Bolesław Jaźwiński: Różnice pomiędzy wersjami

Bolesław Jaźwiński
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	30 listopada 1882 ; majątek Buczemel Obwód grodzieński
Data i miejsce śmierci	21 kwietnia 1935 ; Warszawa
	Przebieg służby
Lata służby	1900-1928
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie II RP
Jednostki	I Korpusie Polskim w Rosji; dowódca XVI Brygady Piechoty; Wojskowego Instytutu Geograficznego; 11. Dywizji Piechoty
Stanowiska	dowódca kompanii; komendant twierdzy Bobrujsk; dowódca 2 Dywizji Strzeleckiej; dowódca 21. Pułku Piechoty; dowódca XVI Brygady Piechoty; szef Wojskowego Instytutu Geograficznego; dowódca 11. Dywizji Piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-ukraińska; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 21:55, 7 kwi 2015

Bolesław Jaźwiński (ur. 30 listopada 1882 w folwarku Buczemel na Grodzieńszczyźnie, zm. 21 kwietnia 1935 w Warszawie) – pułkownik saperów Armii Imperium Rosyjskiego, generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Jaźwiński urodził się 30 listopada 1882 w majątku Buczemel, z ziemi grodzieńskiej, pochodził ze staroszlacheckiej rodziny herbu Pomian. Wykształcenie ogólne odebrał w domu, a gimnazjum ukończył w Brześciu Litewskim.

Do służby wojskowej powołany w 1900. Po roku służby wstąpił do Tyfliskiej Szkoły Wojskowej i Mikołajewskiej Inżynieryjnej Akademii, którą ukończył w 1904 r. Zawodowy oficer rosyjskich saperów. Uczestnik wojny rosyjsko-japońskiej 1904–1905, w której wyróżnił się odwagą i bohaterstwem. W latach 1906–1908 dowódca kompanii oddziału ekspedycyjnego na Kretę. W latach 1911–1913 był słuchaczem Wojskowej Akademii Inżynieryjnej w Petersburgu. W czasie I wojny światowej kierował fortyfikowaniem Grodna.

W 1917 roku był członkiem Polskiego Wojskowego Komitetu Wykonawczego^[1]. W okresie od kwietnia 1917 do lutego 1918 organizator pułków inżynieryjnych w I Korpusie Polskim w Rosji (na Wschodzie), luty 1918 – marzec 1918 komendant twierdzy Bobrujsk, marzec – maj 1918 dowódca 2 Dywizji Strzeleckiej 1 Korpusu Polskiego na Wschodzie. W lutym 1918 na czele swego pułku wyruszył na pomoc 2 Dywizji Strzelców Polskich walczącej w Bobrujsku.

Od 1 listopada 1918 w Wojsku Polskim. Listopad 1918 – marzec 1919 dowódca 21 Pułku Piechoty, marzec – kwiecień 1919 dowódca Okręgu Wojskowego Warszawa. Czerwiec – sierpień 1919 dowódca XVI Brygady Piechoty, sierpień 1919 – styczeń 1920 dowódca Grupy Operacyjnej "Wschód". Styczeń – lipiec 1920 szef Wojskowego Instytutu Geograficznego^[2]. W czasie wojny z bolszewikami w okresie lipiec – październik 1920 dowódca 11 Dywizji Piechoty i odcinka obrony Warszawy. W okresie od października 1920 do maja 1926 szef Wojskowego Instytutu Geograficznego.

W czasie przewrotu majowego 1926 opowiedział się po stronie rządowej. Po przewrocie spotkała go zemsta ze strony marszałka Piłsudskiego. Aresztowany i więziony bez sądu, a nawet postawienia zarzutów, w Warszawie i Wilnie. Załamał się i nie odzyskał równowagi psychicznej do końca swoich dni. Ciężko chorował, był sparaliżowany. Od 30 listopada 1928 w stanie spoczynku. Osiadł i zmarł w Warszawie w 1935.

