Bolesław Jaźwiński: Różnice pomiędzy wersjami

Bolesław Jaźwiński
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	30 listopada 1882 ; majątek Buczemel Obwód grodzieński
Data i miejsce śmierci	21 kwietnia 1935 ; Warszawa
	Przebieg służby
Lata służby	1900–1928
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Jednostki	I Korpus Polski; 21 Pułk Piechoty; XVI Brygada Piechoty; Wojskowy Instytut Geograficzny; 11 Dywizji Piechoty;
Stanowiska	dowódca kompanii; komendant twierdzy Bobrujsk; dowódca dywizji piechoty; dowódca pułku piechoty; dowódca brygady piechoty; szef instytutu; dowódca dywizji piechoty;
Główne wojny i bitwy	wojna rosyjsko-japońska; I wojna światowa; wojna polsko-ukraińska; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 14:03, 11 mar 2018

Bolesław Jaźwiński (ur. 30 listopada 1882 w folwarku Buczemel na Grodzieńszczyźnie, zm. 21 kwietnia 1935 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Jaźwiński urodził się 30 listopada 1882 w majątku Buczemel, w ziemi grodzieńskiej, pochodził ze staroszlacheckiej rodziny herbu Pomian. Wykształcenie ogólne odebrał w domu, a gimnazjum ukończył w Brześciu Litewskim.

W 1900 został powołany do służby w Armii Imperium Rosyjskiego. Po roku służby wstąpił do Tyfliskiej Szkoły Wojskowej i Mikołajewskiej Inżynieryjnej Akademii, którą ukończył w 1904. Zawodowy oficer rosyjskich saperów. Uczestnik wojny rosyjsko-japońskiej 1904–1905, w której wyróżnił się odwagą i bohaterstwem. W latach 1906–1908 dowódca kompanii oddziału ekspedycyjnego na Kretę. W latach 1911–1913 był słuchaczem Wojskowej Akademii Inżynieryjnej w Petersburgu. W czasie I wojny światowej kierował fortyfikowaniem Grodna.

W 1917 roku był członkiem Polskiego Wojskowego Komitetu Wykonawczego^[1]. W okresie od kwietnia 1917 do lutego 1918 organizator pułków inżynieryjnych w I Korpusie Polskim w Rosji, luty 1918 – marzec 1918 komendant twierdzy Bobrujsk, marzec – maj 1918 dowódca 2 Dywizji Strzeleckiej I Korpusu Polskiego na Wschodzie. W lutym 1918 na czele swego pułku wyruszył na pomoc 2 Dywizji Strzelców Polskich walczącej w Bobrujsku.

1 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Od listopada 1918 do marca 1919 dowódca 21 pułku piechoty „Dzieci Warszawy”, marzec – kwiecień 1919 dowódca Warszawskiego Okręgu Wojskowego Nr I. 15 maja 1919 został mianowany dowódcą XVI Brygady Piechoty. W sierpniu tego roku został dowódcą Grupy Operacyjnej „Wschód”. 23 stycznia 1920 został zwolniony ze stanowiska w XI Brygadzie Piechoty i mianowany szefem Instytutu Wojskowego-Geograficznego w Warszawie^[2]. W czasie wojny z bolszewikami w okresie lipiec – październik 1920 dowódca 11 Dywizji Piechoty i odcinka obrony Warszawy. W okresie od października 1920 do maja 1926 szef Wojskowego Instytutu Geograficznego.

Był członkiem Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego, a po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zasiadł w składzie Komisji Orzekającej Odznaki Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego.

W czasie przewrotu majowego opowiedział się po stronie rządowej. Po przewrocie spotkała go zemsta ze strony marszałka Piłsudskiego. Aresztowany i więziony bez sądu, a nawet postawienia zarzutów, w Warszawie i Wilnie. Załamał się i nie odzyskał równowagi psychicznej do końca swoich dni. Ciężko chorował, był sparaliżowany. Po zwolnieniu został przeniesiony do dyspozycji Ministra Spraw Wojskowych. Z dniem 30 listopada 1928 został przeniesiony w stan spoczynku^[3]. Osiadł i zmarł w Warszawie w 1935.

Żonaty z Jadwigą Julią z Fiszerów Makomaską.

