Lech Kobyliński: Różnice pomiędzy wersjami

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
Boty
1 384 060 edycji
m zamieniam magiczny ISBN na szablon
m drobne redakcyjne
Linia 35: Linia 35:
|wikicytaty =
|wikicytaty =
}}
}}
'''Lech Konrad Kobyliński''' (ur. [[1 maja]] [[1923]] w [[Wilno|Wilnie]]) – specjalista w dziedzinie [[Okrętownictwo|budowy okrętów]], jeden z twórców polskiego okrętownictwa, wieloletni profesor [[Politechnika Gdańska|Politechniki Gdańskiej]].
'''Lech Konrad Kobyliński''' (ur. [[1 maja]] [[1923]] w [[Wilno|Wilnie]]) – polski naukowiec, specjalista w dziedzinie [[Okrętownictwo|budowy okrętów]], jeden z twórców polskiego okrętownictwa, wieloletni profesor [[Politechnika Gdańska|Politechniki Gdańskiej]].


[[Tytuł naukowy|Profesor]] [[Nauki techniczne|nauk technicznych]] [[inżynier]], członek korespondent [[Polska Akademia Nauk|PAN]]<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.ktransportu.pan.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=58&Itemid=43 | tytuł = Skład Komitetu Transportu | nazwisko = | imię = | autor = Polska Akademia Nauk | autor link = Polska Akademia Nauk| data = | rok = | miesiąc = | praca = | opublikowany = | oznaczenie = | strony = | język = | archiwum = | zarchiwizowano = | id = | cytat = | data dostępu = 2016-11-05}}</ref> od r. 1976, doktor ''[[Doctor honoris causa|honoris causa]]'' trzech uczelni: Uniwersytetu Morskiego w Sankt Petersburgu, [[Akademia Marynarki Wojennej|Akademii Marynarki Wojennej]] w Gdyni (1990)<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.amw.gdynia.pl/title,Doktorzy_Honoris_Causa,pid,22.html | tytuł = Doktorzy honoris causa AMW | opublikowany = amw.gdynia.pl | data dostępu = 25 lutego 2011}}</ref> i [[doktorzy honoris causa Politechniki Gdańskiej|Politechniki Gdańskiej]] (2004)<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.pg.gda.pl/?kat=mouczel&kats=mhist&katr=dhc | tytuł = Osoby uhonorowane tytułem doktora honoris causa PG | opublikowany = pg.gda.pl | data dostępu = 23 lutego 2011}}</ref>. Członek honorowy Royal Institution of Naval Architects w Londynie.
[[Tytuł naukowy|Profesor]] [[Nauki techniczne|nauk technicznych]] [[inżynier]], członek korespondent [[Polska Akademia Nauk|PAN]]<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.ktransportu.pan.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=58&Itemid=43 | tytuł = Skład Komitetu Transportu | nazwisko = | imię = | autor = Polska Akademia Nauk | autor link = Polska Akademia Nauk| data = | rok = | miesiąc = | praca = | opublikowany = | oznaczenie = | strony = | język = | archiwum = | zarchiwizowano = | id = | cytat = | data dostępu = 2016-11-05}}</ref> od r. 1976, doktor ''[[Doctor honoris causa|honoris causa]]'' trzech uczelni: Uniwersytetu Morskiego w Sankt Petersburgu, [[Akademia Marynarki Wojennej|Akademii Marynarki Wojennej]] w Gdyni (1990)<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.amw.gdynia.pl/title,Doktorzy_Honoris_Causa,pid,22.html | tytuł = Doktorzy honoris causa AMW | opublikowany = amw.gdynia.pl | data dostępu = 25 lutego 2011}}</ref> i [[doktorzy honoris causa Politechniki Gdańskiej|Politechniki Gdańskiej]] (2004)<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.pg.gda.pl/?kat=mouczel&kats=mhist&katr=dhc | tytuł = Osoby uhonorowane tytułem doktora honoris causa PG | opublikowany = pg.gda.pl | data dostępu = 23 lutego 2011}}</ref>. Członek honorowy Royal Institution of Naval Architects w Londynie.


