Harold Abrahams: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m kat. |
m lit. |
||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
Urodził się w rodzinie ubogich [[Żydzi|żydowskich]] imigrantów z [[Litwa|Litwy]]. Jego starszy brat [[Sidney Abrahams|Sidney]] był lekkoatletą, olimpijczykiem, a później prezesem Sądu Najwyższego [[Sri Lanka|Cejlonu]]. |
Urodził się w rodzinie ubogich [[Żydzi|żydowskich]] imigrantów z [[Litwa|Litwy]]. Jego starszy brat [[Sidney Abrahams|Sidney]] był lekkoatletą, olimpijczykiem, a później prezesem Sądu Najwyższego [[Sri Lanka|Cejlonu]]. |
||
Abrahams studiował [[nauki prawne|prawo]] w Gonville and Caius College na [[University of Cambridge|Uniwersytecie Cambridge]]. Jednocześnie uprawiał [[lekkoatletyka| |
Abrahams studiował [[nauki prawne|prawo]] w Gonville and Caius College na [[University of Cambridge|Uniwersytecie Cambridge]]. Jednocześnie uprawiał [[lekkoatletyka|lekką atletykę]] – biegi krótkie i [[skok w dal]]. Wystąpił na [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1920|Igrzyskach Olimpijskich w 1920]] w [[Antwerpia|Antwerpii]] w [[sztafeta 4 × 100 metrów|sztafecie 4 × 100 metrów]] (4. miejsce), [[bieg na 100 metrów|biegu na 100 metrów]], [[bieg na 200 metrów|200 metrów]] i skoku w dal (bez sukcesów). |
||
Od 1923 za namową [[Eric Liddell|Erica Liddella]] zatrudnił trenera [[Sam Mussabini|Sama Mussabiniego]]. Na miesiąc przed [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1924|Igrzyskami Olimpijskimi w 1924]] poprawił swój rekord Anglii w skoku w dal na 7,37 m, który utrzymał się przez następne 32 lata. Na Igrzyskach w [[Paryż]]u Abrahams zwyciężył w biegu na 100 m, zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 m i zajął 6. miejsce w biegu na 200 m. |
Od 1923 za namową [[Eric Liddell|Erica Liddella]] zatrudnił trenera [[Sam Mussabini|Sama Mussabiniego]]. Na miesiąc przed [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1924|Igrzyskami Olimpijskimi w 1924]] poprawił swój rekord Anglii w skoku w dal na 7,37 m, który utrzymał się przez następne 32 lata. Na Igrzyskach w [[Paryż]]u Abrahams zwyciężył w biegu na 100 m, zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 m i zajął 6. miejsce w biegu na 200 m. |
||
Wersja z 20:32, 3 wrz 2017
| |||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||||||||||||
| Dyscypliny | |||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
Harold Maurice Abrahams (ur. 15 grudnia 1899 w Bedford, zm. 14 stycznia 1978 w Londynie) – brytyjski lekkoatleta, sprinter.
Urodził się w rodzinie ubogich żydowskich imigrantów z Litwy. Jego starszy brat Sidney był lekkoatletą, olimpijczykiem, a później prezesem Sądu Najwyższego Cejlonu.
Abrahams studiował prawo w Gonville and Caius College na Uniwersytecie Cambridge. Jednocześnie uprawiał lekką atletykę – biegi krótkie i skok w dal. Wystąpił na Igrzyskach Olimpijskich w 1920 w Antwerpii w sztafecie 4 × 100 metrów (4. miejsce), biegu na 100 metrów, 200 metrów i skoku w dal (bez sukcesów).
Od 1923 za namową Erica Liddella zatrudnił trenera Sama Mussabiniego. Na miesiąc przed Igrzyskami Olimpijskimi w 1924 poprawił swój rekord Anglii w skoku w dal na 7,37 m, który utrzymał się przez następne 32 lata. Na Igrzyskach w Paryżu Abrahams zwyciężył w biegu na 100 m, zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 m i zajął 6. miejsce w biegu na 200 m.
W 1925 złamał nogę, co zakończyło jego karierę sportową. Następnie przez wiele lat pracował jako dziennikarz sportowy. Historię startu Liddela i Abrahamsa na paryskich igrzyskach opisuje nagrodzony czterema Oscarami film Rydwany ognia w reż. Hugh Hudsona z 1981 r. W roli Harolda Abrahamsa wystąpił w nim Ben Cross.
Linki zewnętrzne