Awanse

sierżant kompanii – 1903
podporucznik – 1904
podpułkownik – 1917
pułkownik – 3 maja 1922 ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 1. lokatą w korpusie oficerów geografów, Dekretem L 2919 z 30 kwietnia 1921 zostaje zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920^[4].
generał brygady – 1 grudnia 1924 ze starszeństwem od 15 sierpnia 1924 i 23. lokatą w korpusie generałów.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1922, L 5260)^[5]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1922)^[6]
Krzyż Walecznych – pięciokrotnie (po raz 1, 2, 3 i 4 w 1921^[7]; po raz 1 w 1922^[8])
Order Świętej Anny III i IV klasy (Imperium Rosyjskie)
Order Świętego Stanisława (Rosja) III klasy (Imperium Rosyjskie)
Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie)
Krzyż Komandorski Orderu Korony Rumunii (Rumunia, 1923)^[9]
Oficer Legii Honorowej (Francja)^[10]
Medal międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”^[10]

Przypisy

↑ Adam Miodowski, Związki Wojskowych Polaków w Rosji (1917-1918), Białystok 2004, s. 66.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 4 z 7 lutego 1920 roku, poz. 84.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 382.
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr. 18 z 7 maja 1921 s. 897
↑ Dekret Naczelnika Państwa z 21 marca 1922 r. L. 11435/V.M. Adj. Gen. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 12, s. 365)
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 25.
↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1936 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 35, poz. 1763)
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw wojskowych nr. 20 z 15 lipca 1922 str 500
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr. 78 z 21 grudnia 1923
↑ ^a ^b Rocznik oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924, s. 119, 1251. [dostęp 2015-06-11].

Bibliografia

T. Kryska Karski, S. Żórakowski: Generałowie Polski Niepodległej, Wyd. Editions Spotkania, Warszawa 1991
Henryk P. Kosk: Generalicja polska, tom I, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 2001, ISBN 83-87103-81-0
Z. Barszczewski: Sylwetki Saperów Wyd. Bellona, Warszawa 2001
M. Patelski: Jeńcy majowej wojny. Pobyt generałów: Tadeusza Jordan Rozwadowskiego, Juliusz Malczewskiego, Włodzimierza Zagórskiego i Bolesława Jaźwińskiego w Wojskowym Więzieniu Śledczym na Antokolu w Wilnie, [w:] Zamach stanu Józefa Piłsudskiego 1926 roku, pod red. Marka Siomy, Lublin 2007, s. 309-324

[1] Adam Miodowski, Związki Wojskowych Polaków w Rosji (1917-1918), Białystok 2004, s. 66.

[2] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 4 z 7 lutego 1920 roku, poz. 84.

[3] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 382.

[4] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr. 18 z 7 maja 1921 s. 897

[5] Dekret Naczelnika Państwa z 21 marca 1922 r. L. 11435/V.M. Adj. Gen. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 12, s. 365)

[6] Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 25.

[7] Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1936 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 35, poz. 1763)

[8] Dziennik Personalny Ministra Spraw wojskowych nr. 20 z 15 lipca 1922 str 500

[9] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr. 78 z 21 grudnia 1923

[Ro1924-10] Rocznik oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924, s. 119, 1251. [dostęp 2015-06-11].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