== Życiorys ==
== Życiorys ==
W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] organizator i dowódca (pod pseudonimem "Konrad") konspiracyjnego [[Batalion im. Czwartaków|batalionu szturmowego im. Czwartaków]] (wchodzącego w skład [[Gwardia Ludowa|Gwardii Ludowej]], a później [[Armia Ludowa|Armii Ludowej]]). Uczestnik [[Zamachy Gwardii Ludowej na Café Club|zamachu na Café Club]]. Brał udział w [[powstanie warszawskie|powstaniu warszawskim]], walcząc na [[Wola (Warszawa)|Woli]], [[Stare Miasto w Warszawie|Starym Mieście]] i [[Żoliborz]]u. Dwukrotnie ranny i kontuzjowany, awansowany do stopnia [[kapitan (ranga)|kapitana]]. Po upadku powstania odmówił poddania się Niemcom i wraz z grupą pozostałych przy życiu żołnierzy batalionu im. Czwartaków przepłynął [[Wisła|Wisłę]].
W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] organizator i dowódca (pod pseudonimem "Konrad") konspiracyjnego [[Batalion im. Czwartaków|batalionu szturmowego im. Czwartaków]] (wchodzącego w skład [[Gwardia Ludowa|Gwardii Ludowej]], a później [[Armia Ludowa|Armii Ludowej]]). Uczestnik [[Zamachy Gwardii Ludowej na Café Club|zamachu na Café Club]]. Brał udział w [[powstanie warszawskie|powstaniu warszawskim]], walcząc na [[Wola (Warszawa)|Woli]], [[Stare Miasto w Warszawie|Starym Mieście]] i [[Żoliborz]]u. Dwukrotnie ranny i kontuzjowany, awansowany do stopnia [[kapitan (ranga)|kapitana]]. Po upadku powstania odmówił poddania się Niemcom i wraz z grupą pozostałych przy życiu żołnierzy batalionu im. Czwartaków przepłynął [[Wisła|Wisłę]].


Tak o nim pisze [[Tomasz Strzembosz]] w publikacji ''Akcje zbrojne podziemnej Warszawy 1939–1944''<ref>[[Tomasz Strzembosz]], ''Akcje zbrojne podziemnej Warszawy 1939–1944'', Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1983, wyd. II, {{ISBN|83-06-00717-4}}</ref>:
Tak o nim pisze [[Tomasz Strzembosz]] w publikacji ''Akcje zbrojne podziemnej Warszawy 1939–1944''<ref>[[Tomasz Strzembosz]], ''Akcje zbrojne podziemnej Warszawy 1939–1944'', Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1983, wyd. II, {{ISBN|83-06-00717-4}}</ref>:

Wersja z 12:29, 6 gru 2016

Lech Konrad Kobyliński
Data i miejsce urodzenia

1 maja 1923
Wilno

Profesor nauk technicznych
Specjalność: budowa okrętów, hydromechanika
Alma Mater

Politechnika Gdańska

Doktorat

1961 – eksploatacja maszyn

Habilitacja

1963

Profesura

1969

Polska Akademia Nauk
Status

członek korespondent

Doktor honoris causa
Uniwersytet Morski w St. Petersburgu – 1989
Akademia Marynarki Wojennej w Gdyni – 1990
Politechnika Gdańska – 2004
Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Gdańska

Dyrektor
Jednostka

Instytut Okrętowy PG

Okres spraw.

1963–1975, 1983–1990

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Partyzancki Medal za Warszawę 1939–1945

Lech Konrad Kobyliński (ur. 1 maja 1923 w Wilnie) – polski naukowiec, specjalista w dziedzinie budowy okrętów, jeden z twórców polskiego okrętownictwa, wieloletni profesor Politechniki Gdańskiej.

Profesor nauk technicznych inżynier, członek korespondent PAN[1] od r. 1976, doktor honoris causa trzech uczelni: Uniwersytetu Morskiego w Sankt Petersburgu, Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni (1990)[2] i Politechniki Gdańskiej (2004)[3]. Członek honorowy Royal Institution of Naval Architects w Londynie.

Życiorys

W czasie II wojny światowej organizator i dowódca (pod pseudonimem "Konrad") konspiracyjnego batalionu szturmowego im. Czwartaków (wchodzącego w skład Gwardii Ludowej, a później Armii Ludowej). Uczestnik zamachu na Café Club. Brał udział w powstaniu warszawskim, walcząc na Woli, Starym Mieście i Żoliborzu. Dwukrotnie ranny i kontuzjowany, awansowany do stopnia kapitana. Po upadku powstania odmówił poddania się Niemcom i wraz z grupą pozostałych przy życiu żołnierzy batalionu im. Czwartaków przepłynął Wisłę.

Tak o nim pisze Tomasz Strzembosz w publikacji Akcje zbrojne podziemnej Warszawy 1939–1944[4]:

To ich właśnie pseudonimy legenda otoczyła nimbem niezwykłych czynów, to ich pseudonimami nazywano konspiracyjne oddziały, nie tylko przez obyczaj wiązania nazwy jednostki z pseudonimem dowódcy, ale przede wszystkim dlatego, że to ich indywidualności wpływały decydująco na wartość oddziału i skalę jego osiągnięć. W przeważającej liczbie przypadków byli to nie tylko kierownicy, ale prawdziwe "dusze zespołów", osobowości, wokół których skupiało się życie całej grupy: nie tylko dowódcy wojskowi, ale także przywódcy duchowi, przyjaciele, inspiratorzy. [...] Tacy młodzi dowódcy, jak "Zośka" (Tadeusz Zawadzki), "Maciek" (Maciej Bittner), "Rudy" (Jan Bytnar), "Felek" (Feliks Pendelski), "Jeremi" (Jerzy Zborowski) z Kedywu KG AK, "Stasinek" (Stanisław Sosabowski), "Żbik" (Zdzisław Zajdler) i "Rygiel" (Kazimierz Pogorzelski) z Kedywu Okręgu, "Jacek" (Franciszek Bartoszek) ze specgrupy Sztabu Głównego GL oraz "Konrad" (Lech Kobyliński) z oddziałów ZWM czy "Antek" (Władysław Andrzejczak) z ML RPPS – byli rzeczywistymi twórcami dowodzonych przez siebie oddziałów, a jednocześnie wzorami osobowymi dla żołnierzy.

