Trubczewsk: Różnice pomiędzy wersjami

Trubczewsk
Трубчевск
	Herb
Państwo	Obwód briański
Populacja (2010); • liczba ludności	; 15 014
Nr kierunkowy	48352
Kod pocztowy	242220
Tablice rejestracyjne	32
	Położenie na mapie brak Brak mapy: Szablon:Państwo dane Obwód briański Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:town}

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 00:22, 17 mar 2016

Trubczewsk (ros. Трубчевск) – miasto w Rosji, w obwodzie briańskim, na prawym brzegu rzeki Desny, 94 km na południe od Briańska, siedziba administracyjna rejonu trubczewskiego.

Badania archeologiczne wykazały, że został założony w 975 r. w miejscu dzisiejszej wioski Kwietuń nad rzeką Trubiż.

Wspomniany w 1164 r. jako Trubiecz – gród należący do księstwa czernihowskiego. Później stał się stolicą udzielnego księstwa. Wymienia go także "Słowo o wyprawie Igora" (1185), opisując tragiczną wyprawę ruskich książąt siewierskich na Połowców, w której brał udział książę trubecko-kurski Wsiewołod.

Oddziały z Trubczewska uczestniczyły też w bitwie z Mongołami nad rzeką Kałką (1223). Około 1240 r. miasto zostało zniszczone przez Mongołów.

Kolejne wzmianki pochodzą dopiero z końca XIV w., gdy miejscowość, jako gród Wielkiego Księstwa Litewskiego, należała do wspólnego państwa polsko-litewskiego.

Brat Władysława Jagiełły, Dymitr Starszy, uczestnik bitwy z Tatarami na Kulikowym Polu (1380) był protoplastą rodu książąt Trubeckich, których mogiły znajdują się w XV-wiecznym soborze św. Trójcy, powstałym na miejscu wcześniejszej murowanej świątyni z XII w.

Za panowania króla Aleksandra Jagiellończyka, w czasie wojny litewsko-moskiewskiej 1500-1503, oddziały moskiewskie zaatakowały i w 1503 miasto, które na ponad sto lat znalazło się w Wielkim Księstwie Moskiewskim. W sierpniu 1581 roku zburzył go kasztelan kijowski Michał Wiśniowiecki.

Podczas wielkiej smuty w 1609 r. oddziały polskie odzyskały miasto, które powróciło w granice Rzeczypospolitej ma podstawie rozejmu w Dywilinie z 11 grudnia 1618, przywracającego Rzeczypospolitej także Smoleńsk, Biały, Rosław, Dorohobuż, Sierpiejsk, Nowogród Siewierski, Czernihów, Monastersko, Poczep, Newel, Siebież i Krasne.

Powrót miasta do Rzeczypospolitej ostatecznie usankcjonował pokój z Rosją w Polanowie (1634).

10 lat później król Władysław IV czynił szeroko zakrojone przygotowania do wojny z Turcją. Starał się pozyskać dla tych planów cara moskiewskiego. Gdy posłowie Moskwy zażądali wyjaśnień pogłosek o rzekomym nowym Samozwańcu – kandydacie do tronu carskiego na polskim dworze, Władysław IV w geście dobrej woli nakazał (1644) przekazanie pogranicznego miasta Rosjanom.

Sprzeciwił się temu Sejm Rzeczypospolitej (1645)^[2], a załoga, mieszczanie i biskup smoleński Piotr Parczewski rozpoczęli przygotowania do obrony przed Rosjanami. Twierdzę opanowała jednak gwardia królewska i wydała ją Moskwie (dowódca gwardii został później skazany przez Trybunał Litewski za bezprawne zajęcie zamku na banicję, ponieważ jednak egzekwowanie wyroków należało do króla, wyrok pozostał na papierze)^[3].

Miasto nigdy już do Rzeczypospolitej nie powróciło. Posłowie litewscy na kolejnym sejmie (1646) otrzymali od Korony rekompensatę w postaci Lubecza w województwie czernihowskim^[4].

Od 1944 Trubczewsk jest miastem rejonowym obwodu briańskiego.

Linki zewnętrzne

↑ Federalna Służba Statystyczna: Всероссийской переписи населения 2010 года (Narodowy spis powszechny 2010). gks.ru, 2012-13. [dostęp 2013-12-22].
↑ Rozpocząwszy obrady 13 lutego "Sejm został 27 marca zerwany przez opór posłów ziemskich, nie chcących do niczego przystąpić, dopóki by cło, na eksport i import nałożone, nie zostało zniesione, a Trubeck, który król wbrew traktatom polanowskim, zeszłego roku Moskwie oddać obiecał, napowrót Rzepltej przyznany nie został. Ponieważ zaś Moskwa w razie niewydania Trubecka groziła wojną, a król jej pomocy przeciwko Tatarom potrzebował, przeto nie wiele dbał o zerwanie sejmu, a nawet kontent był z tego, gdyż więcej zyskał, niż gdyby sejm był doszedł, bo i dwa starostwa wakujące wraz z dochodami do przyszłego sejmu zatrzymał i dochód z piławieckiego portu w prolongację poszedł. Nie zwracał więc uwagi na hałasy i pogróżki w Izbie poselskiej, ale zebrawszy zaufanych senatorów na naradę, postanowił bez pozwolenia Sejmu prowadzić wojnę z Tatarami." Ludwik Kubala "Jerzy Ossoliński" wyd. 2 poprawione i uzupełnione przez autora. Warszawa: Ossolineum, 1924, s.177
↑ "Ustąpienie Trubecka Moskwie (...) wyszło z woli królewskiej i uchwały senatu, czem krok ten zapełnię prawomocnym się stawał. Mimo to poczytali go właściciele Trubecka i siół przyległych za gwałt publiczny, i do trybunału litewskiego zapozwali komisarzów królewskich , którym zlecono było wprowadzić Moskwę w posiadanie dóbr odstąpionych. Najwyższy trybunał litewski zawyrokował w istocie przeciwko komisarzom, a dopiero sądem sejmu teraźniejszego (1646) spadła z nich kara bannicyi, nastąpiło zniesienie wyroku trybunalskiego, wydany został rozkaz instygatorowi, aby zapozwał wzajemnie stronę przeciwną." Karol Szajnocha Dwa lata dziejów naszych Warszawa 1877 s.97
↑ Volumina legum t.4 s.45