@@ Linia 14: / Linia 14: @@
  |miejsce śmierci     = [[Warszawa]]
  |lata służby         = [[1900]]–[[1928]]
- |siły zbrojne        = [[Armia Imperium Rosyjskiego]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojsko Polskie II RP]]
+ |siły zbrojne        = [[Armia Imperium Rosyjskiego]]<br /> [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojsko Polskie]]
  |jednostki           = [[I Korpus Polski w Rosji|I Korpus Polski]]<br /> [[21 Pułk Piechoty „Dzieci Warszawy”|21 Pułk Piechoty]]<br /> [[XVI Brygada Piechoty (II RP)|XVI Brygada Piechoty]]<br /> [[Wojskowy Instytut Geograficzny]]<br /> [[11 Karpacka Dywizja Piechoty|11 Dywizji Piechoty]]<br />
  |stanowiska          = dowódca kompanii<br /> komendant twierdzy [[Bobrujsk]]<br /> dowódca dywizji piechoty<br /> dowódca pułku piechoty<br /> dowódca brygady piechoty<br /> szef instytutu<br /> dowódca dywizji piechoty<br />
@@ Linia 23: / Linia 23: @@
  |wikicytaty          =
 }}
-'''Bolesław Jaźwiński''' (ur. [[30 listopada]] [[1882]] w [[folwark]]u Buczemel na [[Obwód grodzieński|Grodzieńszczyźnie]], zm. [[21 kwietnia]] [[1935]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – [[Generał#Generał w Wojsku Polskim II RP|generał brygady]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]].
+'''Bolesław Jaźwiński''' (ur. 30 listopada [[1882]] w [[folwark]]u Buczemel na [[Obwód grodzieński|Grodzieńszczyźnie]], zm. 21 kwietnia [[1935]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – [[Generał#Generał w Wojsku Polskim II RP|generał brygady]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]].
 == Życiorys ==
-Jaźwiński urodził się 30 listopada 1882 w majątku Buczemel, z ziemi grodzieńskiej, pochodził ze staroszlacheckiej rodziny herbu [[Pomian (herb szlachecki)|Pomian]]. Wykształcenie ogólne odebrał w domu, a gimnazjum ukończył w Brześciu Litewskim.
+Jaźwiński urodził się 30 listopada 1882 w majątku Buczemel, w ziemi grodzieńskiej, pochodził ze staroszlacheckiej rodziny herbu [[Pomian (herb szlachecki)|Pomian]]. Wykształcenie ogólne odebrał w domu, a gimnazjum ukończył w [[Brześć|Brześciu Litewskim]].
-W 1900 roku został powołany do służby w [[Armia Imperium Rosyjskiego|Armii Imperium Rosyjskiego]]. Po roku służby wstąpił do [[Tbilisi|Tyfliskiej]] Szkoły Wojskowej i Mikołajewskiej Inżynieryjnej Akademii, którą ukończył w 1904 roku. Zawodowy oficer rosyjskich [[saper]]ów. Uczestnik [[Wojna rosyjsko-japońska|wojny rosyjsko-japońskiej]] 1904–1905, w której wyróżnił się odwagą i bohaterstwem. W latach 1906–1908 dowódca kompanii oddziału ekspedycyjnego na [[Kreta|Kretę]]. W latach 1911–1913 był słuchaczem Wojskowej Akademii Inżynieryjnej w [[Petersburg]]u. W czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] kierował fortyfikowaniem [[Grodno|Grodna]].
+W 1900 został powołany do służby w [[Armia Imperium Rosyjskiego|Armii Imperium Rosyjskiego]]. Po roku służby wstąpił do [[Tbilisi|Tyfliskiej]] Szkoły Wojskowej i Mikołajewskiej Inżynieryjnej Akademii, którą ukończył w 1904. Zawodowy oficer rosyjskich [[saper]]ów. Uczestnik [[Wojna rosyjsko-japońska|wojny rosyjsko-japońskiej]] 1904–1905, w której wyróżnił się odwagą i bohaterstwem. W latach 1906–1908 dowódca kompanii oddziału ekspedycyjnego na [[Kreta|Kretę]]. W latach 1911–1913 był słuchaczem Wojskowej Akademii Inżynieryjnej w [[Petersburg]]u. W czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] kierował fortyfikowaniem [[Grodno|Grodna]].
-W 1917 roku był członkiem [[Polski Wojskowy Komitet Wykonawczy|Polskiego Wojskowego Komitetu Wykonawczego]]<ref>Adam Miodowski, Związki Wojskowych Polaków w Rosji (1917-1918), Białystok 2004, s. 66.</ref>. W okresie od kwietnia 1917 do lutego 1918 organizator pułków inżynieryjnych w [[I Korpus Polski w Rosji|I Korpusie Polskim w Rosji]] (na Wschodzie), luty 1918 – marzec 1918 komendant twierdzy [[Bobrujsk]], marzec – maj 1918 dowódca 2 Dywizji Strzeleckiej 1 Korpusu Polskiego na Wschodzie. W lutym 1918 na czele swego pułku wyruszył na pomoc [[2 Dywizja Strzelców Polskich (WP na Wschodzie)|2 Dywizji Strzelców Polskich]] walczącej w Bobrujsku.
