Borów Polski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Historia: drobne merytoryczne |
→Zabytki: drobne merytoryczne |
||
| Linia 48: | Linia 48: | ||
{{osobny artykuł|Kościół św. Klemensa w Borowie Polskim}} |
{{osobny artykuł|Kościół św. Klemensa w Borowie Polskim}} |
||
* kaplica pod wezwaniem św. Anny, z około 1600 roku |
* kaplica pod wezwaniem św. Anny, z około 1600 roku |
||
* Ruiny zamku gotyckiego z [[XIV wiek|XIV]] wieku rozbudowanego w XVI wieku. [[gotyk|Gotycki]] zamek powstał w końcu [[XIV wiek|XIV]] w. na planie prostokąta o wymiarach 22,5 na 23,5 [[metr|m]]. W latach 1548-1550 |
* Ruiny zamku gotyckiego z [[XIV wiek|XIV]] wieku rozbudowanego w XVI wieku. [[gotyk|Gotycki]] zamek powstał w końcu [[XIV wiek|XIV]] w. na planie prostokąta o wymiarach 22,5 na 23,5 [[metr|m]]. Budowę siedziby przypisuje się Heinrichowi II von Rechenberg, wymienionemu w dokumencie z 1391 roku. W 1459 roku zamek zostaje zniszczony przez mieszczan wrocławskich<ref>{{Cytuj |tytuł = Borów Polski |data dostępu = 2018-05-09 |opublikowany = Polskie Zabytki |url = http://www.polskiezabytki.pl/m/obiekt/2465/Borow_Polski/}}</ref>. W latach 1548-1550 rozbudowano zamek o skrzydło [[renesans]]owe od strony wschodniej na polecenie Georga von Rechenberga. Tablica erekcyjna odnaleziona na terenie zamku, wskazuje, że modernizację przeprowadzono w dwóch etapach: w pierwszym – przebudowano zapewne dom gotycki i mury kurtynowe. W drugim – zniwelowano fosę przy wschodniej ścianie gotyckiej budowli, dostawiając do niej nowe skrzydło. Nowa renesansowy budynek był czterokondygnacyjny. Do południowo-wschodniego narożnika została dostawiona także czterokondygnacyjna, cylindryczna wieża. Hans von Rechenberg, wnuk Georga, przenosi się na stałe do Otynia, a tym samym Borów przestaje pełnić rolę rodowej siedziby. Po śmierci ostatniego z von Rechenbergów linii borowsko-otyńskiej w roku 1610, Johanna Georga, przez 30 lat trwał konflikt o dziedzictwo borowsko-otyńskich dóbr pomiędzy Melchiorem von Rechenbergiem ze Sławy a Heleną von Sprintzenstein. Dobra w końcu posiadł mąż Heleny- Johann von Sprintzenstein, który zapisuje je w testamencie jezuitom. Po przejęciu majątku w 1649 roku przez jezuitów niezamieszkany zamek zaczął popadać w ruinę. Około 1800 roku runęła renesansowa wieża. W 2. poł. XIX wieku zachowana cześć renesansowa została zaadaptowana na spichlerz, w związku z czym budowla została nakryta dachem i otrzymała nowe stropy. Funkcje spichlerza zamek pełnił do 1968 roku kiedy to zawalił się dach i stropy. Od tego momentu zamek należący do Gminy Nowe Miasteczko ulega dalszej dewastacji. W latach 2001-2002 na terenie założenia przeprowadzono prace archeologiczne, w trakcie których cały teren uporządkowano. Obecnie obiekt jest ponownie zaniedbany<ref>{{Cytuj |tytuł = Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków - Borów Polski - Zamek |data dostępu = 2018-05-09 |opublikowany = www.lwkz.pl |url = http://www.lwkz.pl/monument/show/id/396 |język = en}}</ref>. |
||
== Galeria == |
== Galeria == |
||
Wersja z 17:13, 9 maj 2018
| {{{rodzaj miejscowości}}} | |
 Zamek w Borowie Polskim | |
| Państwo | lubuskie |
|---|---|
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2006) |
100 |
| Strefa numeracyjna |
(+48) 68 |
| Kod pocztowy |
67-124 |
| Tablice rejestracyjne |
FNW |
| SIMC |
0912362 |
Położenie na mapie brak | |
Położenie na mapie świata  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark} | |
Borów Polski – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie nowosolskim, w gminie Nowe Miasteczko.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Nazwa
Borov poloicali 1220, Windisch Bohrau 1791-1938, Windischborau 1938-1945, Borów Mały 1945-1948, Borów Polski od 1948.