{{Przypisy}} Nieprawidłowe pola: przypisy.

Zobacz też

Księstwo Trubeckie

[spis2010-1] Federalna Służba Statystyczna: Всероссийской переписи населения 2010 года (Narodowy spis powszechny 2010). gks.ru, 2012-13. [dostęp 2013-12-22].

[2] Rozpocząwszy obrady 13 lutego "Sejm został 27 marca zerwany przez opór posłów ziemskich, nie chcących do niczego przystąpić, dopóki by cło, na eksport i import nałożone, nie zostało zniesione, a Trubeck, który król wbrew traktatom polanowskim, zeszłego roku Moskwie oddać obiecał, napowrót Rzepltej przyznany nie został. Ponieważ zaś Moskwa w razie niewydania Trubecka groziła wojną, a król jej pomocy przeciwko Tatarom potrzebował, przeto nie wiele dbał o zerwanie sejmu, a nawet kontent był z tego, gdyż więcej zyskał, niż gdyby sejm był doszedł, bo i dwa starostwa wakujące wraz z dochodami do przyszłego sejmu zatrzymał i dochód z piławieckiego portu w prolongację poszedł. Nie zwracał więc uwagi na hałasy i pogróżki w Izbie poselskiej, ale zebrawszy zaufanych senatorów na naradę, postanowił bez pozwolenia Sejmu prowadzić wojnę z Tatarami." Ludwik Kubala "Jerzy Ossoliński" wyd. 2 poprawione i uzupełnione przez autora. Warszawa: Ossolineum, 1924, s.177

[3] "Ustąpienie Trubecka Moskwie (...) wyszło z woli królewskiej i uchwały senatu, czem krok ten zapełnię prawomocnym się stawał. Mimo to poczytali go właściciele Trubecka i siół przyległych za gwałt publiczny, i do trybunału litewskiego zapozwali komisarzów królewskich , którym zlecono było wprowadzić Moskwę w posiadanie dóbr odstąpionych. Najwyższy trybunał litewski zawyrokował w istocie przeciwko komisarzom, a dopiero sądem sejmu teraźniejszego (1646) spadła z nich kara bannicyi, nastąpiło zniesienie wyroku trybunalskiego, wydany został rozkaz instygatorowi, aby zapozwał wzajemnie stronę przeciwną." Karol Szajnocha Dwa lata dziejów naszych Warszawa 1877 s.97

[4] Volumina legum t.4 s.45

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Linia 48: / Linia 48: @@
 Brat [[Władysław II Jagiełło|Władysława Jagiełły]], [[Dymitr Starszy Olgierdowic|Dymitr Starszy]], uczestnik bitwy z [[Tatarzy|Tatarami]] na [[bitwa na Kulikowym Polu|Kulikowym Polu]] ([[1380]]) był protoplastą rodu książąt [[Trubecki]]ch, których mogiły znajdują się w [[XV wiek|XV]]-wiecznym soborze św. Trójcy, powstałym na miejscu wcześniejszej murowanej świątyni z [[XII wiek|XII]] w.
-Za panowania [[król]]a [[Aleksander Jagiellończyk|Aleksandra Jagiellończyka]], w czasie [[wojna litewsko-moskiewska 1500-1503|wojny litewsko-moskiewskiej 1500-1503]], oddziały moskiewskie zaatakowały i w [[1503]] miasto, które na ponad sto lat znalazło się w [[Wielkie Księstwo Moskiewskie|Wielkim Księstwie Moskiewskim]].
+Za panowania [[król]]a [[Aleksander Jagiellończyk|Aleksandra Jagiellończyka]], w czasie [[wojna litewsko-moskiewska 1500-1503|wojny litewsko-moskiewskiej 1500-1503]], oddziały moskiewskie zaatakowały i w [[1503]] miasto, które na ponad sto lat znalazło się w [[Wielkie Księstwo Moskiewskie|Wielkim Księstwie Moskiewskim]]. W sierpniu 1581 roku zburzył go kasztelan kijowski Michał Wiśniowiecki.
 Podczas [[wielka smuta|wielkiej smuty]] w [[1609]] r. oddziały polskie odzyskały miasto, które powróciło w granice [[Rzeczpospolita Polska|Rzeczypospolitej]] ma podstawie [[rozejm w Dywilinie|rozejmu w Dywilinie]] z [[11 grudnia]] [[1618]], przywracającego Rzeczypospolitej także [[Smoleńsk]], [[Barwa biała|Biały]], [[Rosław (miasto)|Rosław]], [[Dorohobuż]], [[Sierpiejsk]], [[Nowogród Siewierski]], [[Czernihów]], [[Monastersko]], [[Poczep]], [[Newel (Rosja)|Newel]], [[Siebież]] i Krasne.