+W 1917 roku był członkiem [[Polski Wojskowy Komitet Wykonawczy|Polskiego Wojskowego Komitetu Wykonawczego]]<ref>Adam Miodowski, Związki Wojskowych Polaków w Rosji (1917-1918), Białystok 2004, s. 66.</ref>. W okresie od kwietnia 1917 do lutego 1918 organizator pułków inżynieryjnych w [[I Korpus Polski w Rosji|I Korpusie Polskim w Rosji]], luty 1918 – marzec 1918 komendant twierdzy [[Bobrujsk]], marzec – maj 1918 dowódca 2 Dywizji Strzeleckiej I Korpusu Polskiego na Wschodzie. W lutym 1918 na czele swego pułku wyruszył na pomoc [[2 Dywizja Strzelców Polskich (WP na Wschodzie)|2 Dywizji Strzelców Polskich]] walczącej w Bobrujsku.
-listopada 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego. Od listopada 1918 do marca 1919 dowódca [[21 Pułk Piechoty „Dzieci Warszawy”|21 Pułku Piechoty „Dzieci Warszawy”]], marzec – kwiecień 1919 dowódca [[Okręg wojskowy#Okręgi wojskowe i generalne w latach 1918-1921|Okręgu Wojskowego Nr I Warszawskiego]]. 15 maja 1919 roku został mianowany dowódcą [[XVI Brygada Piechoty (II RP)|XVI Brygady Piechoty]]. W sierpniu tego roku został dowódcą Grupy Operacyjnej „Wschód”. 23 stycznia 1920 roku został zwolniony ze stanowiska XI BP i mianowany szefem [[Wojskowy Instytut Geograficzny|Instytutu Wojskowego-Geograficznego]] w Warszawie<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 4 z 7 lutego 1920 roku, poz. 84.</ref>. W czasie [[Wojna polsko-bolszewicka|wojny z bolszewikami]] w okresie lipiec – październik 1920 dowódca [[11 Karpacka Dywizja Piechoty|11 Dywizji Piechoty]] i odcinka obrony [[Warszawa|Warszawy]]. W okresie od października 1920 roku do maja 1926 roku szef Wojskowego Instytutu Geograficznego. Był członkiem [[Naczelny Polski Komitet Wojskowy|Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego]], a po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zasiadł w składzie Komisji Orzekającej [[Odznaka Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego|Odznaki Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego]].
+listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Od listopada 1918 do marca 1919 dowódca [[21 Pułk Piechoty „Dzieci Warszawy”|21 pułku piechoty „Dzieci Warszawy”]], marzec – kwiecień 1919 dowódca  [[Okręg wojskowy#Okręgi wojskowe i generalne w latach 1918-1921|Warszawskiego Okręgu Wojskowego Nr I]]. 15 maja 1919 został mianowany dowódcą [[XVI Brygada Piechoty (II RP)|XVI Brygady Piechoty]]. W sierpniu tego roku został dowódcą [[Grupa Operacyjna „Wschód”|Grupy Operacyjnej „Wschód”]]. 23 stycznia 1920 został zwolniony ze stanowiska w [[XI Brygada Piechoty (II RP)|XI Brygadzie Piechoty]] i mianowany szefem [[Wojskowy Instytut Geograficzny|Instytutu Wojskowego-Geograficznego]] w Warszawie<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 4 z 7 lutego 1920 roku, poz. 84.</ref>. W czasie [[Wojna polsko-bolszewicka|wojny z bolszewikami]] w okresie lipiec – październik 1920 dowódca [[11 Karpacka Dywizja Piechoty|11 Dywizji Piechoty]] i odcinka obrony [[Warszawa|Warszawy]]. W okresie od października 1920 do maja 1926 szef Wojskowego Instytutu Geograficznego.
+Był członkiem [[Naczelny Polski Komitet Wojskowy|Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego]], a po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zasiadł w składzie Komisji Orzekającej [[Odznaka Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego|Odznaki Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego]].
-W czasie [[Przewrót majowy|przewrotu majowego]] 1926 opowiedział się po stronie rządowej. Po przewrocie spotkała go zemsta ze strony marszałka [[Józef Piłsudski|Piłsudskiego]]. Aresztowany i więziony bez sądu, a nawet postawienia zarzutów, w Warszawie i [[Wilno|Wilnie]]. Załamał się i nie odzyskał równowagi psychicznej do końca swoich dni. Ciężko chorował, był sparaliżowany. Po zwolnieniu został przeniesiony do dyspozycji Ministra Spraw Wojskowych. Z dniem 30 listopada 1928 roku został przeniesiony w [[stan spoczynku]]<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 382.</ref>. Osiadł i zmarł w Warszawie w 1935.
+W czasie [[Przewrót majowy|przewrotu majowego]] opowiedział się po stronie rządowej. Po przewrocie spotkała go zemsta ze strony marszałka [[Józef Piłsudski|Piłsudskiego]]. Aresztowany i więziony bez sądu, a nawet postawienia zarzutów, w Warszawie i [[Wilno|Wilnie]]. Załamał się i nie odzyskał równowagi psychicznej do końca swoich dni. Ciężko chorował, był sparaliżowany. Po zwolnieniu został przeniesiony do dyspozycji Ministra Spraw Wojskowych. Z dniem 30 listopada 1928 został przeniesiony w [[stan spoczynku]]<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 382.</ref>. Osiadł i zmarł w Warszawie w 1935.
 Żonaty z Jadwigą Julią z Fiszerów Makomaską.