Historia
Pierwsze informacje o wsi pochodzi z 1220 roku, kiedy to w dokumencie biskupa wrocławskiego Wawrzyńca napisane zostało, że dziesięcina należna biskupowi oddana została na parafię w Solnikach. Wieś przez wiele wieków związana była z rycerskim rodem Rechenbergów. Kożuchów wraz z okolicznymi wsiami otrzymali oni w 1516 roku od króla Czech. W roku 1649 wioskę przejął zakon jezuitów, który osiedlił się w otyńskim zamku zamieniając go w klasztor.
Właściciele wsi
- koniec XIII wieku- ród de Pensa
- 1391-1649 ród von Rechenbergów
- 1649-1787 zakon jezuitów
- 1787- książę Biron Piotr
- 1868 von Laucken-Wackenitz
Zabytki
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są[1]:
- kościół filialny pod wezwaniem św. Klemensa, późnogotycki z XV wieku, XVI-XVII wieku
- kaplica pod wezwaniem św. Anny, z około 1600 roku
- Ruiny zamku gotyckiego z XIV wieku rozbudowanego w XVI wieku. Gotycki zamek powstał w końcu XIV w. na planie prostokąta o wymiarach 22,5 na 23,5 m. Budowę siedziby przypisuje się Heinrichowi II von Rechenberg, wymienionemu w dokumencie z 1391 roku. W 1459 roku zamek zostaje zniszczony przez mieszczan wrocławskich[2]. W latach 1548-1550 rozbudowano zamek o skrzydło renesansowe od strony wschodniej na polecenie Georga von Rechenberga. Tablica erekcyjna odnaleziona na terenie zamku, wskazuje, że modernizację przeprowadzono w dwóch etapach: w pierwszym – przebudowano zapewne dom gotycki i mury kurtynowe. W drugim – zniwelowano fosę przy wschodniej ścianie gotyckiej budowli, dostawiając do niej nowe skrzydło. Nowa renesansowy budynek był czterokondygnacyjny. Do południowo-wschodniego narożnika została dostawiona także czterokondygnacyjna, cylindryczna wieża. Hans von Rechenberg, wnuk Georga, przenosi się na stałe do Otynia, a tym samym Borów przestaje pełnić rolę rodowej siedziby. Po śmierci ostatniego z von Rechenbergów linii borowsko-otyńskiej w roku 1610, Johanna Georga, przez 30 lat trwał konflikt o dziedzictwo borowsko-otyńskich dóbr pomiędzy Melchiorem von Rechenbergiem ze Sławy a Heleną von Sprintzenstein. Dobra w końcu posiadł mąż Heleny- Johann von Sprintzenstein, który zapisuje je w testamencie jezuitom. Po przejęciu majątku w 1649 roku przez jezuitów niezamieszkany zamek zaczął popadać w ruinę. Około 1800 roku runęła renesansowa wieża. W 2. poł. XIX wieku zachowana cześć renesansowa została zaadaptowana na spichlerz, w związku z czym budowla została nakryta dachem i otrzymała nowe stropy. Funkcje spichlerza zamek pełnił do 1968 roku kiedy to zawalił się dach i stropy. Od tego momentu zamek należący do Gminy Nowe Miasteczko ulega dalszej dewastacji. W latach 2001-2002 na terenie założenia przeprowadzono prace archeologiczne, w trakcie których cały teren uporządkowano. Obecnie obiekt jest ponownie zaniedbany[3].
Galeria
-
Kościół pw. św. Klemensa -
Zamek w Borowie Polskim wewnątrz
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 49. [dostęp 2.2.13].
- ↑ Borów Polski [online], Polskie Zabytki [dostęp 2018-05-09].
- ↑ Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków - Borów Polski - Zamek [online], www.lwkz.pl [dostęp 2018-05-09] (ang.).
Bibliografia
- Andrzejewski, T., Motyl, K., Siedziby rycerskie w księstwie głogowskim. Zamki i dwory Rechenbergów i Schönaichów, Nowa Sól 2002
- Garbacz, K., Szlakiem zabytkowych miast. Przewodnik po południowej części województwa lubuskiego., Zielona Góra 2005, str 186-187
- Kowalski, Stanisław, Zabytki województwa zielonogórskiego, Zielona Góra 1987
- Lutsch, H., Verzeichnis der Kunstdenkmäler der Provinz Schlesien [Bd. 3]: Die Kunstdenkmäler des. Reg.-Bezirks Liegnitz Breslau: Wilh. Gottl. Korn. 1891, str 70-71
- Zespół pod redakcją Iwony Perut-Gierasimczuk, Czas architekturą zapisany, Zielona Góra 1998
- Siedziba gminy: Nowe Miasteczko