Żonaty z Jadwigą Julią z Fiszerów Makomaską.

Awanse

sierżant kompanii – 1903
podporucznik – 1904
podpułkownik – 1917
pułkownik – 3 maja 1922 ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 1. lokatą w korpusie oficerów geografów, Dekretem L 2919 z 30 kwietnia 1921 zostaje zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920^[3].
generał brygady – 1 grudnia 1924 ze starszeństwem od 15 sierpnia 1924 i 23. lokatą w korpusie generałów.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1922, L 5260)^[4]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1922)^[5]
Krzyż Walecznych – pięciokrotnie (po raz 1, 2, 3 i 4 w 1921^[6]; po raz 1 w 1922^[7])
Order Świętej Anny III i IV klasy (Imperium Rosyjskie)
Order Świętego Stanisława (Rosja) III klasy (Imperium Rosyjskie)
Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie)
Krzyż Komandorski Orderu Korony Rumunii (Rumunia, 1923)^[8]
Legia Honorowa (Francja)
Medal międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”

↑ Adam Miodowski, Związki Wojskowych Polaków w Rosji (1917-1918), Białystok 2004, s. 66.
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr. 4 z 07.02.1920 str. 52
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr. 18 z 7 maja 1921 s. 897
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 12 z 10 maja 1922
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 25.
↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1936 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 35, poz. 1763)
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw wojskowych nr. 20 z 15 lipca 1922 str 500
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr. 78 z 21 grudnia 1923

Bibliografia

T. Kryska Karski, S. Żórakowski: Generałowie Polski Niepodległej, Wyd. Editions Spotkania, Warszawa 1991
Henryk P. Kosk: Generalicja polska, tom I, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 2001, ISBN 83-87103-81-0
Z. Barszczewski: Sylwetki Saperów Wyd. Bellona, Warszawa 2001
M. Patelski: Jeńcy majowej wojny. Pobyt generałów: Tadeusza Jordan Rozwadowskiego, Juliusz Malczewskiego, Włodzimierza Zagórskiego i Bolesława Jaźwińskiego w Wojskowym Więzieniu Śledczym na Antokolu w Wilnie, [w:] Zamach stanu Józefa Piłsudskiego 1926 roku, pod red. Marka Siomy, Lublin 2007, s. 309-324

[1] Adam Miodowski, Związki Wojskowych Polaków w Rosji (1917-1918), Białystok 2004, s. 66.

[2] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr. 4 z 07.02.1920 str. 52

[3] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr. 18 z 7 maja 1921 s. 897

[4] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 12 z 10 maja 1922

[5] Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 25.

[6] Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1936 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 35, poz. 1763)

[7] Dziennik Personalny Ministra Spraw wojskowych nr. 20 z 15 lipca 1922 str 500

[8] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr. 78 z 21 grudnia 1923

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

@@ Linia 47: / Linia 47: @@
 == Ordery i odznaczenia ==
 * [[Order Virtuti Militari|Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari]] (1922, L 5260)<ref>Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 12 z 10 maja 1922</ref>
-* [[Order Odrodzenia Polski|Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski]]
+* [[Order Odrodzenia Polski|Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski]] (2 maja 1922)<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924 | wydawca = [[Prezydium Rady Ministrów]] | miejsce = Warszawa | data = 1926 | strony = 25 | url = http://kpbc.ukw.edu.pl/dlibra/plain-content?id=87843}}</ref>
 * [[Krzyż Walecznych]] – pięciokrotnie (po raz 1, 2, 3 i 4 w 1921<ref>Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1936 z 1921 r. [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=64435 (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 35, poz. 1763)]</ref>; po raz 1 w 1922<ref>Dziennik Personalny Ministra Spraw wojskowych nr. 20 z 15 lipca 1922 str 500</ref>)
 * [[Order Świętej Anny]] III i IV klasy (Imperium Rosyjskie)