Twórca ośrodka badawczego Politechniki Gdańskiej w Iławie, w którym testowano zachowanie się modeli statkow w warunkach rzeczywistego falowania. Konstruktor eksperymentalnych form jednostek pływających – wodolotów i poduszkowców. Wieloletni dyrektor Instytutu Okrętowego Politechniki Gdańskiej.

Po zakończeniu z przyczyn politycznych programu konstrukcji wodolotów (zbudowano tylko jedną jednostkę w 1966, po czym program pod naciskiem ZSRR został przerwany), zainteresował się możliwością konstrukcji poduszkowców. W latach 1976–1983 przebywał w Londynie jako członek sekretariatu Międzynarodowej Organizacji Morskiej. W latach 1986–1990 był sekretarzem naukowym Oddziału PAN w Gdańsku. Wykładał jako zaproszony profesor na wielu politechnikach zagranicznych, m.in. w Petersburgu w Rosji, w Bremie w Niemczech, w Trondheim w Norwegii i w Teheranie i Bandar-e Abbas w Iranie.

Od 1985 jest przewodniczącym Komisji Morskiej przy Oddziale PAN w Gdańsku. Twórca Fundacji Bezpieczeństwa Żeglugi i Ochrony Środowiska. Współtwórca jednego z czterech na świecie[5] ośrodków szkoleniowo-badawczych manewrowania statkiem (Szkoła Kapitanów w Iławie). W ostatnich latach zajmuje się głównie zagadnieniami bezpieczeństwa żeglugi morskiej.

W latach 1957-1987 był członkiem PZPR. Członek Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa PRL Wojciechu Jaruzelskim w latach 1986-1989.

W 1994 był członkiem Honorowego Komitetu Obchodów Pięćdziesiątej Rocznicy Powstania Warszawskiego.

Odznaczenia

Odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari IV klasy, Orderem Krzyża Grunwaldu, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2003)[6], Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi[7], Krzyżem Partyzanckim, Medalem za Warszawę 1939-1945.

Ważniejsze publikacje książkowe

  • Śruby okrętowe, Warszawa 1955
  • Przybliżone metody obliczenia oporu i wpływ kształtu kadłuba na opór, Warszawa 1960
  • Teoria oporu i badania modelowe, Warszawa 1961
  • Słownik budowy okrętów: rodzaje statków (współautor), Warszawa 1969 (też w wersji angielskiej i rosyjskiej)
  • Słownik budowy okrętów: teoria okrętu (współautor), Warszawa 1972 (też w wersji angielskiej i rosyjskiej)
  • Stability and safety of ships (współautor), Kidlington 2003

Życie prywatne

Jego dziećmi są:

Inni krewni:

Bibliografia

  • Prof. zw. dr inż. Lech Kobyliński doktor honoris causa Politechniki Gdańskiej, wyd. Politechniki Gdańskiej, Gdańsk 2004.
  • Czwartacy : wspomnienia byłych żołnierzy Szturmowego Batalionu AL [Armii Ludowej] im. "Czwartaków" 1943-1945, wyd. 5, Warszawa 1977, wyd. Książka i Wiedza
  • Biogram, Polska Akademia Nauk
  1. ↑ Polska Akademia Nauk: Skład Komitetu Transportu. [dostęp 2016-11-05].
  2. ↑ Doktorzy honoris causa AMW. amw.gdynia.pl. [dostęp 25 lutego 2011].
  3. ↑ Osoby uhonorowane tytułem doktora honoris causa PG. pg.gda.pl. [dostęp 23 lutego 2011].
  4. ↑ Tomasz Strzembosz, Akcje zbrojne podziemnej Warszawy 1939–1944, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1983, wyd. II, ISBN 83-06-00717-4
  5. ↑ Ośrodek kapitanów w Kamionce. gmina-ilawa.pl, 2013-05-27. Cytat: Ośrodek pod Iławą jest jednym z niewielu takich w świecie, przekazujących wiedzę na ten temat – z wykorzystaniem miniatur prawdziwych jednostek. Podobne istnieją w Australii, Francji, Anglii.
  6. ↑ Informacja o nadaniu orderu
  7. ↑ M.P. z 1947 r. nr 71, poz. 477
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lech_Kobyliński&oldid=47783805”