się w czołowej pięćdziesiątce rankingu światowego, m.in. dzięki pokonaniu na turnieju French Open Czeszki Novotnej (wówczas nr 5 na świecie). Od tego czasu jest regularnie klasyfikowana w pierwszej setce rankingu (z przerwą w 1997); odnosiła zwycięstwa m.in. nad Lori McNeil, Amy Frazier, Nataszą Zwieriewą, w 1995 i 1998 docierała do IV rundy (1/8 finału) French Open. W 1998 po raz pierwszy dotarła do półfinału turnieju rangi WTA Tour (w Sopocie), a rok później wygrała swój pierwszy turniej – w Taszkencie.
Przełomowym sezonem w jej karierze był rok 2002. Rozpoczęła go dwoma wygranymi turniejami z rzędu (Auckland i Canberra), potem wygrała jeszcze w Wiedniu i Szanghaju (w finale z Kurnikową). Osiągnęła półfinał w Berlinie i ćwierćfinał w Indian Wells, pokonała m.in. Belgijki Kim Clijsters i Justine Henin-Hardenne. W czerwcu 2002 awansowała do czołowej dwudziestki rankingu i miejsce to zachowała do końca sezonu, dzięki czemu po raz pierwszy (i jak dotąd jedyny) wystąpiła w turnieju Masters (odpadła w I rundzie z Sereną Williams). Dobre rezultaty osiągała również w kolejnym roku; w lutym 2003 zajmowała najwyższe miejsce w rankingu w karierze (nr 15), wygrała turnieje na kortach ziemnych w Sopocie i Helsinkach, była w półfinale w Auckland i Moskwie oraz w czterech ćwierćfinałach. Wygrywała m.in. ze znanymi Rosjankami Zwonariewą (na turnieju w New Haven wygrała mecz 0:6, 7:6, 6:2 ze stanu 0:6, 1:5; Zwonariewa wzięła jesienią 2003 rewanż w Linzu, wygrywając ze stanu 1:5 w trzecim secie), Myskiną, Pietrową i Kuzniecową. Sezon 2003 zakończyła na miejscu 16. na świecie, tym razem jednak nie wystarczyło to do udziału w Masters, ponieważ liczbę uczestniczek turnieju zredukowano do ośmiu.
Kolejny rok w karierze był mniej udany, Smashnova spadła w rankingu o kilkanaście miejsc. Wygrała turniej w Wiedniu (pokonując w finale Australijkę Molik), w Filderstadt pokonała wysoko notowaną Japonkę Sugiyamę, ale często odpadała we wcześniejszych rundach, m.in. w Sopocie przegrała w 1/8 finału z Martą Domachowską. Pierwszej rundy nie przeszła również na igrzyskach olimpijskich w Atenach, przegrywając z Włoszką Garbin. W lipcu 2005 wygrała swój dziesiąty turniej rangi WTA Tour, w Modenie; jej finałowa przeciwniczka (Garbin) została zmuszona do zejścia z kortu z powodu kontuzji przy stanie 6:6 w pierwszym secie. Trzy tygodnie później Smashnova świętowała jedenaste turniejowe zwycięstwo, w Budapeszcie.
Anna Smashnova nie dysponuje szczególnymi warunkami fizycznymi; przy wzroście 1,57 m skuteczność gry zapewnia sobie precyzją minięć, pracą nóg, walecznością. Anna Kurnikowa po porażce w finale w Szanghaju w 2002 nazwała Smashnovą "ścianą". Należy dodać, że w odróżnieniu od Hiszpanki Sánchez Vicario, którą Smashnova wskazuje jako swój wzór do naśladowania, reprezentantka Izraela gra bekhend jedną ręką. Jest zawodniczką praworęczną.
Reprezentowała Izrael w rozgrywkach Pucharu Federacji w latach 1992-1993 i ponownie od 2001; startowała również w mikstowym Pucharze Hopmana. W 2002 wyszła za mąż za Włocha Claudio Pistolesiego, swojego trenera i dawnego tenisistę. W 2004 rozwiedli się. Odbyła służbę wojskową w armii izraelskiej w 1997. Jest jedną z najskuteczniejszych zawodniczek pod względem meczów finałowych; do sierpnia 2006 grała w dwunastu finałach turniejów WTA Tour, wygrywając wszystkie.
W marcu 2007 roku oznajmiła, że po turnieju wimbledońskim chce zakończyć karierę sportową.
- ↑ zmiana nazwiska wynika z zastąpienia pisowni rosyjskiej hebrajską
Wygrane turnieje
gra pojedyncza (12)
Lp | Rok | Turniej | Finalistka | Wynik |
1. | 1999 | Taszkent | Laurence Courtois | 6:3, 6:3 |
2. | 2000 | Knokke-Heist | Dominique Van Roost | 6:2, 7:5 |
3. | 2002 | Auckland | Tatiana Panowa | 6:2, 6:2 |
4. | 2002 | Canberra | Tamarine Tanasugarn | 7:5, 7:6(2) |
5. | 2002 | Wiedeń | Iroda Tuliaganowa | 6:4, 6:1 |
6. | 2002 | Szanghaj | Anna Kurnikowa | 6:2, 6:3 |
7. | 2003 | Sopot | Klára Koukalová | 6:2, 6:0 |
8. | 2003 | Helsinki | Jelena Kostanić | 4:6, 6:4, 6:0 |
9. | 2004 | Wiedeń | Alicia Molik | 6:2, 3:6, 6:2 |
10. | 2005 | Modena | Tathiana Garbin | 6:6 krecz |
11. | 2005 | Budapeszt | Catalina Castaño | 6:2, 6:2 |
12. | 2006 | Budapeszt | Lourdes Domínguez Lino | 6:1, 6:3 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (1)
Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
Zwyciężczyni | 1991 | French Open | Ceglana | Inés Gorrochategui | 2:6, 7:5, 6:1 |