Święty Onufry: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
ilustracja |
m drobne techniczne |
||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
| Miejsce_urodzenia = |
| Miejsce_urodzenia = |
||
| Miejsce_śmierci = |
| Miejsce_śmierci = |
||
| Kościół = [[Kościół |
| Kościół = [[Kościół katolicki]], [[cerkiew prawosławna|prawosławny]] |
||
| Data_beatyfikacji = |
| Data_beatyfikacji = |
||
| Miejsce_beatyfikacji = |
| Miejsce_beatyfikacji = |
||
Wersja z 17:22, 8 gru 2016
| {{{tytuły}}} | |
| [[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{podpis grafiki}}}]] {{{podpis grafiki}}} | |
| Data i miejsce urodzenia |
{{{data urodzenia}}} |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
{{{data śmierci}}} |
| Czczony przez |
{{{kościół}}} |
| Beatyfikacja |
{{{data beatyfikacji}}} |
| Kanonizacja |
{{{data kanonizacji}}} |
| Wspomnienie |
{{{wspomnienie}}} |
| Atrybuty |
{{{atrybuty}}} |
| Patron |
{{{patron}}} |
| Szczególne miejsca kultu |
{{{miejsce kultu}}} |
| [[Plik:{{{faksymile}}}|130x100px|alt=Faksymile|{{{opis faksymile}}}]] {{{opis faksymile}}} | |
Święty Onufry (łac.) Onuphrius – żyjący na początku IV wieku święty Kościoła katolickiego i Cerkwi prawosławnej pustelnik. Według apokryfów był synem perskiego władcy. Miejscem jego zamieszkania i działalności były tereny dzisiejszego Egiptu (Pustynia Tebaidzka).
Żywot świętego spisany został na podstawie relacji innego mnicha świętego Pafnucego, który podczas poszukiwania miejsca pustelniczego spotkał nagiego starca zarośniętego długą brodą[1]. Tym starcem miał się okazać św. Onufry, który spędził na pustyni 60 lat, a którego co niedzielę odwiedzał anioł z komunią świętą. Onufry skonał na rękach św. Pafnucego 12 czerwca, jednak dokładna data śmierci świętego nie jest znana. Według relacji Pafnucego ten eremita dorastał we wspólnocie w Hermapolis. Wzorując się na takich ascetach jak Jan Chrzciciel czy Eliasz żył samotnie na pustkowiu w okryciu z liści, żywiąc się znalezionymi owocami i ziołami[1].
Na wizerunkach przedstawiany jest zazwyczaj jako starzec z długimi, białymi włosami i brodą sięgającą aż do ziemi oraz przepaską z gałęzi i liści, czasem ubrany tylko w płaszcz z własnych długich włosów. Był orędownikiem w sprawach wyboru małżonka i posiadania potomstwa.
Kult świętego Onufrego rozprzestrzenił się głównie na Wschodzie, wybudowano dwie świątynie pod jego wezwaniem w Konstantynopolu oraz później jedną w Rzymie. Relikwie świętego znajdują się w Sutéra, na Sycylii. Złożone są wraz z relikwiami św. Paulina, także pustelnika wczesnochrześcijańskiego. Święty Onufry był czczony na Ziemi Kłodzkiej. Poświęcono mu m.in. kaplice w Stroniu Śląskim (zbudowana w XVIII w., zrujnowana w l. 70. XX w., odbudowana w 2015 r.) i w Pisarach oraz figurę koło kaplicy św. Antoniego w Gorzanowie. Czczony jest także na Podlasiu, w Jabłecznej, gdzie znajduje się monaster. Na górze Chełm Beskidu Średniego w gminie Stryszów, znajduje się kamienna figura przedstawiająca świętego Onufrego. Tablica informacyjna datuje ją na XVI lub XVII wiek.
Wspomina się także drugiego św. Onufrego. Ten znany jest jako Hunfrid z Prüm, z zakonu benedyktynów. Papież Mikołaj I ustanowił go biskupem w Thérouanne. Wspomina się go 8 marca.
Prawosławne monastyry św. Onufrego istniały również w Birczy (pierwsza wzmianka z 1422, obecnie nieistniejący), Posadzie Rybotyckiej (pierwsza wzmianka w 1367), Perehińsku koło Kołomyi (pierwsza wzmianka z 1400).
Wspomnienie liturgiczne świętego Onufrego od XVI wieku, przypada za sprawą wpisu Baroniuszana 12 czerwca[1].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Zbigniew Bauer, Adam Leszkiewicz Wielka Księga Świętych T. 3, PINNEX, Kraków 2003, s. 95 - 96.
Linki zewnętrzne
- ↑ a b c Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwieFROBŁĄD PRZYPISÓW