Patton (czołg): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
dane techniczne |
DANE TECHNICZNE |
||
Linia 11: | Linia 11: | ||
|lata produkcji = [[1949]] – [[1987]] |
|lata produkcji = [[1949]] – [[1987]] |
||
|data wycofania = 2000 |
|data wycofania = 2000 |
||
|wyprodukowano = |
|wyprodukowano = 50000 |
||
|silnik = diesel |
|silnik = diesel |
||
|transmisja =radiowa |
|transmisja =radiowa |
Wersja z 12:52, 6 gru 2014
M48A1 Patton | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent |
macdonald |
Typ pojazdu | |
Trakcja |
spalinowa |
Załoga |
4 |
Historia | |
Prototypy |
1964-1977 |
Produkcja | |
Wycofanie |
2000 |
Egzemplarze |
50000 |
Dane techniczne | |
Silnik |
diesel |
Transmisja |
radiowa |
Poj. zb. paliwa |
5000l |
Pancerz |
1m |
Długość |
4m |
Szerokość |
2,5m |
Wysokość |
2,5m |
Rozstaw osi |
2m |
Prześwit |
1m |
Masa |
40t |
Moc jedn. |
100000000konimechanicznych |
Nacisk jedn. |
100t |
Dane operacyjne |
M46, M47, M48, M60 Patton – seria amerykańskich czołgów podstawowych stanowiących główne wyposażenie wojsk pancernych armii amerykańskiej w czasie wojen w Korei i Wietnamie. Czołgi zostały nazwane na cześć generała George'a Pattona, dowódcy 3. armii amerykańskiej w czasie II wojny światowej i jednego z pierwszych zwolenników broni pancernej.
M46
- Osobny artykuł:
Pierwszym modelem czołgu z serii nazwanej imieniem generała Pattona był przejściowy model M46 Patton, stanowiący rozwinięcie czołgu M26 Pershing. Zasadnicze zmiany w stosunku do M26 dotyczyły nowego, lepszego silnika i układu przeniesienia napędu, który, ze dalszymi modyfikacjami, pozostał wspólny dla całej rodziny czołgów.
M47
- Osobny artykuł:
Prace nad nowym czołgiem mającym zastąpić M46, rozpoczęły się w październiku 1950. Nowa konstrukcja została uzbrojona w armatę 90 mm w nowo opracowanej wieży, natomiast z braku czasu zastosowano kadłub wywodzący się z czołgu M46 (i pośrednio M26). Produkcja seryjna czołgu M47 rozpoczęła się w 1952 i zbudowano 8676 sztuk.
M48
- Osobny artykuł:
W kolejnej wersji, po zmianie przede wszystkim konstrukcji wieży oraz przedniej części kadłuba, czołg otrzymał nazwę M48 Patton.
W porównaniu z amerykańskimi czołgami II wojny światowej, była to zupełnie nowa konstrukcja, ze znacznie grubszym opancerzeniem oraz o dużo większych gabarytach niż dotychczasowe amerykańskie czołgi średnie. Właśnie wymiary czołgu były jego dużą wadą. Pojazd był niezwykle wysoki (przeszło 3 metry) - o prawie metr więcej niż czołg T-54. Duża wysokość powodowała, że czołg był łatwiejszy do zauważenia, łatwiejszy do trafienia oraz stosunkowo wywrotny. W zamian za to oferował wysoki (jak na czołg) komfort załodze. Czołg miał pancerz o grubości do 150 mm (jego przeciwnik T-54 miał opancerzenie do 200 mm).
W latach 1952-59 zbudowano ponad 12.000 egzemplarzy tego czołgu. Pierwsze modele napędzane były silnikiem benzynowym, który łatwo zapalał się, a duże zużycie paliwa ograniczało zasięg czołgu. Tę wersję uznano za nieudaną, w 1959 wszystkie M48 została zmodyfikowane do wersji M48A3 z silnikiem wysokoprężnym.
W połowie lat siedemdziesiątych, opracowany nowy model M48A5 który został uzbrojony w silniejszą armatę 105 mm, używaną już wtedy przez M60. W tym czasie większość M48 została już odstawiona do rezerwy.
Do połowy lat dziewięćdziesiątych wszystkie M48 zostały wycofane ze służby w armii amerykańskiej, są jednak jeszcze używane przez wojska innych krajów.
Użycie bojowe
M48 wzięły udział w wojnie wietnamskiej (używano tam także wariantu M67A2 z miotaczem ognia), używane były głównie w roli wsparcia piechoty, dobrze spisując się w tych zadaniach.
M47 i M48 po raz pierwszy starły się z innymi czołgami w 1965 w czasie wojny indyjsko-pakistańskiej. M47/48 w rękach Pakistańczyków zostały zdeklasowane przez indyjskie Centuriony (produkcji brytyjskiej) i Shermany (amerykańskie czołgi jeszcze z okresu II wojny światowej), ale decydującą rolę odegrało tu lepsze wyszkolenie i taktyka indyjskich czołgistów.
M48 wzięły także udział w wojnie sześciodniowej w 1967. Na froncie synajskim izraelskie M48 bez problemu poradziły sobie z egipskimi T-34 i T-54 dostarczonymi przez Związek Radziecki. Na Zachodnim Brzegu izraelskie Shermany bez problemu poradziły sobie z jordańskimi M48, choć tu decydujące znaczenie miała taktyka i wyszkolenie. Armia izraelska zdobyła około 100 M48 i M48A1, wcielając je później do własnej armii.
M60
- Osobny artykuł:
- Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz,
Bibliografia
- Tomasz Begier, Dariusz Użycki, Patton Cz.I - M-47 w: nowa Technika Wojskowa nr 2/1999, s. 12